20 Νοε 2011

Οι Οικολόγοι Πράσινοι Φθιώτιδας για το Αιολικό Πάρκο στην Οίτη

Την αντίθεσή τους εκφράζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι
για το αιολικό πάρκο στην Οίτη

Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαία η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, καθώς είναι αναγκαία και η εξοικονόμηση ενέργειας και η στροφή προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) για λόγους περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς. Η Ελλάδα επίσης είναι μια από τις πιο σπάταλες ενεργειακά χώρες υπολογίζοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ανά μονάδα ΑΕΠ, και η οικονομική επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη.

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν ώστε να καλυφθούν οι εθνικοί στόχοι για διείσδυση των ΑΠΕ κατά 20% στη συνολική παραγωγή ενέργειας έως το 2020. Γνωρίζουμε παράλληλα ότι είναι αδύνατη, τεχνολογικά και ποσοτικά, η επίτευξη των στόχων αυτών μόνο με εξοικονόμηση ενέργειας, ή μόνο με μικρά αιολικά ή μόνο με φωτοβολταϊκά. Στα πλαίσια αυτά, δεν είμαστε αντίθετοι με την τοποθέτηση ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων στα βουνά.

Όμως, θεωρούμε απαραίτητο να προηγείται της εγκατάστασης αυτών των συστημάτων ο ουσιαστικός διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες. Όπως επίσης να γίνονται με τρόπο και με σχήματα που θα εξυπηρετούν ένα οικολογικό μοντέλο παραγωγής ενέργειας. Δηλαδή να σέβονται τον ορεινό χώρο, να μεγιστοποιούν το περιβαλλοντικό και οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες, να προσφέρουν θέσεις απασχόλησης και ιδιαίτερα στους νέους, να ενδυναμώνουν το ρόλο των τοπικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε θέματα παραγωγής μέρους της τεχνολογίας και παροχής μέρους των αναγκαίων υπηρεσιών που απαιτούνται, συμπεριλαμβανομένης και της συντήρησης και να συνεισφέρουν στην εθνική οικονομία μέσω της κατασκευής μέρους του εξοπλισμού από ελληνικές βιομηχανίες. Αυτό βέβαια απαιτεί καλά σχεδιασμένα προγράμματα επιμόρφωσης και κατάρτισης, αλλά και αξιοποίησης της υπάρχουσας εμπειρίας, απαιτεί ενδυνάμωση των ικανοτήτων των τοπικών κοινωνιών και νέες πολιτικές και πρακτικές σε όλα τα επίπεδα.

Το όραμά μας λοιπόν περιλαμβάνει ένα σχέδιο που θα έχει ως πρωταγωνιστές τις τοπικές κοινωνίες. Προτείνουμε τη δημιουργία «Συμμετοχικών Εταιριών Παραγωγής Πράσινης Ενέργειας» (ανώνυμες εταιρείες ευρείας συμμετοχικής βάσης), με μετόχους την Περιφέρεια, τους Δήμους, τη ΔΕΗ, επαγγελματικούς φορείς (Επιμελητήρια, εμπορικοί σύλλογοι, εργατικά κέντρα και σωματεία, περιβαλλοντικοί και κοινωνικοί φορείς, τουριστικοί φορείς, ιδιωτικές επιχειρήσεις) αλλά και πολίτες που θα προωθήσουν τις επενδύσεις στις ΑΠΕ (αιολική, ηλιακή, βιομάζα, γεωθερμία) ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι και ταυτόχρονα τα οικονομικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες να μεγιστοποιούνται. Κανένας μέτοχος δεν θα πρέπει να κατέχει πάνω από το 5-10% των μετοχών.

Σε ό,τι αφορά την εγκατάσταση του Αιολικού Σταθμού ισχύος 34,5 MW στη θέση Τούρλα-Βλιτοτσούμαρο του Δήμου Λαμίας, που είναι σε εξέλιξη η έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, και η οποία συζητείται αύριο στο Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας, είμαστε αντίθετοι. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η περιοχή κατασκευής βρίσκεται σε υψόμετρο 1700 μ. και αφορά αλπικά λιβάδια και ελατοδάση εντός Ζώνης Ειδικής Προστασίας της Οδηγίας για τα Πουλιά 2009/147/EΚ (Εθνικός Δρυμός Οίτης – Κοιλάδα Ασωπού, GR2440007). Επίσης λόγω του μεγέθους των ανεμογεννητριών, η μελέτη προβλέπει τη διάνοιξη ενός εκτεταμένου δικτύου φαρδιών δρόμων για τη μεταφορά του εξοπλισμού και τη διαρκή εξυπηρέτηση του έργου, ενώ δεν θα χρησιμοποιηθούν οι υφιστάμενοι δασικοί δρόμοι που διασχίζουν τα χωριά της περιοχής.

Οι περιοχές με υψόμετρο άνω των 1200 μ. θεωρούνται ακατάλληλες για εγκατάσταση αιολικών πάρκων, καθώς απαιτούνται μεγάλα δίκτυα νέων δρόμων και μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος, επικρατούν ακραίες κλιματικές συνθήκες και παγετός που καταπονούν και φθείρουν τον εξοπλισμό, με συνέπεια αυξημένα κόστη έργων υποδομής, απώλειες στη μεταφορά του ρεύματος και αυξημένο κόστος εγκατάστασης του εξοπλισμού.

Η Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας(ΕΛΕΤΑΕΝ), η οποία εκφράζει τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του κλάδου και της αγοράς, έχοντας ως μέλη εταιρείες και φορείς που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, καθώς και φυσικά πρόσωπα, επαγγελματίες και επιστήμονες, περιγράφει με αρνητικό τρόπο τις επιπτώσεις των αιολικών πάρκων στα μεγάλα υψόμετρα και συγκεκριμένα αναφέρει (πηγή: «ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΕΤΑΕΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» σελ 14):

«Ας υποθέσουμε ότι πρέπει να συνδεθούν 50 MW αιολικών πάρκων σε μεγάλο υψόμετρο (π.χ. 1600 μέτρα) μέσω υποσταθμού ανύψωσης σε υψόμετρο κάτω από 1000 μέτρα όπως απαιτούν οι προδιαγραφές. Αν η σύνδεση μεταξύ αιολικού πάρκου και υποσταθμού γίνει με τις προδιαγραφές της ΔΕΗ όπως ερμηνεύει ο ΔΕΣΜΗΕ και η ΡΑΕ, τότε απαιτούνται 7 κυκλώματα μέσης τάσης (τριών αγωγών το καθένα). Με δεδομένο ότι σε τόσο μεγάλα υψόμετρα το κάθε κύκλωμα θα πρέπει για λόγους αντοχής στον πάγο και τον αέρα να εγκατασταθεί σε δύο τουλάχιστον ξύλινους πυλώνες σχήματος Π (ή και σε τρεις με έναν αγωγό σε κάθε πυλώνα) οι οποίοι θα απέχουν απόσταση 100 -150 μέτρα ο καθένας, έπεται ότι απαιτούνται 14 - 21 σειρές ξύλινων πυλώνων οι οποίοι θα κατεβαίνουν το βουνό, δημιουργώντας μια απαράδεκτη εικόνα που δεν θα είναι -εύλογα- αποδεκτή ούτε από την τοπική κοινωνία από τις περιβαλλοντικές αρχές. Εναλλακτικά, ο ΔΕΣΜΗΕ και η ΡΑΕ ερμηνεύουν ότι μπορεί να γίνει υπόγειο δίκτυο, ήτοι να οργωθούν οι πλαγιές και οι χαράδρες του βουνού δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη περιβαλλοντική επίπτωση, εγείροντας θέματα ασφάλειας από την υπογειοποίηση γραμμών σε δασικές περιοχές και αφαιρώντας από τη ΔΕΗ τα ανάλογα και δίκαια επιχειρήματα που διαθέτει για να αρνείται ανά την Ελλάδα ανάλογα αιτήματα για υπογειοποιήσεις»


----------------------------------------
Πληροφορίες: Στέφανος Σταμέλλος τηλ 2231021007 6977261256

13 Νοε 2011

Η Όλγα Κήκου στο Συνέδριο του Ευρωπαικού Πράσινου Κόμματος στο Παρίσι


Εκ μέρους των Ελλήνων Πράσινων, πρέπει να πω ότι αυτή δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να βρισκόμαστε σ αυτό εδώ το πάνελ σήμερα. Δεν είναι η καλύτερη στιγμή γιατί η χώρα μας βρίσκεται σε μία βαθιά κρίση η οποία προβλέπεται ότι θα κρατήσει για πολύ καιρό ακόμη.
Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Παπανδρέου, την οποία η κ Μπιρμπίλη υπηρέτησε ως Υπουργός Περιβάλλοντος, έφερε την χώρα πολύ κοντά στην χρεωκοπία. Δεν πήρε μέτρα προκειμένου να αλλάξει αυτή την πορεία. Παρ΄όλες τις υποσχέσεις για «πράσινη ανάπτυξη», και την προ εκλογών ρητορική της, ακολουθήθηκε μία διαφορετική πορεία. Δεν πάρθηκε κανένα μέτρο προκειμένου να ξεφορτωθεί την διαφθορά, ή να τιμωρηθούν αυτοί που είχαν εμπλακεί σε διάφορα σκάνδαλα.
Η σοσιαλιστική κυβέρνηση εφάρμοσε πρακτικές οι οποίες υποβάθμισαν το περιβάλλον, διέλυσαν το κοινωνικό κράτος, αύξησαν την ανεργία σε πρωτοφανή επίπεδα, οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες κάτω από τα όρια της φτώχιας, αύξησαν την αστυνομική βία, δημιούργησαν κοινωνική αδικία, καταπάτησαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και ήταν ανίκανη να χειρισθεί τον αυξανόμενο ρατσισμό εναντίον των μεταναστών και άλλων ευάλωτων ομάδων πολιτών.
Το πολιτικό μονοπάτι που επιλέχθηκε από το ΠΑΣΟΚ, οδηγήθηκε μακριά τόσο από την περιβαλλοντική βιωσιμότητα όσο και από την διαφάνεια. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν μέτρα όπως: Σταδιακή Ιδιωτικοποίηση των Επιχειρήσεων Παροχής Ύδρευσης, Νομιμοποίηση Κτισμάτων σε Προστατευόμενες Περιοχές, Εγκατάλειψη των 2/3 των Σιδηροδρομικών Δικτύων, Παραμέληση των Δασικών Υπηρεσιών, Χρησιμοποίηση οικονομικών πόρων που προοριζόταν για πράσινες δράσεις σε αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές, και η παρουσίαση αδικαιολόγητων και πανάκριβων λύσεων στο θέμα της διαχείρισης απορριμμάτων.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μία φάση αποσύνθεσης. Έχει χάσει την αξιοπιστία του απέναντι στους περισσότερους ψηφοφόρους του. Σήμερα είναι ένα πολιτικό κόμμα μόνιμα δεμένο σε πολιτικές που έχουν οδηγήσει σε μία βαθιά, μακριά και επώδυνη ύφεση, που ανάγκασε τους ανθρώπους να κάνουν θυσίες, χωρίς να υπάρχει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση και χωρίς να είναι ικανό να διαχειρισθεί ακόμη και τις δικές του πολιτικές. Μόλις εχθές, προκειμένου να κρατήσει για τον εαυτό του την εξουσία, επέτρεψε την συμμετοχή της Αντι-ευρωπαϊκής Άκρας Δεξιάς στην κυβέρνηση για πρώτη φορά μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1974.
Εμείς σαν Έλληνες Πράσινοι, δεν έχουμε καμμία σχέση με αυτούς που ευθύνονται για την σημερινή κρίση. Παραμένουμε προσηλωμένοι στις πολιτικές του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, μοιραζόμενοι το όραμά του, για μία Ενωμένη Ευρώπη, Βιώσιμης, Αλληλέγγυας και Δημοκρατικής.
Σαν τελευταίο να προσθέσω ότι πιστεύουμε ότι ούτε η πρώην Υπουργός ούτε οι συνεχιστές της, εφάρμοσαν όσα μας υποσχέθηκαν, όσα υποσχέθηκαν στον Ελληνικό Λαό.
Και αυτό θα φανεί στα αποτελέσματα των εκλογών στο αμέσως προσεχές διάστημα.

Μόνοι μας θα σωθούμε!

Από την Ελλάδα της μιζέριας,
στην άλλη Ελλάδα της ελπίδας

Πέρα από την ανάγκη σήμερα για αλλαγή του πολιτικού συστήματος και την έξοδο από τη φαυλοκρατία του δικομματισμού, το ίδιο σημαντικό θεωρείται -και είναι- η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, με στόχο την άμεση εξισορρόπηση του εμπορικού ισοζυγίου και την αυτάρκεια στα βασικά αγαθά με την κινητοποίηση και την ορθολογική αξιοποίηση των πόρων, κοινωνικών και φυσικών. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που ορθώνεται μπροστά μας ως «επείγον ζήτημα».
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα απαλλαγούμε εύκολα από τη «Λερναία Ύδρα» της πολύπλευρης κρίσης, της διεθνούς τοκογλυφίας και του δημόσιου χρέους, άρα και τη λεγόμενη ύφεση και την ανεργία, ανεξάρτητα αν θα πτωχεύσουμε ή δεν θα πτωχεύσουμε, ανεξάρτητα αν θα μείνουμε στο ευρώ ή θα πάμε στη δραχμή. Όμως, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι η παραγωγή και το ίδιο το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης.

Άκουγα πριν αρκετό καιρό σε τοπικό ραδιόφωνο έναν εκπρόσωπο Κίνησης που υποστηρίζει μεγάλη τουριστική επένδυση στην περιοχή της Φθιώτιδας να τονίζει με δραματικό τρόπο το πρόβλημα της ανεργίας στην περιοχή και τα αδιέξοδα των νέων. Και κατέληγε στο εύκολο συμπέρασμα ότι η μόνη λύση σήμερα - και μονόδρομος - είναι οι ξένες επενδύσεις. Να έρθουν δηλαδή οι ξένοι να «επενδύσουν» τα χρήματά τους κι εμείς να κερδίσουμε θέσεις εργασίας. Η πλήρης εξάρτηση, το ξεπούλημα και η υποταγή παρουσιάζεται ως μονόδρομος για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Το «πέσε πίτα να σε φάω» και το «να έρθουν οι ξένοι να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα», που μας οδήγησε το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα, είναι στο μυαλό των περισσοτέρων.

Όποιος φυσικά διακατέχεται από την ιδεολογία της «ψωροκώσταινας», της μικρής Ελλαδίτσας, που «δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της», αυτά τα βλέπει ως αυτονόητα. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται η θεοποίηση των «αγορών», οι χρηματιστηριακοί δείκτες, η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ με τους φόβους που μας καλλιεργούν και που κοντεύουν να μας κάνουν όλους «έλληνες ασθενείς». Να μας κάνουν δηλαδή να πιστέψουμε ότι κάποιοι προσπαθούν να μας σώσουν, ντε και καλά, γιατί το έχουν βάλει «σκοπό της ζωής τους». Τόσο καλοί είναι! Το ερώτημα είναι: Εμείς «έχουμε σκοπό στη ζωή μας»; ή θα τους αφήσουμε να «μας πάρουν το σπίτι και να μας δώσουν την καρέκλα να κάτσουμε»; Γιατί αυτό μας κάνουν• και οι πολιτικοί μας, οι ηγέτες μας, ως τώρα, αλλά και σήμερα ακόμα, τους λένε «ευχαριστώ»! Και το κακό είναι ότι η αποδοχή της οικονομικά υπόδουλης Ελλάδας, της χώρας – προτεκτοράτο, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για οράματα και έμπνευση.

Η ευθύνες των τοπικών κοινωνιών και της Αυτοδιοίκησης
Το σοβαρό κατά την άποψή μας θέμα, που αφορά όλους μας, αλλά κυρίως αυτούς που αποφασίζουν σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, είναι: τί εναλλακτικές προοπτικές ευημερίας έχουν να προτείνουν οι τοπικές κοινωνίες. Πόσο καθημερινά και οργανωμένα «βασανίζονται» για το «δέον γενέσθαι» στην παραγωγή η Περιφέρεια, ο Δήμος, το Επιμελητήριο, ο Συνεταιρισμός, το Εργατικό Κέντρο, ο τοπικός Σύλλογος.

Έχει δημιουργηθεί, είναι γεγονός, μια νοοτροπία - ιστορικά θα λέγαμε - στις τοπικές κοινωνίες, της παθητικής αντιμετώπισης και της αποδοχής ενός προστατευτικού κεντρικού μοντέλου άσκησης πολιτικής, που στην ουσία θέλει να ασκεί πλήρη έλεγχο στους πολίτες. Πρέπει δηλαδή να μας πει κάποιος «από πάνω», απέξω, από αλλού, βασικά από κει που εκπορεύεται το χρήμα, τι θα κάνουμε. Τι θα παράγουμε και πώς…

Στον αντίποδα αυτής της νοοτροπίας είναι η κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών να αποφασίσουν, να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Να δουν αυτοί το μέλλον τους, - κι όχι να τους το δείχνουν άλλοι - και να προσπαθήσουν να ζήσουν με τους δικούς τους πόρους. Διαφορετικά η αδράνεια και η απραξία τους θα αφήνει το κρίσιμο αυτό κενό, το οποίο έρχονται να καταλάβουν οι πάσης φύσης «έμποροι των εθνών» με τις πραμάτειες τους. Την πόρτα στους «εμπόρους των εθνών» θα την κλείσεις μόνο με δημιουργικές τοπικές και περιφερειακές βιώσιμες προτάσεις• και κυρίως πράξη.

Η πραγματικότητα βέβαια δείχνει ότι κυρίως η Αυτοδιοίκηση, οι Δήμοι και η Περιφέρεια, είναι «απόντες» και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις ιστορικές τους ευθύνες. Δεν συζήτησαν και δεν συζητούν ένα σχέδιο για την οικονομία και την κοινωνία, ένα σχέδιο που να μπορεί να ενισχύσει την άμυνα της Περιφέρειας και του Δήμου απέναντι στην δεινή θέση που έχουμε περιέλθει όλοι, και κυρίως τα χαμηλότερα στρώματα, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι.

Οι «κεντρικές» προτάσεις, τα διάφορα προγράμματα, κυρίως ευρωπαϊκά, έρχονται από το παρελθόν. Είναι στη λογική της απορρόφησης χρημάτων, της υποαπασχόλησης για την πλασματική μείωση των ποσοστών ανεργίας, της προνοιακής ίσως αντιμετώπισης των πραγμάτων. Όμως χρειαζόμαστε προγράμματα κυρίως στη δημιουργία υποδομών, κινήτρων και προϋποθέσεων για αύξηση της τοπικής παραγωγής είτε στον αγροτικό τομέα, είτε στη βιοτεχνία και τη βιομηχανία, είτε στον τουρισμό και τις υπηρεσίες, για τη βελτίωση της κατάστασης της πραγματικής οικονομίας και δημιουργία θέσεων εργασίας. Χρειαζόμαστε τοπικά και περιφερειακά σχέδια δράσης βιωσιμότητας και ευημερίας με στόχο την αυτάρκεια και με τον συντονισμό της Αυτοδιοίκησης, εκτιμώντας ως κύριο πρόβλημα το γεγονός ότι «εισάγουμε» πολύ περισσότερα από αυτά που «εξάγουμε», καταναλώνουμε πολύ περισσότερα από αυτά που παράγουμε.

Πρώτιστο μέλημά μας, δείκτες και στόχοι παντού, ξεκινώντας από το πού βρισκόμαστε σήμερα: Πρώτον από την άποψη της παραγωγής, στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία, δασοπονία, μεταλλεία), στον δευτερογενή τομέα (χειροτεχνία, βιοτεχνία, βιομηχανία), στον τριτογενή τομέα (τουρισμό, εμπόριο, υγεία, εκπαίδευση, μεταφορές, επικοινωνίες, ελεύθερα επαγγέλματα) και στις ανανεώσιμες και της ήπιας μορφής πηγές ενέργειας. Και δεύτερον από την άποψη της κατανάλωσης, ως προς τα εισαγόμενα προϊόντα, τα ελληνικά προϊόντα, τα προϊόντα της Περιφέρειας και τα τοπικά προϊόντα της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας.

Στόχος, η αύξηση της τοπικής παραγωγής σε κάθε τομέα, η μείωση των εισαγωγών και η κατανάλωση τοπικών προϊόντων. Η βελτίωση του τοπικού «εμπορικού ισοζυγίου», η μείωση της ανεργίας κάτω από τον εθνικό μέσο όρο, η βελτίωση της ενεργειακής κατάστασης.

«Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι “δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο”. Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα τώρα και στην Ελλάδα»
Νόαμ Τσόμσκι, ΒΗΜagazino, 16/10/2011

Λαμία, Νοε 2011
Στέφανος Σταμέλλος
Μέλος των Οικολόγων Πράσινων

11 Νοε 2011

Μαύρη σελίδα η υπουργοποίηση ακροδεξιών πολιτικών

Σχολιάζοντας εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, οι εκπρόσωποι Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Ελεάννα Ιωαννίδου και Τάσος Κρομμύδας έκαναν την εξής δήλωση:

«Όλα δείχνουν ότι κυριάρχησε η μοιρασιά των θέσεων και η υποκριτική συναλλαγή των τριών κομματικών στρατών. Για να αντιμετωπίσουμε την κρίση, χρειαζόμαστε νέες θέσεις εργασίας, όχι νέες θέσεις υπουργών και υφυπουργών.

• Στην πιο πολυπρόσωπη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών, ανταμοίβονται κραυγαλέες αποτυχίες, όπως των κκ. Βενιζέλου, Πάγκαλου και Παπακωνσταντίνου.

• Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία ότι η Νέα Δημοκρατία, που συμμετέχει στην κυβέρνηση με τους δύο αντιπροέδρους της, θα είναι ταυτόχρονα και αξιωματική αντιπολίτευση.

• Μαύρη σελίδα αποτελεί η υπουργοποίηση για πρώτη φορά ακροδεξιών πολιτικών. Ο κ. Βορίδης, που πέρυσι δεν ορίστηκε από το κόμμα του υποψήφιος Περιφερειάρχης "λόγω του παρελθόντος του", σήμερα γίνεται Υπουργός. Η εξαργύρωση με υπουργικούς θώκους της στήριξης του ΛΑΟΣ στο μνημόνιο, ας ελπίσουμε πως δε θα προσθέσει στην νεοφιλελεύθερη οικονομική ατζέντα της κυβέρνησης και μια ακραία δεξιά πολιτική στα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα και τα εθνικά θέματα.

Όσοι έλπιζαν ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα μπορεί να μας βγάλει από την κρίση, θα άξιζε ίσως να το ξανασκεφτούν

10 Νοε 2011

Αναγκαίο ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο Εξόδου από την Κρίση με Kοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο που θα δεσμεύει την νέα κυβέρνηση

Του Νίκου Χρυσόγελου
Στελέχους των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ,
εκλεγμένου Περιφερειακού Συμβούλου Ν Αιγαίου.

Κακώς η συζήτηση επικεντρώνεται σήμερα μόνο στα πρόσωπα, στο ποιος θα ηγηθεί μιας κυβέρνησης συνεργασίας, ποια θα είναι η σύνθεσή της καθώς και ο χρόνος ζωής της. Το πιο σημαντικό είναι το πρόγραμμα που θα (πρέπει να) προωθήσει αυτή η κυβέρνηση, όποιος κι αν αποφασιστεί ότι θα είναι ο χρόνος ζωής της. Και αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στα δυο κόμματα εξουσίας ή έστω και μεταξύ κάποιων άλλων αλλά θα πρέπει να περιλάβει όλα τα κόμματα, και κυρίως να ανοίξει στην κοινωνία και στους φορείς της. Η ίδια η κοινωνία θα πρέπει να περάσει από τη φάση της οργής και της διαμαρτυρίας, στη φάση της συνειδητής διαμόρφωσης από τα κάτω ενός εναλλακτικού σχεδίου εξόδου από την κρίση.

Είναι σαφές ότι οι δραματικές εξελίξεις οφείλονται τόσο στην κατάρρευση του πολιτικού συστήματος όσο και στην γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα αλλά και στην αποτυχία του μεταπολιτευτικού μοντέλου ανάπτυξης. Μια κυβέρνηση συνεργασίας με την στήριξη δύο ή περισσοτέρων κομμάτων δεν θα καταφέρει να θέσει τις βάσεις για διέξοδο από την κρίση και να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή μας πορεία αν στηριχθεί σε παλιές συνταγές και βασιστεί μόνο σε ένα απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό, σε αυτούς που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Χρειαζόμαστε νέο τρόπο σκέψης, νέες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και νέες πρακτικές.

Μεταβατικά, το λιγότερο που έχει να κάνει μια κυβέρνηση συνεργασίας είναι, παράλληλα με την προσπάθεια να κρατήσει τη χώρα στην ευρωζώνη, να ανοίξει μια ειλικρινή συζήτηση με όλα τα πολιτικά κόμματα, την κοινωνία και τους κοινωνικούς φορείς με στόχο να διαμορφωθεί ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο Εξόδου από την Κρίση με κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο με προτεραιότητες να:

* Γίνει η κοινωνία συμμέτοχος στη λύση για τα δημοσιονομικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, με ορατό στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής για όλους ανεξαρτήτως εισοδήματος.

* Διαμορφωθεί από κοινού με τους εργαζόμενους και άλλους φορείς ένα σχέδιο αποτελεσματικής μεταρρύθμισης της διοίκησης, σε κάθε υπηρεσία, ώστε να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών και του δημόσιου συμφέροντος, με περιβαλλοντικά υψηλές επιδόσεις και με ορθολογική χρήση των πόρων. Δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση με διάλυση της διοίκησης και μαζικές απολύσεις, χωρίς μάλιστα προοπτική απασχόλησης σε κάποια αξιοπρεπή θέση αντίστοιχη των προσόντων. Ζητούμενο είναι, λοιπόν, η μεταρρύθμιση της διοίκησης, μια μεταρρύθμιση που θα γίνει με τη συμμετοχή των υπαλλήλων, με αναβάθμιση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, αξιοποιώντας καλά παραδείγματα και πρακτικές από ευρωπαϊκές χώρες. Πρώτη προτεραιότητα της όποιας κυβέρνησης αλλά και των ζωντανών κοινωνικών δυνάμεων είναι η αναγέννηση της διοίκησης προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος και των δημόσιων αγαθών, η ενθάρρυνση πρωτοβουλιών από τα κάτω που θα περιορίσουν την σπατάλη και θα εξαλείψουν την διαφθορά, τον κομματισμό, τις πελατειακές σχέσεις και την αναποτελεσματικότητα.

* Διασφαλιστεί άμεσα η εξισορρόπηση της απώλειας εισοδημάτων με αναβάθμιση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών υποδομών (σε θέματα υγείας, παιδείας, κοινωνικής αλληλεγγύης, ποιότητας ζωής στις γειτονιές, συγκοινωνίες κα), ώστε να μπορούν να ζουν όλοι ανθρώπινα, ακόμα και αν έχει μειωθεί κατακόρυφα ο οικογενειακός προϋπολογισμός τους. Άμεση προτεραιότητά της νέας κυβέρνησης πρέπει να είναι η δημιουργία ενός διχτυού κοινωνικής προστασίας για ανθρώπους και ομάδες που σήμερα αντιμετωπίζουν την ανεργία καθώς και τον κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού και περιθωριοποίησης. Κανένας δεν πρόκειται να ανεχθεί άλλες θυσίες που μαζί με το εισόδημά του συμπαρασύρουν και τον κοινωνικό ιστό και τις κοινωνικές υποδομές.

* Αναληφθούν αποτελεσματικές πρωτοβουλίες για απόδοση δικαιοσύνης, δημιουργία αισθήματος ισονομίας και τιμωρίας όσων καταχράστηκαν τα δημόσια αξιώματά τους για να πλουτίσουν.

* Αναπτυχθεί μια στοχευμένη προσπάθεια αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής-φοροαπάτης, και ελέγχου όλων των περιουσιών στελεχών της διοίκησης και κομματικών-πολιτικών που συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε αναθέσεις δημοσίων έργων και προμηθειών. Επιστροφή στα δημόσια ταμεία περιουσιών που αποκτήθηκαν με παράνομο τρόπο.

* Αναληφθεί πρωτοβουλία σε ευρωπαϊκό επίπεδο – από κοινού με άλλες κυβερνήσεις και πολιτικές δυνάμεις – για φορολόγηση της ιδιωτικής περιουσίας από ένα ύψος και πάνω, όπως προτείνει η σε εξέλιξη κοινή πρωτοβουλία των Ελλήνων και Γερμανών πρασίνων.

* Προσκληθούν ειδικοί, ανεξάρτητοι ερευνητές που θα στελεχώσουν – με εντολή της Βουλής – μια ανεξάρτητη επιτροπή λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους η οποία θα διερευνήσει σε βάθος το πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση και ποιο τμήμα του χρέους είναι τυχόν απεχθές με βάση το διεθνές δίκαιο.

* Ζητηθεί από την ΕΕ να εγγυηθεί τα σύνορα της χώρας (και εξωτερικά σύνορα της) ώστε να παγώσει είτε σε συμφωνία με τις γειτονικές χώρες είτε και μονομερώς κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα για τα επόμενα 5 χρόνια.

* Διαμορφωθεί, μέσα από διάλογο, ένα σχέδιο μεταρρύθμισης της οικονομίας σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και να δημιουργηθούν οι όρους και οι συνθήκες για πράσινη καινοτομία και προσέλκυση κοινωνικά υπεύθυνων, πράσινων επενδύσεων κυρίως από μικρομεσαίες και κοινωνικές επιχειρήσεις. Η επιστροφή σε αντιλήψεις της δεκαετίας του ‘50 και του ’60 στα θέματα περιβάλλοντος, θα έχουν ως μόνο αποτέλεσμα να προστεθεί στο δημοσιονομικό ένα ακόμα μεγαλύτερο περιβαλλοντικό χρέος.

Δεν θα βγούμε από την σημερινή κρίση αν η σύγχυση και η απουσία πολιτικού σχεδίου γίνει συστατικό στοιχείο και του νέου κυβερνητικού σχήματος, έστω και αν η κυβέρνηση αυτή είναι κυβέρνηση συνεργασίας. Αν η κυβέρνηση κινείται μόνο με ορίζοντα την επόμενη δόση, η χρεοκοπία και η έξοδός μας από την ευρωζώνη απλώς θα καθυστερήσουν λίγο περισσότερο.

7 Νοε 2011

«ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΕ ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ»

Πολιτική Απόφαση του 8ου Συνεδρίου
των Οικολόγων Πράσινων


1. Η κρίση έχει δημιουργήσει ένα νέο τοπίο, όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην πολιτική. Κύριο στοιχείο είναι η κατάρρευση του κοινωνικού συμβολαίου της τελευταίας 35ετίας, όπου το πολιτικό σύστημα υποσχόταν στους πολίτες βελτίωση της ζωής τους μέσα από τη βελτίωση της αγοραστικής τους δύναμης ή την επαγγελματική τους τακτοποίηση.

Διαβάστε εδώ όλο το κείμενο

«ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΕ ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ» Εκτιμήσεις για την πολιτική και κοινωνική συγκυρία και το νέο ρόλο των Οικολόγων Πράσινων