20 Ιαν 2011

Οικολόγοι Πράσινοι Φθιώτιδας για το ΜΥΗΕ στο Γοργοπόταμο


Υδροηλεκτρικός Σταθμός στο Φαράγγι
και τις πηγές του Γοργοποτάμου
Εγκρίθηκε άδεια παραγωγής από τη ΡΑΕ

Λαμία, 20-01-2011

Για να μη γίνει ο Υδροηλεκτρικός Σταθμός στο Φαράγγι και τις πηγές του Γοργοποτάμου και κοντά στην ιστορική Γέφυρα είναι γεγονός ότι δόθηκε πριν μερικά χρόνια ένας ειλικρινής αγώνας απ’ όλους τους φορείς της περιοχής. Αποτέλεσμα, το Συμβούλιο Επικρατείας να απορρίψει συνολικά την πρόταση της επένδυσης και να μπει ο φάκελος στο αρχείο. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, οι δήμοι Γοργοποτάμου και Λαμίας και ο Αγροτικός Συνεταιρισμός ήταν από τους βασικούς συντελεστές αυτής της επιτυχίας. Όλοι θα θυμούνται τη συγκέντρωση στο Γοργοπόταμο και τις υποσχέσεις όλων των ομιλητών ότι δεν θα επιτραπεί να γίνει αυτό το έργο. (Η καθολική αντίδραση των φορέων και η προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας είχε σαν αποτέλεσμα την 2495/2003 απόφαση του ΣτΕ με την οποία ακυρώθηκε η υπ’ αριθμ 108208/23-6-2000 ΚΥΑ έγκρισης περιβαλλοντικών όρων του έργου «Κατασκευή και λειτουργία ΜΥΗΕ, ισχύος 3,3MW ιδιοκτησίας Τηλ. Φωτεινού στον ποταμό Γοργοπόταμο Ν Φθιώτιδας»).

Είναι γνωστό επίσης,[...] ότι όλα αυτά τα χρόνια γίνονταν συνεχείς προσπάθειες από την ίδια την εταιρεία, και από άλλες, να πάρει έγκριση για την κατασκευή όχι μόνο ενός αλλά περισσοτέρων ΜΥΗΕ. Κι αυτό γιατί ο Γοργοπόταμος θεωρείται “φιλέτο” με πολλά ποιοτικά χαρακτηριστικά σε ό,τι αφορά στην ποσότητα και τη ροή του νερού, την πρόσβαση, την απόσταση από τον κορμό του δικτύου κλπ

Είναι γεγονός όμως ότι μας αιφνιδίασε η απόφαση της ΡΑΕ την 20 Οκτωβρίου 2010 να εγκρίνει την αίτηση της «ΝΙΟΥ ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε.», όπως ονομάστηκε τώρα η παλιά «ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε. ΚΑΙ ΣΙΑ Ο.Ε.» Δείτε την απόφαση (συνημμένα ολόκληρο το κείμενο του εγγράφου):
…………………………………………
Αποφασίζει

Την τροποποίηση της υπ’ αριθμ. ΥΠΑΝ Δ6/Φ20.014/2882π.ε/29.11.2002 (αρ. πρωτ. ΡΑΕ ΑΔ-00373) Άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, από μικρό υδροηλεκτρικό έργο ισχύος 3,15 MW στη θέση «Γοργοπόταμος – Πόδι» των Δήμων Γοργοποτάμου και Λαμιέων του Νομού Φθιώτιδας, της εταιρείας «ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε. & ΣΙΑ Ο.Ε.» ως προς την ισχύ του έργου, από 3,15 MWe στα 1,45 MWe με μετατόπιση της υδροληψίας κατά περίπου 240 μέτρα (νέο υψόμετρο +131 μέτρα) κατάντη της αρχικής, σύμφωνα με τις γεωγραφικές συντεταγμένες u964 της υποβληθείσας αίτησης τροποποίησης στη ΡΑΕ και ως προς την εταιρική μορφή και επωνυμία από «ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε. & ΣΙΑ Ο.Ε.» σε «ΝΙΟΥ ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε.».
Κατά τα λοιπά η υπ’ αριθμ. πρωτ. ΥΠΑΝ Δ6/Φ20.014/2882π.ε/29.11.2002 (ΑΔ-00373) Άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ισχύει ως έχει.
Αθήνα, 20 Οκτωβρίου 2010
Δημήτρης Ραχιώτης
Μέλος ΡΑΕ
Εποπτεύων Τομέα

Πρέπει να πούμε ότι δεν μας διακρίνει τόσο η καχυποψία. Γενικά εμπιστευόμαστε και θεωρούμε ειλικρινείς τις προθέσεις των ανθρώπων γύρω μας. Όμως, χωρίς να καταγγέλλουμε κανέναν, αυτή η αδράνεια των αρμοδίων φορέων, και ιδιαίτερα της (πρώην) Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και των (πρώην) δήμων Γοργοποτάμου και Λαμίας, μας βάζει σε υποψίες. Η (πρώην) Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση υποτίθεται ότι είχε δεσμευτεί να προχωρήσει σε μελέτη για την ήπια αξιοποίηση και ανάδειξη της περιοχής του Γοργοποτάμου με όρους οικοτουρισμού. Το ίδιο βέβαια και οι δύο δήμοι, στους οποίους ανήκε γεωγραφικά η περιοχή. Εμείς έχουμε προτείνει να ανακηρυχθεί η ιστορική Γέφυρα του Γοργοποτάμου ως στοιχείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO (δείτε συνημμένα την ανακοίνωση των Οικολόγων Πράσινων), πρόταση την οποία μάλιστα υιοθέτησε και ο Δήμος Γοργοποτάμου και ο κ Σταικούρας, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Η ανακήρυξη αυτή σημαίνει ότι η ευρύτερη περιοχή του Γοργοποτάμου εξασφαλίζει ειδική προστασία και αναδεικνύονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, πέραν βεβαίως της ίδιας της Γέφυρας.

Αν βέβαια έχουν αλλάξει τα δεδομένα ή αν έχουν πεισθεί οι αρμόδιοι φορείς από τα επιχειρήματα, που προβάλλουν οι επενδυτές, οφείλουν να μας εξηγήσουν για να πεισθούμε κι εμείς. Όμως αυτή η έλλειψη διαφάνειας και η μυστικότητα δημιουργεί ένα κλίμα ανειλικρίνειας και πραγματικής υποψίας.

Επιγραμματικά αναφέρουμε: H περιοχή “Φαράγγι Γοργοποτάμου” έχει περιληφθεί στον Εθνικό Κατάλογο των περιοχών Δίκτυο NATURA 2000 με κωδικό GR 2440003. Η περιοχή “Κοιλάδα Ασωπού” έχει επίσης περιληφθεί στον Εθνικό Κατάλογο των περιοχών Δίκτυο NATURA 2000 με κωδικό 2440007 και η οποία είναι ενταγμένη στο Κοινοτικό Δίκτυο των Ζωνών Ειδικής Προστασίας της ορνιθοπανίδας (S.P.A.). Η υδροληψία εμπίπτει επίσης στην περιοχή “Εθνικός Δρυμός Οίτης”, η οποία έχει περιληφθεί στον Εθνικό Κατάλογο των περιοχών Δίκτυο NATURA 2000 με κωδικό GR 2440004 και ένας μέρος της εμπίπτει εντός του Καταφυγίου Άγριας Ζωής “Σκασμένη Φραντζή – Δύο Βουνών” του Δασαρχείου Λαμίας.

Και βέβαια η πραγματική αντίθεση στο συγκεκριμένο δεν είναι: παραγωγή ενέργειας από υδατόπτωση, από τη μια, και φυσικό περιβάλλον από την άλλη, όπως Θα ισχυριστούν κάποιοι. Η πραγματική αντίθεση είναι: Υδροηλεκτρικά Εργοστάσια στις πηγές του Γοργοποτάμου από τη μια, και νερό, φύση, περιβάλλον, οικοτουρισμός, απασχόληση, παράδοση, ιστορία από την άλλη. Απόδειξη, δεν υπήρξαν αντιδράσεις για τόσους άλλους Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς στην περιοχή μας, στη Βίστριζα κι αλλού, οι οποίοι κατασκευάστηκαν και λειτουργούν.

----------------------------------------------------
Πληροφορίες: Στέφανος Σταμέλλος τηλ 6977261256

16 Ιαν 2011

Το μνημόνιο βλάπτει σοβαρά το περιβάλλον


Του Μιχάλη Τρεμόπουλου, Ευρωβουλευτή των Οικολόγων - Πράσινων
Δημοσιεύθηκε στις 14-1-2011 στην ιστοσελίδα ΕΚΛΟΓΙΚΑ

«Υποστηρίζουμε την κατάργηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.), εκτός αν μεταρρυθμιστούν ριζικά, με δημοκρατία στους όρους συμμετοχής των χωρών και τις διαδικασίες αποφάσεων και με δεσμευτική υπαγωγή κάθε δραστηριότητάς τους στις αρχές της αειφορίας και σε όλες τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα, καθώς και για την προστασία του περιβάλλοντος»

(από την Παγκόσμια Χάρτα των Πράσινων).

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι από τους οργανισμούς που [...]σπάνια επιφυλάσσουν εκπλήξεις. Δεκαετίες εφαρμογής των πολιτικών του σε δεκάδες χώρες, δείχνουν ότι η συνταγή παραμένει κατά βάση απλή και σταθερή: εκποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων, δραστικές περικοπές δαπανών, περιστολή φοροδιαφυγής, «εξαγωγικός προσανατολισμός» της οικονομίας ως αντίδοτο στην ύφεση. Ο τελευταίος κρύβει και τις μεγαλύτερες απειλές για το περιβάλλον, καθώς τις περισσότερες φορές εξελίσσεται σε άγρια λεηλασία φυσικών πόρων με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Με δεδομένη την απόλυτη συμφωνία της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με την οικονομική ορθοδοξία αλλά και την έλλειψη εμπειρίας τους σε τέτοιες υποθέσεις, η φιλοσοφία του Δ.Ν.Τ. ήταν φυσικό να αποτελέσει βασικό άξονα και στο Μνημόνιο με την Ελλάδα. Ήδη τον περασμένο Απρίλιο, μια μόλις μέρα μετά την επίσημη ανακοίνωση της προσφυγής στο Μηχανισμό Στήριξης και δέκα μέρες πριν το Μνημόνιο, οι Οικολόγοι Πράσινοι σημειώναμε στην αναλυτική πολιτική μας απόφαση για την κρίση:

«Στην Ελλάδα, όπου η ευρωπαϊκή νομοθεσία για το περιβάλλον επιβάλλει περιορισμούς και όπου οι περισσότερες δημόσιες επιχειρήσεις έχουν ήδη ιδιωτικοποιηθεί, οι πιθανότεροι κίνδυνοι αφορούν πιέσεις για ανεξέλεγκτες μεταλλευτικές δραστηριότητες, εγκατάλειψη του περιφερειακού σιδηροδρομικού δικτύου, οικοπεδοποίηση δημόσιας γης (βραχονησίδες, πρώην στρατόπεδα, δασικές εκτάσεις, πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού)».



Το Μνημόνιο επιβεβαίωσε τους φόβους αυτούς στο σύνολό τους σχεδόν. Στις σελίδες του παρελαύνουν:

Το κλείσιμο «ζημιογόνων» σιδηροδρομικών γραμμών και η εκποίηση ακινήτων του ΟΣΕ. Αντί για εκσυγχρονισμό, το νομοσχέδιο για τον ΟΣΕ περιόρισε ασφυκτικά τις χρηματοδοτήσεις για το σιδηρόδρομο (περίπου στο 1/12 των ποσών που διαθέτουν ανά χιλιόμετρο χώρες όπως η Δανία), ώστε να κοπούν αναγκαστικά τα δρομολόγια σε ολόκληρες περιφέρειες. Η εξέλιξη αυτή οδηγεί εκ των πραγμάτων σε μονοπώλιο των οδικών μεταφορών, που για το ίδιο μεταφορικό έργο απαιτούν μέχρι 6-7 φορές περισσότερη ενέργεια με αντίστοιχες επιπτώσεις στη ρύπανση και την κλιματική αλλαγή. Ακόμη χειρότερες προοπτικές ανοίγουν οι ρυθμίσεις για το «καταργημένο δίκτυο», που ενεργοποιούνται σε μόλις 12 μήνες από τη διακοπή μιας γραμμής και επιτρέπουν ελεύθερη αλλαγή χρήσεων που θα αποκλείει ακόμη και τη μελλοντική ανακατασκευή της γραμμής στον ίδιο διάδρομο.
Οι αόριστες ρυθμίσεις για εξυγίανση των ΔΕΚΟ, που οδηγούν τελικά σε μεγάλες αυξήσεις στα εισιτήρια των δημόσιων μεταφορικών μέσων. Οι αυξήσεις αυτές εξουδετερώνουν σημαντικό μέρος από τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν οι υψηλές τιμές των καυσίμων ως εργαλείο για στροφή στη δημόσια συγκοινωνία και το σιδηρόδρομο.
Η σαρωτική περικοπή δημόσιων δαπανών, που συμπαρασύρει και τις δαπάνες για το περιβάλλον. Στον προϋπολογισμό του 2011, οι δαπάνες του ΥΠΕΚΑ αποτελούν μόλις 0,01% των δημόσιων δαπανών, μειωμένες κατά 28% σε σχέση με το 2010 και κατά 33,5% σε σχέση με το 2009, επί κ. Σουφλιά.
Η συμπίεση των κονδυλίων για δημόσιες επενδύσεις, που δυσκολεύει (ακόμη κι αν υπήρχε η σχετική πολιτική βούληση) τη στροφή στις λεγόμενες «υποδομές βιωσιμότητας» που τόσο λείπουν από τη χώρα μας. Η φιλοσοφία ότι «προχωράει μόνο ό,τι μπορεί να βρει ιδιωτική συγχρηματοδότηση», εκτρέπει τον προγραμματισμό σε λάθος κατευθύνσεις.
Η πρόβλεψη για αξιοποίηση δημόσιων ακινήτων, που οδηγεί στην ανοικοδόμηση πολύτιμων ελεύθερων χώρων είτε σε πόλεις με δραματικό έλλειμμα πρασίνου (όπως τα πρώην στρατόπεδα ή το Ελληνικό) είτε σε εξαιρετικά ευαίσθητες προστατευόμενες περιοχές (όπως η πρώην Φωνή της Αμερικής, στο Δέλτα του Νέστου). Εντυπωσιακό είναι ότι η Νέα Δημοκρατία προτείνει ακόμη εντατικότερη εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας ως... αντίδοτο στο Μνημόνιο.
Η πολιτική για την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, όπου το Μνημόνιο περιορίζεται σε αθώες αναφορές σε «νέες τεχνολογίες και πράσινη ανάπτυξη». Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση φλερτάρει κατά προτεραιότητα τις επενδύσεις που επιλέγουν τη χώρα μας επειδή δεν είναι αποδεκτές αλλού: τη διαβόητη μονάδα του Αστακού, το καζίνο του Κατάρ στο Ελληνικό (σε ποια άλλη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη θα έβρισκαν διαθέσιμα μερικές χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης δίπλα στη θάλασσα;), τα χρυσωρυχεία της Χαλκιδικής με τα χαμηλότατης περιεκτικότητας κοιτάσματα και τη μη αναστρέψιμη καταστροφή τεράστιων εκτάσεων.
Η επιτάχυνση των διαδικασιών για τους επενδυτές, που καταλήγει στις τερατώδεις διαδικασίες του νόμου για το fast track. Πρακτικά κάθε εγχώριος ή ξένος επενδυτής με στοιχειώδη οικονομική επιφάνεια, θα μπορεί να διαπραγματεύεται με τη διυπουργική επιτροπή τη δική του ιδιωτική του περιβαλλοντική και πολεοδομική νομοθεσία, που θα βάζει στο γύψο την ισχύουσα. Επενδυτικά σχέδια που είχαν κριθεί παράνομα, όπως το συγκρότημα της Μονής Τοπλού στην Κρήτη, ετοιμάζονται ήδη να επανέλθουν με τις διατάξεις του νέου νόμου.
Αυτό που η κυβέρνηση προωθεί μέσω του Μνημονίου, είναι ένας συνδυασμός των καταστροφικά υπερδομημένων ισπανικών ακτών με την ανεξέλεγκτη εξορυκτική βιομηχανία της Λατινικής Αμερικής ή, έστω, της Ανατολικής Ευρώπης. Είναι ένα πρότυπο που τελικά θα καταστρέψει περισσότερο πλούτο από ό,τι θα δημιουργήσει, επιχειρώντας (πιθανότατα χωρίς καν επιτυχία, από οικονομική άποψη) να μεταφέρει στις επόμενες γενιές, μέσω της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, ένα μέρος από τις επιπτώσεις της κρίσης.

Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή του ορισμού της «βιώσιμης ανάπτυξης», που τυπικά δεσμεύει όχι μόνο το σύνολο των κυβερνήσεων του πλανήτη, αλλά και την ίδια την τρόικα. Οι τυπικές δεσμεύσεις αποκτούν όμως αντίκρισμα μόνο όταν συνοδεύονται από πολιτική βούληση και από ανάλογες προτεραιότητες.

Για τα περισσότερα από τα ζητήματα αυτά, οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε πάρει πλήθος μικρές και μεγάλες πρωτοβουλίες: παρεμβάσεις στο ευρωκοινοβούλιο, συμβολικές διαμαρτυρίες, συναντήσεις με φορείς, ακτιβιστικές ενέργειες, αναλυτικά υπομνήματα στη Βουλή. Το θέμα είναι ότι, σε μια εποχή που οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και ο μέσος πολίτης τις παρακολουθεί με δέος, χρειάζονται να γίνουν πολύ περισσότερα από πολύ περισσότερους.

Οι ακόμη πιο δύσκολες μέρες δεν αποτρέπονται με τη νοσταλγία για τη χαλαρότητα της εποχής του κ. Λαλιώτη και του κ. Σουφλιά, ούτε με τη μαχητική φραστική καταδίκη του Μνημονίου, της κυβέρνησης και της τρόικας.

Σήμερα είναι ανάγκη να χαράξουμε «κόκκινες γραμμές» και να ακολουθήσουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου, που να ανασχεδιάζει ριζικά την οικονομία και να δίνει ταυτόχρονες απαντήσεις τόσο για την οικονομική όσο και για την περιβαλλοντική και κοινωνική διάσταση. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί να χωρέσει ένας τέτοιος προβληματισμός σε ένα πολιτικό σύστημα που έχει ήδη χρεοκοπήσει.

14 Ιαν 2011

Ο Εθνικός Δρυμός της ΟΙΤΗΣ, στο ευρωκοινοβούλιο. Ερώτηση από τους Οικολόγους Πράσινους


Στο ευρωκοινοβούλιο φέρνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, με ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου, το θέμα της πολύχρονης αδιαφορίας των ελληνικών κυβερνήσεων να οριοθετήσουν και να προστατέψουν αποτελεσματικά τις περιφερειακές ζώνες του Εθνικού Δρυμού Οίτης, αδιαφορίας που ανοίγει το δρόμο για μεταλλευτικές δραστηριότητες σε προστατευόμενες περιοχές του βουνού

Ο ορεινός όγκος της Οίτης έχει χαρακτηρισθεί Εθνικός Δρυμός από το 1966. Η περιφερειακή ζώνη του Δρυμού όμως δεν [...]έχει οριοθετηθεί με βάση οικολογικά κριτήρια, αφήνοντας εκτός των ορίων του Δρυμού περιοχές που παρουσιάζουν ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά και ενδιαιτήματα σπάνιων και προστατευόμενων ειδών. Μελέτη του ΕΘΙΑΓΕ στα πλαίσια ευρωπαϊκού προγράμματος, που είχε κρίνει απαραίτητη την επέκταση των ορίων της περιφερειακής ζώνης του Εθνικού Δρυμού, δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί. Ταυτόχρονα, δεν έχουν ορισθεί μέχρι σήμερα οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις δραστηριοτήτων ανά ζώνη, σύμφωνα με τη νομοθεσία.

Η αμέλεια και η καθυστέρηση αυτή έχει επιτρέψει σε μεταλλευτικές επιχειρήσεις να δραστηριοποιούνται σε προστατευόμενες περιοχές περιμετρικά του πυρήνα για τις οποίες δεν έχουν ακόμα καθοριστεί οι επιτρεπόμενες χρήσεις τους.

Με την ερώτησή τους οι Οικολόγοι Πράσινοι απευθύνουν στην Κομισιόν το ερώτημα αν οι τακτικές της ελληνικής κυβέρνησης και των μεταλλευτικών επιχειρήσεων είναι σύμφωνες με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις προστατευόμενες περιοχές. Ρωτούν, επίσης, αν ο ελληνικός Μεταλλευτικός Κώδικας, που επιτρέπει την εγκατάσταση και λειτουργία μεταλλείων οπουδήποτε για λόγους «δημοσίου συμφέροντος», μπορεί να ερμηνεύεται ως επικρατέστερος της ελληνικής δασικής νομοθεσίας ή ακόμα και των ευρωπαϊκών πολιτικών για τις προστατευόμενες περιοχές.

Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε σχετικά: “Στο πλαίσιο της κρίσης και του Μνημονίου, εντείνονται όλο και περισσότερο οι πρωτοβουλίες και οι πιέσεις για νέα μεταλλεία και ορυχεία στη χώρα μας, συχνά μάλιστα σε προστατευόμενες περιοχές. Όμως η κρίση δεν είναι μόνο στην οικονομία αλλά και στο περιβάλλον. Δεν υπάρχουν, λοιπόν, περιθώρια επιστροφής στην εποχή που η άνευ όρων εκμετάλλευση της “προίκας” του ορυκτού μας πλούτου αποτελούσε προτεραιότητα “δημόσιου συμφέροντος”. Αν η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει προστασία του περιβάλλοντος και συμμόρφωση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, θα πρέπει να επιληφθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση”.


Tο κείμενο της ερώτησης προς την Κομισιόν

ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΙΤΗΣ
ΕΚΘΕΤΟΣ ΣΕ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ, ΑΠΟ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ

Θέμα: Περιφερειακή ζώνη Εθνικού Δρυμού Οίτης
Ο ορεινός όγκος της Οίτης (Ν. Φθιώτιδας) αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά οικοσυστήματα της Στερεάς Ελλάδας και μέρος του (7.210 Ha) έχει χαρακτηρισθεί ως Εθνικός Δρυμός από το 1966 με το ΒΔ 218/66 (ΦΕΚ 56/ΤΑ/66). Με το ανωτέρω ΒΔ καθορίσθηκε η οριογραμμή του πυρήνα (3.400 Ha), καθώς και η οριογραμμή της περιφερειακής ζώνης του Δρυμού. Η Οίτη αποτελεί επίσης Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά, μέρος της αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας GR 2440007 και Βιογενετικό Απόθεμα (3.010 Ηα στον πυρήνα του ΕΔ), ενώ διαθέτει και δύο Καταφύγια Άγριας Ζωής (Οίτης – Παύλιανης, 2.950 Ha και Φραντζή – Δυο Βουνών, 960 Ha). Η περιφερειακή ζώνη του Δρυμού είναι μόλις λίγο μεγαλύτερη από την περιμετρική ζώνη του πυρήνα και δεν οριοθετήθηκε με βάση οικολογικά κριτήρια, τέτοια που να οδηγήσουν σε οριοθέτηση επαρκούς ζώνης με ουσιαστικό ρόλο στην προστασία του πυρήνα. Η υφιστάμενη ζώνη άφησε εκτός των ορίων του Δρυμού περιοχές που παρουσιάζουν ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά (γεωμορφολογία, ενδημικά είδη) και ενδιαιτήματα σπάνιων και προστατευόμενων ειδών της χλωρίδας και της πανίδας. Το νότιο, μάλιστα, τμήμα της οριογραμμής ταυτίζεται με το όριο του πυρήνα περιορίζοντας στο ελάχιστο την αποτελεσματική προστασία του. Μελέτη του ΕΘΙΑΓΕ έκρινε απαραίτητη την επέκταση των ορίων της περιφερειακής ζώνης του ΕΔ . Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχουν ορισθεί με την προβλεπόμενη ΚΥΑ οι ζώνες και οι όροι, οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις ανά ζώνη, σύμφωνα με το άρθρο 21 του Ν. 1650/86.

Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
1. Παραβιάζει εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις Προστατευόμενες Περιοχές η πολυετής αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να οριοθετήσουν και να προστατέψουν τις περιφερειακές ζώνες του Εθνικού Δρυμού Οίτης;

2. Νομιμοποιούνται με βάση την κοινοτική νομοθεσία οι μεταλλευτικές εταιρείες που εμφανίζουν δικαιώματα στην Οίτη να δραστηριοποιούνται σε μη οριοθετημένες περιοχές περιμετρικά του πυρήνα πριν οριστούν με Προεδρικό Διάταγμα οι προβλεπόμενες χρήσεις τους;

3. Μπορεί ο μεταλλευτικός κώδικας που επιτρέπει την εγκατάσταση και λειτουργία μεταλλείων οπουδήποτε για λόγους «δημοσίου συμφέροντος» να ερμηνεύεται ως επικρατέστερος της δασικής νομοθεσίας της ελληνικής πολιτείας και επικρατέστερος της συνταγματικής επιταγής για προστασία του περιβάλλοντος ή ακόμα και των ευρωπαϊκών και διεθνών επιταγών για προστασία των περιοχών που ανήκουν στο Δίκτυο Φύση 2000;

ΚΑΡΕΤΣΟΣ Γ., ΛΥΡΙΝΤΖΗΣ Γ., ΑΛΜΠΑΝΗΣ Κ., 1996. Σχέδιο Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης. Αυτοτελής Μελέτη ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. στα πλαίσια του προγράμματος LIFE. Αθήνα.