«Υπάρχουν πολλά ευρωπαϊκά χρήματα για την αντιμετώπιση προβλημάτων από την μετανάστευση στην Ελλάδα - για 309.000.000 ευρώ μίλησε η Επίτροπος κα Malmstrom - αλλά η Ελλάδα έχει απορροφήσει ελάχιστα και όσοι κυβέρνησαν τον τόπο έχουν ευθύνη γι'αυτό» τόνισε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων μιλώντας στην Ολομέλεια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κατά τη συζήτηση για την κατάσταση των μεταναστών στην Ελλάδα, την Πέμπτη 19 Απριλίου.
«Αντί να μιλάνε οι πολιτικοί για λύσεις ρεαλιστικές και βιώσιμες, βασισμένες σε μια ανθρωπιστική και οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική, με αξιοποίηση υπαρχόντων ευρωπαϊκών πόρων, αξιώνοντας και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη - λύσεις που θα αποφορτίσουν την πίεση στην Ελλάδα-, παρασύρονται σε λαϊκιστικές προσεγγίσεις, προβάλλουν επικίνδυνες και ανεδαφικές προτάσεις που όχι μόνο θα εκθέσουν τη χώρα διεθνώς αλλά θα έχουν μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Παράλληλα, δίνουν τροφή σε επικίνδυνες, ρατσιστικές αντιλήψεις που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνο τη δημοκρατία στην Ελλάδα αλλά και συμπολίτες μας, Έλληνες, που αυτή την εποχή μεταναστεύουν σε άλλες χώρες αναζητώντας εκεί μια καλύτερη τύχη.
Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι μετανάστες και αιτούντες άσυλο παγιδεύονται στην Ελλάδα, ενώ θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες μέσω της Ελλάδας. Η λύση, λοιπόν - όπως και στην οικονομία έτσι και στο θέμα των μεταναστών - είναι περισσότερη Ευρώπη και περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη καθώς κι αποτελεσματική οργάνωση της διοίκησης στην Ελλάδα».
Κατά την ομιλία του, εκ μέρους της ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Νίκος Χρυσόγελος επεσήμανε ότι το μεταναστευτικό στην Ελλάδα έχει ιδιαιτερότητες: «Η Ελλάδα μέχρι πριν 2 δεκαετίες ήταν χώρα αποστολής κι όχι υποδοχής μεταναστών. Βρέθηκε απροετοίμαστη μπροστά σε μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα της εποχής ενώ είναι κοντά σε εύφλεκτες περιοχές. Έχει τεράστιο μήκος συνόρων που είναι αδύνατο να κλείσουν αεροστεγώς. Και δεν έχει αναδείξει επαρκώς την ευρωπαϊκή διάσταση του θέματος.
Αυτό δεν αποτελεί, όμως, δικαιολογία για το γεγονός ότι 20 χρόνια μετά η χώρα δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει μια ανθρωπιστική και καλά οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική που να είναι επωφελής και για τους Έλληνες και για τους μετανάστες. Η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστραλία, οι ΗΠΑ θα ήταν ισχυρές χώρες χωρίς τους μετανάστες; Δεν είναι και έλληνες μετανάστες που δούλεψαν σκληρά για να αναπτυχθούν αυτές οι χώρες; Χρειάζεται, λοιπόν, να τερματιστεί η παθητική στάση που οδηγεί, τελικώς, σε ξενοφοβία αλλά και να απομονωθούν οι ακραίες φωνές υπουργών, πολιτικών και κομμάτων που εμποδίζουν αντί να επιλύουν το πρόβλημα. Οι προτάσεις για μαζικές απελάσεις, φράκτες στα σύνορα και στρατόπεδα κράτησης είναι επικίνδυνες, αποτελούν κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μας εκθέτουν ως χώρα, όπως φάνηκε και στη σημερινή συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά επιπλέον ειναι εντελώς ανεδαφικές και θα κοστίσουν τεράστια ποσά στη χώρα.
Ενώ η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τους υπάρχοντες ευρωπαϊκούς πόρους για μείωση των προβλημάτων από την μετανάστευση, (τα χρήματα είναι πολλά, εκατοντάδες εκατομμύρια, είπε η Ευρωπαία Επίτροπος αλλά πρέπει να μπορεί να τα αξιοποιεί η ελληνική διοίκηση), πολιτικοί, ακόμα και υπουργοί προτείνουν λύσεις που θα απαιτούσαν τεράστια κινητοποίηση αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων - πώς αλλιώς θα συλλαμβάνανε 400-700.000 ανθρώπους, θα τους μετέφεραν σε στρατόπεδα κράτησης, θα τους φύλασσαν (για πόσο) και μετά θα τους υποχρέωναν, χωρίς τη θέλησή τους, να διασχίσουν τα σύνορα (πώς και για να πάνε που;). Γιατί δεν λένε, λοιπόν, τι και πόσο θα κόστιζε στην οικονομία και στην κοινωνία αυτός ο πόλεμος τον οποίο προτείνουν ως λύση ακραίες φωνές όχι μόνο στην "Χρυσή Αυγή" και στο ΛΑΟΣ αλλά και σε κόμματα που είχαν κυβερνητικές ευθύνες και αδιαφόρησαν για τις λύσεις;
Αυτές οι ακραίες ομάδες και φωνές εκμεταλλεύονται τα όποια προβλήματα προωθώντας ξενοφοβικές αντιλήψεις που εμποδίζουν αντί να συμβάλλουν στην επίλυση του προβλήματος. Όμως υπάρχουν ρεαλιστικές, βιώσιμες, πραγματικές λύσεις που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή και των Ελλήνων και των μεταναστών. Λύσεις που μπορούν να προωθηθούν αν η Ελλάδα αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν αλλά και η Ευρώπη δείξει περισσότερη κι έμπρακτη αλληλεγγύη, γιατί είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της ένα πρόβλημα που είναι και Ευρωπαϊκό:
1. Αλληλεγγύη στην Ελλάδα και συμμετοχή στην επίλυση του προβλήματος από το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών, ώστε να μην παγιδεύονται οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο μόνο μέσα στα ελληνικά σύνορα και να υπάρχει παρουσία στις πύλες εισόδου αντιπρόσωπων από όλα τα κράτη της Ε.Ε για να αναλαμβάνουν την ευθύνη του προσώπου που κατευθύνεται στη χώρα τους.
2. Νόμιμοι δρόμοι μετανάστευσης, ώστε να αποφορτιστεί η πίεση στην Ελλάδα ως κύριο πέρασμα προς την Ευρώπη και να χτυπηθούν τα παράνομα κυκλώματα διακίνησης.
3. Δημιουργία κέντρων 1ης υποδοχής στις σημαντικότερες εισόδους της χώρας και κέντρων διαχωρισμού όπου μέσω βάσεων δεδομένων για τις εργασιακές ανάγκες της Ελλάδας και άλλων χωρών, οι μετανάστες θα προωθούνται κατάλληλα. Υπάρχουν σημαντικοί, αλλά αδιάθετοι πόροι για αυτές τις υποδομές. Αντιθέτως, η ΕΕ δεν χρηματοδοτεί στρατόπεδα κράτησης ή τον φράκτη στον Έβρο, και θα πρέπει να διατεθούν σημαντικά κονδύλια από εθνικούς πόρους για αυτά. Από την άλλη, οι μετανάστες μπαίνουν από τα ανατολικά σύνορα αλλά θέλουν να φύγουν γρήγορα από τα δυτικά μας σύνορα γιατί ξέρουν ότι υπάρχουν ανάγκες για εργατικά χέρια και επιστημονικές ειδικότητες σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες! Για παράδειγμα, πολλές χώρες διαφημίζουν ότι αναζητούν μετανάστες ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσουν ν' αναπτύσσονται οικονομικά αλλά και να επιβιώνουν τα συστήματα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης. Αν έφευγαν οι μετανάστες και οι μετανάστριες που σήμερα απασχολούνται ως νοσηλευτικό προσωπικό στο σύστημα υγείας της Βρετανίας και της Γερμανίας, αυτό θα κατέρρεε! Αν η Γερμανία δεν εισάγει εξειδικευμένους επιστήμονες σε θέματα πληροφορικής ή απλώς ειδικευμένους εργάτες δεν θα μπορούσε να στηρίξει την οικονομική της ευημερία.
4. Ένα αποτελεσματικό σύστημα απόδοσης ασύλου που θα επιταχύνει τους ρυθμούς εξέτασης αιτημάτων και θα διευκολύνει το 20-30% των εισερχομένων στην Ελλάδα να αποκτήσει το καθεστώς του πρόσφυγα. Μεταξύ άλλων αυτό θα έδινε τη δυνατότητα σε πολλούς ανθρώπους, πχ από εμπόλεμες περιοχές, όπως είναι το Αφγανιστάν, να μετακινηθεί νόμιμα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως συνήθως επιθυμούν. Με το να εξατάζονται ελάχιστες αιτήσεις και να αποδίδεται καθεστώς ασύλου σε μερικές εκατοντάδες το πολύ κάθε χρόνο, μεγάλος αριθμός συγκεντρώνεται στις πύλες εξόδου, κυρίως τα λιμάνια της χώρας προς Ιταλία, αναζητώντας απελπισμένα ένα τρόπο να φύγει από τη χώρας μας, κάτι που πληρώνει ακριβά,μερικές φορές και με την ίδια τη ζωή τους.
5. Είναι ελπιδοφόρο ότι ξεκινάει η διαδικασία για τροποποίηση της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, γιατί όπως διαπιστώνουν οι περισσότεροι, έχει αποτύχει. Αλλά η διαδικασία πρέπει να οδηγήσει σε ρυθμίσεις που συνάδουν με τις κοινές Ευρωπαϊκές αξίες και προσφέρουν λύσεις για τις χώρες που είναι, όπως η Ελλάδα, πύλες εισόδου μεταναστευτικών ροών προς όλη την Ευρώπη».
