30 Απρ 2012

Η Γρίβα-Στασινού Έφη στο Star

Η υποψήφια βουλευτής Φθιώτιδας με τους Οικολόγους Πράσινους Γρίβα-Στασινού Έφη μιλά στο Star Κεντρικής Ελλάδας,για τις εκλογές της 6ης Μαΐου

 

Θα συνεχίσει η σκουριά της ΛΑΡΚΟ να πέφτει στη θάλασσα;

Στις 20/9/2011 η Ειδική Γραμματεία Επιθεώρησης Περιβάλλοντος, με το Αρ. Πρωτ. 2226 έγγραφό της προς τον πρόεδρο του ΔΣ της Γ.Μ.Μ.Α.Ε ΛΑΡΚΟ, επέβαλε στην παραπάνω εταιρεία μια σειρά μέτρων συμμόρφωσης με τους περιβαλλοντικούς όρους και την περιβαλλοντική νομοθεσία.

Τα μέτρα που προβλέπονται στο παραπάνω έγγραφο προέκυψαν ύστερα από εκτενή επιθεώρηση και διάλογο ανάμεσα στην Επιθεώρηση Περιβάλλοντος και την ΛΑΡΚΟ. Το σχέδιο συμμόρφωσης της εταιρείας προβλέπει μια σειρά μέτρων, τα οποία πρέπει να ληφθούν, καθώς και έργων που πρέπει να κατασκευαστούν σε έναν χρονικό ορίζοντα τετραετίας με ενδιάμεσα στάδια που λήγουν σε έξι μήνες, ένα και δύο χρόνια. Η πολιτεία στάθηκε πολύ γαλαντόμα απέναντι στην εταιρεία, η οποία καταστρέφει τη θάλασσα, τον αέρα και το έδαφος στις περιοχές, όπου δραστηριοποιείται.

Τί έκανε σε ανταπόδοση αυτής της προσφοράς η ΛΑΡΚΟ; Τί από όσα όφειλε να κάνει μέχρι σήμερα έκανε; Πρακτικά, τίποτα. Κανένα από τα έργα που όφειλε να προωθήσει, δεν προώθησε. Αντίθετα, πληροφορίες μας λένε ότι, πέντε μήνες πριν εκπνεύσει η πρώτη προθεσμία και λίγο πριν τις εκλογές, προσπαθεί να επιτύχει, στην χειρότερη περίπτωση την αναβολή στις υποχρεώσεις και στην καλύτερη την αναστολή προσαρμογής της εταιρείας στην περιβαλλοντική νομοθεσία, και μάλιστα αυτό να ανακοινωθεί επίσημα πριν το καλοκαίρι.

Αυτό σημαίνει ότι η χρυσίζουσα σκουριά θα εξακολουθεί να πέφτει στη θάλασσα, νεκρώνοντας σταδιακά έναν ήδη βαριά τραυματισμένο βόρειο Ευβοϊκό κόλπο. Βουνά σκουριάς θα συνεχίζουν συσσωρεύονται παντού, τόνοι εσπνεύσιμων σωματιδίων θα ταξιδεύουν στον αέρα, ραδιενεργά κατάλοιπα άνθρακα 14 να επικάθονται στο χώρο εργασίας. Ο μόνος στόχος για όλα αυτά φαίνεται ότι είναι ένα χαμηλότερο τίμημα πώλησης. Τα συμφέροντα που φαίνεται ότι προασπίζουν είναι αυτά των αγοραστών· διότι μια εταιρεία με εκκρεμείς υποχρεώσεις απέναντι στο νόμο ύψους αρκετών εκατομμυρίων, κοστολογείται σαφέστατα χαμηλότερα της αξίας της. Αντίθετα μια εταιρεία με περιβαλλοντική υπεραξία θα πουληθεί ακριβά…

Πληροφορίες: Στέφανος Σταμέλλος 6977261256

Γιατί να ψηφίσω Οικολόγους Πράσινους...

Αφού υπάρχουν τόσα άλλα ωραία κόμματα…(Του Δημήτρη Κοντογιάννη*)

Για να τα πούμε σύντομα και σταράτα:

Δεν υπάρχει άλλο κόμμα που να τα περιλαμβάνει ΟΛΑ στην πολιτική του.

Η οικολογική πρόταση είναι πολλά βήματα παραπέρα από κάθε δεξιό ή κεντρώο κόμμα, ένα βήμα πιο μπροστά απ’ τα καλύτερα αριστερά κόμματα.

Απ’ την σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου ως την υγιή βουλή (!)

- με τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης, του αριθμού των βουλευτών, την εναλλαγή στη βουλευτική θέση και την ανακλητότητα των βουλευτών, που έπαψαν να εκφράζουν τους ψηφοφόρους τους.

Από το πράσινο σπίτι ως την παγκόσμια αειφόρο ανάπτυξη, την ειρήνη και συνεργασία των λαών.

Εκτός των πολιτικών προτάσεων που συναγωνίζονται ή υπερτερούν αυτών των κομμάτων της αριστεράς, υπάρχει η άμεση δημοκρατία κι η εναλλαγή που σε κείνα δεν υπάρχει, και δημιούργησε τυράννους τύπου Στάλιν. Είναι η βιωσιμότητα και η δυνατότητα άμεσης εφαρμογής των προτάσεών μας· δε θα περιμένουμε τη «Δευτέρα Παρουσία» για να εφαρμόσουμε τα σχέδιά μας, θα αρχίσουμε τώρα, η μάλλον αρχίσαμε προχθές!

«Προχτές» ζητήσαμε -και πρωτοστατούμε- στην καμπάνια για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους, ζητήσαμε την έκδοση ευρωομολόγων, φτιάξαμε την πράσινη ατζέντα εξόδου απ’ την κρίση, αναδείξαμε το παζάρι για υποχρεωτικούς εξοπλισμούς που συνοδεύουν τη δανειακή σύμβαση, προτείναμε πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα και αναπροσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας ώστε να χρησιμοποιήσει τα πλεονεκτήματα της χώρας...

…Της τυχερής αυτής χώρας όπου ζει κανείς εύκολα, κι έτσι δεν πολυσκοτίζεται για το αύριο, όπως κάνουν οι λαοί των ψυχρών χωρών, της χώρας, που αν κοιταζόταν στον καθρέφτη, θα καταλάβαινε ότι της φτάνει να αναδείξει τη μοναδική της ομορφιά σε φυσικό πλούτο (ήλιο, αέρα, νερό, θάλασσες), ιστορία και πολιτισμό για νά ‘ναι και να φαίνεται η πρώτη στον κόσμο…

…Της χώρας πού ‘χε τυφλούς κυβερνήτες, που δεν είδαν τα προσόντα της, και τυφλούς κατοίκους που τους ψήφιζαν...

Οι ίδιοι ένοχοι ζητάν, χωρίς αιδώ, την ψήφο μας και έχουν το θράσος να πιθανολογούν πως θα κερδίσουν. Θεωρούν πως δεν θ’ ανοίξουμε ποτέ τα μάτια μας!

Επιτέλους ας τα ανοίξουμε! Ας δούμε αυτό που μας συμφέρει, σε όλους τους τομείς:

- Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι το μόνο κόμμα που έχει ολιστική αντίληψη απ’ τη ζωή προς την πολιτική κι απ’ την πολιτική προς τη ζωή. Απ το τοπικό προς το παγκόσμιο, και πίσω στο τοπικό.

Η ολιστική αυτή πρόταση ζητάει ψήφο για να μπει δυνατά στη βουλή, να προστατέψει αποτελεσματικότερα όχι μόνο τα δικαιώματα των εργαζομένων των συνταξιούχων και της νεολαίας, να αντιπαλέψει όχι μόνο τα μνημόνια και την κοινωνική αδικία, αλλά να πάει ένα βήμα παραπέρα, φροντίζοντας την ανθρώπινή μας υγεία μέσω της προστασίας:

- του αέρα που αναπνέουμε, του πρώτου αγαθού για την επιβίωσή μας, προστατεύοντας τα δάση και το αστικό πράσινο, ελέγχοντας τη μόλυνση από κάθε πηγή

- Του νερού, ελέγχοντας την ποιότητα και σταματώντας κάθε δραστηριότητα που το μολύνει, διαφυλάσσοντας τις θάλασσες απ’ τη ρύπανση.

- Της τροφής, προωθώντας τα βιολογικά, εξοστρακίζοντας τα μεταλλαγμένα, διαφωτίζοντας τον αγρότη που συχνά μεταβάλλει το χωράφι του σ’ ένα μικρό Σεβέζο και δηλητηριάζει και τον εαυτό του και τον καταναλωτή! Ο καρκίνος στην ύπαιθρο θερίζει σύμφωνα με νέες στατιστικές κι έχει ξεπεράσει σε αριθμό κρουσμάτων τις πόλεις…

- Με τον αποκλεισμό της πυρηνικής ενέργειας και των τοξικών, με τη μείωση των εξοπλισμών, την εδραίωση της ειρήνης και της συνεργασίας των χωρών του πλανήτη για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προβλημάτων

Πριν πιστέψουμε την ανάπτυξη και τα μοντέλα, που μας πλασάρουν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, δεξιές κι αριστερές, ας αναρωτηθούμε:

-Τι να την κάνεις μια χώρα η οποία επαναστάτησε, κυβερνήθηκε δεκαετίες στα πλαίσια του σοβιετικού μοντέλου κρύβοντας τεράστιες οικολογικές καταστροφές, που αρρώστησαν εκατομμύρια ανθρώπους και κατέληξε σε ένα Τσερνομπίλ;

-Τι σου προσφέρει μια «συνεχής» οικονομική ανάπτυξη, όταν καταλήγει σε μια Φουκουσίμα;

- Τι αξία έχουν οι οικονομικοί «θρίαμβοι» μιας χώρας, όταν στο τέλος ματοκυλάει το λαό της και τον κόσμο ολόκληρο σε δυο παγκόσμιους πολέμους;

-Σε τί ωφελεί η οικονομική και στρατιωτική πρωτοκαθεδρία στον πλανήτη όταν ο καρκίνος θερίζει το 1/5 του πληθυσμού και περισσότερος απ’ το μισό πληθυσμό έχει ανάγκη ψυχιάτρου;

Δεν ικανοποιούμαστε με τη διεκδίκηση σ’ ένα μόνο τομέα… ψηφίζουμε για όλα

Ψηφίζουμε Οικολόγους Πράσινους

27 Απρ 2012

Η Ιωάννα Κοντούλη στο STAR Κεντρικής Ελλάδας (2ο μέρος)

Δημητρόπουλος Θοδωρής στον Λαμία FM1

Ο συμμετέχων στον εκλογικο συνδυασμό των Οικολόγων Πράσινων στη Φθιώτιδα, Δημητρόπουλος Θοδωρής, εκθέτει τις θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για τις επερχόμενες εκλογές,στον ραδιοφωνικό σταθμό Λαμία FM1 την Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

 

Λίγα λόγια για τους Οικολόγους Πράσινους στη σημερινή πολιτική συγκυρία



Βασιλική Νάκου,
υποψήφια στην εκλογική περιφέρεια Φθιώτιδας



Τις τελευταίες ημέρες ρωτώνται συνεχώς τα κόμματα για τη διάθεσή τους για συνεργασία με ΠΑΣΟΚ – ΝΔ την επομένη των εκλογών, προφανώς γιατί θεωρείται δεδομένη τόσο η υπεροχή των δύο αυτών κομμάτων όσο και η μεταξύ τους συνεργασία και αναζητείται απλά το κόμμα που θα παίξει το ρόλο της συγκολλητικής ουσίας για τη διακυβέρνηση της χώρας. Κι αυτό γίνεται τη στιγμή που το ζητούμενο από τους περισσότερους πολίτες είναι η σμίκρυνση της κοινοβουλευτικής δύναμης των κομμάτων που ευθύνονται για την κρίση και τα μνημόνια, αλλά και οι ρεαλιστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης, την προστασία του κοινωνικού ιστού και την αναζωογόνηση της οικονομίας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε κόμμα διαλόγου και συνεργασιών, πρεσβεύοντας μια πολιτική κουλτούρα διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει από τα παραδοσιακά κόμματα. Ως κόμμα που στεκόμαστε με συνέπεια στο ρόλο που ήδη κληθήκαμε να διαδραματίσουμε στην ευρωβουλή και στην αυτοδιοίκηση, σίγουροι ότι πετυχαίνουμε μικρές θετικές αλλαγές με τη συμμετοχή μας σε αυτά τα επίπεδα της πολιτικής ζωής, βιώνουμε συνεχώς την ανάγκη για συνεργασίες και διάλογο που θα οδηγήσει στη λύση συγκεκριμένων προβλημάτων ακόμα και όταν μια γενικότερη πολιτική συμφωνία είναι αδύνατη. Αυτονόητο, λοιπόν, ότι προβληματιστήκαμε και για την προοπτική συνεργασιών την επομένη των εκλογών αν οι συμπολίτες μας μας φέρουν με την ψήφο τους σε αυτή τη θέση.

Ομολογουμένως η απόφαση είναι δύσκολη και θα στηριχθεί – όπως έχουμε δημοκρατικά αποφασίσει σε συνέδριό μας – σε προγραμματικές συμφωνίες και στο σχέδιο του κάθε κόμματος για το τι κάνουμε την επόμενη μέρα: σε ποιες κατευθύνσεις δουλεύουμε, τι προοπτικές ανάπτυξης σχεδιάζουμε για τη χώρα, ποιες προτεραιότητες θέτουμε. Γιατί οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν αναπολούμε την εποχή πριν το μνημόνιο, στην οποία βρίσκονται βαθιά χαραγμένα τα αίτια που μας οδήγησαν σε αυτό, άρα δεν είναι αυτονόητα εν δυνάμει κυβερνητικός εταίρος μας όποιο κόμμα απλά δηλώνει αντιμνημονιακό. Και δεν μπορούμε να συναινέσουμε σε ξεπερασμένες ιδέες και αδιέξοδες κι επικίνδυνες πολιτικές που θα μας ξαναφέρουν με μαθηματική ακρίβεια στο ίδιο σημείο με το σημερινό.

Με αυτή την έννοια, και μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ θα ήταν αντίθετη με τις αρχές μας. Τα δύο αυτά φθαρμένα κόμματα, που κυβέρνησαν αυτοδύναμα τη χώρα τόσα χρόνια, ευθύνονται στο ακέραιο για τη σημερινή κατάσταση με τις πολιτικές που ακολούθησαν και την αναξιοπιστία της ηγεσίας και των στελεχών τους. Μια δική μας απόφαση συνεργασίας θα τους έδινε την ώθηση να συνεχίσουν το καταστροφικό έργο που συντελούν στη χώρα, αυτή τη φορά με το άλλοθι ενός νέου οικολογικότερου προφίλ, τη στιγμή που οι αποτυχημένες επιλογές τους κινούνται διαμετρικά αντίθετα από τη δική μας πρόταση για τη διέξοδο της χώρας από την κρίση, απειλώντας τον πιο πολύτιμο πόρο που διαθέτουμε ως χώρα, το φυσικό μας περιβάλλον, άρα και τις βιώσιμες προοπτικές ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Και το κάνουν, μάλιστα, καταλύοντας κάθε έννοια διαβούλευσης με τους πολίτες και τις τοπικές κοινωνίες και κάθε δυνατότητα αξιοποίησης των δημοκρατικών θεσμών, άρα με τρόπο που αντιτίθεται στη φιλοσοφία μας και το πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς την πολιτική.

Χρήσιμο, λοιπόν, αυτή την περίοδο θα ήταν να πιέζαμε όλοι στη διερεύνηση καινοτόμων προτάσεων και στην εξεύρεση ρεαλιστικών λύσεων για την επόμενη μέρα των εκλογών, που το ζητούμενο θα είναι και πάλι η αντιμετώπιση της κρίσης σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Και λέω «και πάλι» γιατί ο προεκλογικός πυρετός μετατόπισε το βάρος της συζήτησης στο ποιο κόμμα από τα δύο πρώην μεγάλα θα κερδίσει την πρωτιά. Άραγε, μεταξύ τους θα μπορέσουν να συνεργαστούν μετά τις αλληλοκατηγορίες που ανταλλάζουν αυτές τις μέρες στο πλαίσιο της προεκλογικής προβολής τους;

Χρήσιμο επίσης θα ήταν να αναλογιστούμε ως πολίτες τα βαθύτερα αίτια της κρίσης, η οποία είναι ταυτόχρονα οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική – αξιακή. Έτσι θα κατανοήσουμε και τις προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για την έξοδο από την κρίση, προτάσεις σοβαρές, φρέσκες και με βιώσιμη προοπτική, όπως οφείλουν να είναι οι προτάσεις σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Που απαντάνε σε όλα τα θέματα της κοινωνικής ζωής (θεσμοί, οικονομία, υγεία, δικαιώματα, μετανάστες, παιδεία, διοίκηση και αυτοδιοίκηση, πολιτισμός) και δίνουν λύσεις για οικονομία – εργασία – απασχόληση μέσα από την απαραίτητη για τη διαβίωσή μας προστασία του περιβάλλοντος.

Οι προτάσεις μας πηγάζουν από εμάς τους πολίτες και αναφέρονται σε εμάς τους πολίτες, αποτελούν συλλογική δουλειά και καλούν όλους σε συλλογική δουλειά. Γιατί, για να βγούμε από το αδιέξοδο, οφείλουμε να γίνουμε όλοι μέρος της λύσης, να δώσουμε στην πολιτική το αληθινό της περιεχόμενο και να παλέψουμε για την πραγματική δημοκρατία. Με την ενεργό συμμετοχή μας αφήνουμε λιγότερα περιθώρια σε όσους επιβουλεύονται να μας διοικούν ερήμην μας – όπως τόσα χρόνια – και σε επικίνδυνες δυνάμεις να θρέφουν ακροδεξιές αντιλήψεις και φασιστικά μορφώματα.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι διεκδικούμε την προστασία των συλλογικών αγαθών, ισονομία και ελεύθερη έκφραση σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, αναδιανομή του πλούτου, κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία για κάθε ον σε αυτό τον πλανήτη και ελεύθερους, δημιουργικούς πολίτες που δεν θα ζουν με κατάθλιψη και φόβο για το αύριο. Αυτό το ρόλο διαδραματίζουμε στη σημερινή συγκυρία, αυτό το ρόλο διεκδικούμε να διαδραματίσουμε και μέσα στη νέα Βουλή.

Η Ιωάννα Κοντούλη στο STAR Κεντρικής Ελλάδας (1ο μέρος)

Ποίημα για την επέτειο του Τσέρνομπιλ


Πρίπιατ*

(Πολη κι ομώνυμο ποτάμι κοντα στο Τσερνομπιλ)



Πρόταση για εκσυγχρονισμό κι εμπλουτισμό του λεξικού μας

(αφού απέτυχε η Χιροσίμα

που βρέθηκε στο τέρμα ενός φρικτού πολέμου

και τα ημίγυμνα κορμιά εξιλεώσαν το Μπικίνι)



Πρίπιατ !

Προφέρεται τρισύλλαβο, σημαίνει:

- Πόλη που εξαφανίστηκε

- Ραδιενεργός Ιορδάνης που δεν εστράφη εις τα οπίσω

(τελειώσαν τα θαύματα έμειν’ η φρίκη)

- Κουκούλωμα με γκρό-μπετόν ραδιενεργής πατρίδας



Προτείνεται σ’ αντικατάσταση της λέξης «Νοσταλγία»

Λέξης ανάρμοστης για τη

Διαστημική (των άστρων πόλεμος)

Διεθνιστική (διεθνής επιτροπή πυρηνικής ενέργειας)

και Πλούσια ( σε πλουτώνιο) εποχή μας



προτείνεται επίσης

(για να μην έχουμε διαμαρτυρίες

ή αναβιώσεις αισθημάτων άλλων εποχών

που την πρόοδο μας τορπιλίζουν)

να διαγραφούν οι λέξεις:



«νόστος» και συνώνυμα όπως

«Οδύσσεια» κι «Οδυσσέας»

και να καταστραφεί τ’ ομώνυμο

βιβλίο του Ομήρου



γιατί πλέον στερούνται σημασίας

επιβλαβείς στον πληθυσμό φρονώ πως είναι

και μόνο απόγνωση μπορούν να φέρουν

στους κατοίκους της πόλης

κι άλλων μελλοντικών πολλών

που αποκλείεται να ξαναυπάρξουν ή να ξεθαφτούνε.



Μ. Ράμνος





*Tο Πρίπιατ ήταν μικρή πόλη κοντά στο Τσερνομπίλ 50.000 κατ. που δημιουργήθηκε για να στεγάσει εργαζόμενους στον πυρ. Σταθμό.

Μετά το πυρηνικό ατύχημα εκκενώθηκε και μέρος της καλύφτηκε με τσιμέντο ενώ σήμερα και για αμέτρητα χρόνια θα είναι πόλη φάντασμα...

26 Απρ 2012

O Κοντογιάννης Δημήτρης στον Radionet

Ο Υποψήφιος βουλευτής Φθιώτιδας Κοντογιάννης Δημήτρης μιλάει στον ραδιοφωνικό σταθμό της Λαμίας Radionet, για τις Εκλογές, την Πέμπτη 26 Απριλίου 2012
 

Ο Στέφανος Σταμέλλος στον Lamiafm1

Ο υποψήφιος βουλευτής Φθιώτιδας Σταμέλλος Στέφανος μιλά στον ραδιοφωνικό σταθμό Λαμία FM1,την Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Ένας "Άκτημον" με τους Οικολόγους-Πράσινους

Αναδημοσίευση από ''Τα Νέα από την Ευρυτανία''
Ένας δικός μας άνθρωπος, πατριώτης με όλη την έννοια της λέξης,που έχει οργώσει με τον φωτογραφικό του φακό όλη την Ευρυτανία,κατεβαίνει υποψήφιος με τους Οικολόγους στην Φθιώτιδα και ζητά την στήριξή σας.
Δείτε παρακάτω πως ανακοίνωσε την υποψήφιότητα στις εκλογές της 6ης Μαιου μέσα απο την προσωπική του σελίδα:

"Ήρθε η ώρα να ανακοινώσω και επίσημα πως και σε τούτες τις εθνικές εκλογές, εκτίθεμαι με τους Οικολόγους – Πράσινους στο νομό Φθιώτιδας και ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, βγαίνω από σήμερα στη γύρα προς άγρα ψήφων για μένα αλλά και για όλους τους συνυποψήφιους μου, τόσο στον ίδιο νομό όσο και στους ομόρους.

Βέβαια όπως καταλαβαίνεται, κάτι τέτοιο δεν μπορώ να γίνει με τον παραδοσιακό τρόπο, ήτοι τρέξιμο στα χωριά, στις πλατείες, κεράσματα στα καφενεία, συνεστιάσεις, κουμπαριές, υποσχέσεις και όλα εκείνα τα ωραία που ξέραμε, γιατί η υπόθεση προϋποθέτει κατ’ αρχάς πολύ χρόνο και βεβαίως το απαραίτητο χρήμα, κάτι που αυτές τις εποχές με ανέκδοτο.
Γι’ αυτό και ο «αγώνας» μου θα περιοριστεί κυρίως στο δικτυακό χώρο και καθώς θεωρώ πως κάτι τέτοιο θέλει και σωστό τρόπο, ζητώ την κατανόησή σας στην περίπτωση που φτάσει στον τοίχο σας ή στα εσώτερα της σελίδας σας κάποια ανακοίνωση ή σχετική ανάρτηση η οποία πιθανόν δεν σας εκφράζει.

Αν τώρα δείτε την περίπτωση με ενδιαφέρον, καλό θα είναι να πείτε το νέο και σε κάποιους άλλους συμπαθούντες τους Οικολόγους – Πράσινους που η σχέση τους με το δίκτυο είναι ελλιπής ή ανύπαρκτη και αφήστε τους να αποφασίσουν οι ίδιοι τι θα κάνουν.
Σας ευχαριστώ και εύχομαι σε όλους καλή επιλογή και ψήφο στις εκλογές της 6ης Μαίου. 

Ηλίας Γ.Προβόπουλος
Υποψήφιος Βουλευτής Φθιώτιδας
με τους Οικολόγους Πράσινους

Πράσινες μπίζνες ή στροφή στην Πράσινη οικονομία και διέξοδο στην κρίση;

Της Έφης Γρίβα-Στασινού
Το 2009 το ΠΑΣΟΚ πορεύτηκε προς την εξουσία υιοθετώντας το σύνθημα για «πράσινη ανάπτυξη» υφαρπάζοντας έτσι τις ψήφους, που πιθανά θα πήγαιναν στους Οικολόγους Πράσινους, και πείθοντας τον κόσμο ότι το «μεγάλο» αυτό κόμμα έχει οικολογικές ευαισθησίες και ολοκληρωμένο πρόγραμμα.
Αντίστοιχη ορολογία χρησιμοποίησαν και τα άλλα κόμματα κάνοντας σαφές ότι η ανάπτυξη σχετίζεται με το περιβάλλον. Αρκετά κοινοτικά κονδύλια έρρευσαν προς τη χώρα μας γι' αυτό το σκοπό…
Στην πορεία αποδείχθηκε ότι η πράσινη ανάπτυξη μεταφράζεται για όλους αυτούς σαν «πράσινες μπίζνες», στα πλαίσια των οποίων ξεπουλούν έδαφος - υπέδαφος - νερό σε όποιον επενδυτή ενδιαφέρεται. Κλείνουν συμφωνίες αγνοώντας εντελώς τις τοπικές κοινωνίες, που βλέπουν τον φυσικό τους πλούτο να συρρικνώνεται ενώ τα κέρδη πηγαίνουν μόνο στις τσέπες των ''επενδυτών'' με αντάλλαγμα μερικές κακοπληρωμένες βραχύβιες θέσεις εργασίας.
Είναι δε χαρακτηριστικό πως με την ανυπαρξία περιβαλλοντικής πολιτικής, κάθε φορά που προκύπτει οικολογικό πρόβλημα, όλοι αναρωτιούνται: «Που είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι», «γιατί δεν έρχονται οι Οικολόγοι να φωνάξουν;» Κι όλα αυτά από εκείνους που ψήφισαν τα δύο μεγάλα κόμματα με τα παχιά λόγια για την «πράσινη ανάπτυξη».
Πού ήταν όμως όλο αυτό τον καιρό οι Οικολόγοι Πράσινοι; 
Ήταν κυριολεκτικά παντού:
Στην καμπάνια για την κλιματική αλλαγή το 2009, στην πρόσκληση της Ευρωβουλευτού Ρεμπέκα Χαρμς όπου προβλήθηκε το αίτημα για Ευρωπαϊκές εγγυήσεις δανεισμού προς την Ελλάδα το 2010, στην πρόταση του Μ.Τρεμόπουλου για την έκδοση ευρωομόλογου πριν καταφύγει η χώρα μας στον μηχανισμό στήριξης, που τότε σχεδιαζόταν.
Αλλά και στις οκτώ(8) προτάσεις για διαφάνεια, κάθαρση, δημοσιονομική εξυγίανση και δέσμευση γκρίζων περιουσιών, στις προτάσεις για την εξυγίανση του ΟΣΕ, την παρουσίαση τον Σεπτέμβριο του 2010 στην ΔΕΘ της πράσινης πρότασης εξόδου από την κρίση.
Το 2011, μετά την καταστροφή στην Φουκουσίμα, δίνουν στοιχεία για το Ελληνικό πυρηνικό λόμπυ και τους πολιτικούς που το υποστηρίζουν, παρεμβαίνουν στην σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το μεσοπρόθεσμο με ανοιχτή επιστολή, παρουσιάζουν στοιχεία για εξασθενές χρώμιο στο νερό και αναλυτικές προτάσεις για το φορολογικό (Φεβρ.2012).
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συνολικά 37 δράσεις που ανέλαβαν οι Οικολόγοι Πράσινοι σε διεθνές και πανελλήνιο επίπεδο, ενώ συνεχείς υπήρξαν οι παρεμβάσεις τους στα πλαίσια των τοπικών κοινωνιών για τα κατά τόπους προβλήματα, με την συμμετοχή πολλών μελών τους στα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια ανά την Ελλάδα.
Στην περιοχή μας συνεχείς υπήρξαν οι κινητοποιήσεις για τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα της Φθιώτιδας: για τα μεταλλεία της Οίτης, τη ρύπανση του Μαλιακού, την επέκταση του βιολογικού καθαρισμού της Λαμίας, τις παράνομες αμμοληψίες, τη χάραξη και κατασκευή του Ε65 μέσα στην κοιλάδα του Σπερχειού, την ευθυγράμμιση της κοίτης του Σπερχειού ποταμού, την ΛΑΡΚΟ, τη διαχείριση των σκουπιδιών και των αστικών λυμάτων, ενώ κατέθεσαν συγκεκριμένες προτάσεις για την βιώσιμη ανάπτυξη του τόπου μας.
Όλες αυτές οι δράσεις, κι άλλες που δεν καταγράφηκαν εδώ(δείτε το http://oikologoi-prasinoi-fthiotidas.blogspot.com/), αποδεικνύουν την συνεχή προσπάθεια ενός κόμματος, που αγωνίζεται χωρίς καμία ιδιοτέλεια για να πείσει ότι το περιβάλλον αποτελεί βασικό μοχλό ανάπτυξης, όταν οι επενδύσεις γίνονται με προϋποθέσεις και τρόπο ανταποδοτικό προς την κοινωνία.
Είναι γεγονός ότι η ραδιοτηλεοπτική κάλυψη των παραπάνω δράσεων είναι σχεδόν μηδαμινή, ιδιαίτερα από τα «μεγάλα» κεντρικά κανάλια τα οποία συστηματικά δεν προβάλουν τις οικολογικές δράσεις. Αν οι ίδιες πρωτοβουλίες είχαν αναληφθεί από τα «μεγάλα κόμματα» ή από τους συνήθεις διαπλεκόμενους πολιτικούς, θα τις είχαν εκθειάσει πολλαπλά. Κι ενώ χάνουν την αντικειμενικότητα στην ενημέρωση, με περίσσιο θράσος μας κατηγορούν για απουσία.
Όμως οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε εδώ έτοιμοι να αναλάβουμε νέες ευθύνες. Είναι ανάγκη όλοι να καταλάβουν ότι για να έχουμε δύναμη και να εισακούγονται οι προτάσεις μας, πρέπει να είμαστε και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Σας καλούμε λοιπόν να μας ενισχύσετε με την ψήφο σας για να μπορούμε πλέον, μέσα από την Βουλή, να υψώσουμε την φωνή μας, να συμμετέχουμε στον κεντρικό σχεδιασμό της πολιτικής, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην Εθνική στρατηγική και να κατευθύνουμε έτσι πολιτικές αποφάσεις που βοηθούν τον πολίτη και δεν υποβαθμίζουν την ζωή του.
Η ψήφο σας έχει δύναμη
Έφη Γρίβα-Στασινού
Υποψήφια Βουλευτής Φθιώτιδας
Με τους Οικολόγους Πράσινους

25 Απρ 2012

Η διακαναλική συνέντευξη των Οικολόγων Πράσινων στο Ζάππειο (25-4-2012)

Watch live streaming video from ecogreenstv at livestream.com
Η εικόνα εμφανίζεται μετά το 01:30

Το παραμύθι της ακυβερνησίας. Του Δημήτρη Κοντογιάννη

Μόλις άρχισαν να φαίνονται οι συνέπειες της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην τσέπη του κόσμου, άρχισε κι αυτός να τιμωρεί τους αυτουργούς αποσύροντας την προτίμησή του απ’ τα δυό «μεγάλα» -ή καλύτερα φουσκωμένα- κόμματα.
Φουσκωμένα απ’ το ρουσφέτι, απ’ την επιθυμία του Έλληνα να μπει στο δημόσιο, απ’ το φόβο της ανεργίας, απ’ τη διάθεση να ‘μαστε με το νικητή κλπ. Και τώρα που βλέπουν τα ...κατσίκια να απομακρύνονται απ’ το μαντρί θυμήθηκαν το... λύκο της ακυβερνησίας.

Τόσα χρόνια παίζανε το λαό μας «μπαλάκι του πιγκ –πογκ» απ’ το΄ να στ’ άλλο, με αυτοδύναμες κυβερνήσεις ελέω ενός άδικου (που θά’ πρεπε να’ ναι κατάδικος) εκλογικού νόμου, και τώρα να! το «μπαλάκι» εκδηλώνει και προτιμήσεις!
Αφήνει τις αυτοδυναμίες, που εξέθρεψαν τόση σκανδαλώδη διαφθορά, ανικανότητα, κλεψιά με πλήρη ατιμωρησία κι εν τέλει την παταγώδη αποτυχία (η αλλιώς το κακόβουλο φόρτωμα της λειψής κερδοφορίας των δυνατών στις πλάτες των αδυνάτων) κι επιλέγει κι άλλα κόμματα;

 Μα αυτά είναι «μικρά κόμματα» χωρίς «κυβερνητική πείρα», χωρίς «υπεύθυνους» ηγέτες, χωρίς «ηχηρά ονόματα» απ’ τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες του τόπου... Πώς και ποιός θα μας κυβερνήσει;

Να θυμηθούμε μήπως ότι η Ιταλία κυβερνήθηκε επί δεκαετίες από κυβερνήσεις συνεργασίας, ισοπεδώθηκε όμως μόλις την τελευταία δεκαετία, απ’ το μεγάλο κόμμα του Μπερλουσκόνι; Να θυμίσουμε ότι η δημοκρατία βασίζεται στη σύνθεση των απόψεων κι από κει αντλεί τη δύναμή της;
Ας μη λέμε κοινοτυπίες. Ας σκεφτούμε ότι μεγάλο δεν είναι το κόμμα που έχει πολύ κόσμο. Μεγάλο είναι το κόμμα που έχει σωστές και βιώσιμες λύσεις. Η δύναμή μας είναι ότι σε μια μέρα μπορούμε να το ψηφίσουμε και να φέρουμε τα πάνω κάτω! Αυτό προσπαθούν να αποφύγουν αυτές τις μέρες οι δύο τυφλοί μονομάχοι του πλειοψηφικού μας συστήματος σπέρνοντας τη φοβία της «ακυβερνησίας». Θεωρούν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτοί είναι ακόμα οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού εξοστρακίζοντας όσο μπορούν τους «μικρούς» απ’ το δημόσιο πολιτικό λόγο.

Οι φουσκωμένοι αυτοί πολιτικοί των ΠΑΣΟΚΟΝΟΥΔΟΥ δεν ήταν αυτοί που σκύβαν μόλις πριν λίγο το κεφάλι στους Μερκοζί κι υπογράφαν τα μνημόνια σα νά ‘ταν διαταγές ανωτέρων; Μα αυτά τα 2 κόμματα έπρεπε να αποτελούνται από άδεια πουκάμισα, αν είχαν τιμωρηθεί όσοι μπλέξαν σε σκάνδαλα, όσοι απόκτησαν περιουσίες, όσοι κακοδιαχειρίστηκαν το φόρο των κόπων μας!
Και τέλος αν τιμωρούνταν όσοι (σχεδόν όλοι τους οι βουλευτές με κάποιους ηχηρούς κι αξιέπαινους απόντες) ξεπούλησαν ότι πιο ιερό έχει κάθε πατρίδα κι οικογένεια: το μέλλον των παιδιών μας!

Οι φταίχτες ζητάν κυριολεκτικά και τα ρέστα μας.
Τους χρειάζεται μια βροντερή καταδίκη!
Πρώτα εκλογική κι έπειτα δικαστική.

Άιντε λαέ, δείξε ότι σού’ χει μείνει κάτι από ελληνικότητα. Δως ‘τους τσολιά μου την κλωτσιά που ‘δωσες στους φασίστες το ’40…
Πώς επιτρέπεις να σου κλέβουν τις τελευταίες σταγόνες του μισθού σου, χωρίς να σε ρωτάνε; Πόσα χρόνια αγωνίστηκες για να σου πάρουν τα κεκτημένα δικαιώματά σου σε δυό μόλις χρόνια.
Ως πότε θα τροφοδοτείς με «ρευστότητα» τις τράπεζες για να διατάζουν με τους Παπαδήμους τους τη κατάντια σου στη μιζέρια και την αδυναμία σου πια να πληρώνεις;

Ας ξεχάσουμε το πλαστό φόβητρο της ακυβερνησίας (τι μεγαλύτερο παράδειγμα ακυβερνησίας άλλωστε απ’ το να υπακούουν οι εκλεγμένοι σου «ηγέτες» στις διαταγές των τραπεζών και των ξένων;) κι ας ψηφίσουμε τα «μικρά» κόμματα με το μεγάλο θάρρος της αμφισβήτησης της παντοδυναμίας του κεφαλαίου, με την πρόταση της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης της απ’ ευθείας αγοράς παραγωγού - καταναλωτή, με την άρνηση του ξεπουλήματος του εθνικού μας πλούτου στις μεγάλες εταιρίες, με την ατζέντα της ενεργειακής και παραγωγικής μας αυτάρκειας, με την πρόταση της δίκαιης φορολογίας, την έμφαση στην παιδεία και την περίθαλψη.

Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε ένα μεγάλο έθνος εν τη γενέσει του: το έθνος της Ευρώπης κι έχουμε πολλά μάτια καρφωμένα μ’ ελπίδα πάνω μας, που περιμένουν να ενώσουμε τα δικά μας ναι και τα δικά μας όχι, με τα δικά τους, για να αλλάξει η επισφαλής τροχιά που πήρε γερνώντας αυτή η ήπειρος, που γέννησε τόσες νέες ιδέες κι επαναστάσεις και κατήντησε να υπακούει χρηματιστές κι «αγορές» .

Ας αναλογιστούμε πόσο σημαντικοί είμαστε και τι κρίσιμες εκλογές έχουμε μπροστά μας απ’ το γεγονός ότι ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, απ’ τους ηγέτες το Μάη του 68 που συντάραξε την Ευρώπη και σήμερα ηγέτης των Ευρωπαίων Πράσινων, ήρθε εδώ να μας εμψυχώσει, να βοηθήσει ν’ αποτινάξουμε το ζυγό των νεοφιλελεύθερων δουλοκτητών - τοκογλύφων, να βρούμε το δικό μας πρόσωπο ανάπτυξης.

Ας το κάνουμε τώρα, για να μην ξανακούσουμε το: «σσστ σιγά... μην ξυπνήσουν οι Έλληνες»...

* Ο Δημήτρης Κοντογιάννης είναι υποψήφιος βουλευτής των Οικολόγων Πράσινων στην Εκλογική Περιφέρεια της Φθιώτιδας

Η Ιωάννα Κοντούλη στον ANT1

Γιατί στηρίζω τους Οικολόγους Πράσινους; Εκλογικό Μανιφέστο- του Μ. Θεοδωρόπουλου


*Του Μιχάλη Θεοδωρόπουλου, Περιβαλλοντολόγου, υποψήφιου με τους Οικολόγους Πράσινους στη Β' Αθηνών

Γιατί στηρίζω τους Οικολόγους Πράσινους;

- γιατί είναι ένα κόμμα που δεν αποτελείται από επαγγελματίες πολιτικούς αλλά ενεργούς πολίτες
- γιατί έχει οριζόντια, μη αρχηγική δομή και δημοκρατική λήψη αποφάσεων
- γιατί συνδυάζει τα προτάγματα της οικολογίας, της ελευθερίας και της αυτοδιαχείρισης
- γιατί η προστασία των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων είναι εξίσου σημαντική με την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας
- γιατί έχει ξεκάθαρη αντιρατσιστική, αντιεθνικιστική, αντιμιλιταριστική και αντιαπαγορευτική στόχευση
- γιατί ασπάζεται τις αρχές της μη βίας, της συνύπαρξης, του ανθρωπισμού και του σεβασμού στο διαφορετικό
- γιατί είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που έχει ρεαλιστικές και συνάμα ριζοσπαστικές προτάσεις για την έξοδο από την κοινωνικο-οικονομική και περιβαλλοντική κρίση
- γιατί όσο πιο πολλά μικρά κόμματα μπουν στη Βουλή, τόσο καλύτερος ο κοινοβουλευτικός έλεγχος
- γιατί η οικολογία δεν είναι ουτοπία, αλλά ο δρόμος για μια άλλη κοινωνία
- γιατί είναι καιρός να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, να αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία
- γιατί στη λεηλασία του μνημονίου εμείς απαντάμε με αγώνα για τη μητέρα Γη και την ελευθερία

Μιχάλης Θεοδωρόπουλος, Περιβαλλοντολόγος, υποψήφιος με τους Οικολόγους Πράσινους στη Β' Αθήνας. www.ecogreens.gr


Εκλογικό Μανιφέστο



Σε αυτές τις εκλογές, με το υπάρχον εκλογικό σύστημα, η αποχή -όπως και το άκυρο και το λευκό- στηρίζει τον δικομματισμό και ενισχύει την άνοδο του συντηρητισμού, του εθνικισμού και του φανατισμού. Η κατάντια του πολιτικού συστήματος, οι εγκληματικές πολιτικές λιτότητας και η κοινωνική αποσύνθεση έχουν ως αποτέλεσμα την άνοδο του λαϊκισμού, του ρατσισμού και του νεοφασισμού, την ανάδειξη της βίας και των άκρων. Όταν ο ακραίος λόγος του κάθε Καρατζαφέρη σταματάει να φοβίζει και η ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή, αντί να τίθεται εκτός νόμου για εγκληματικές ενέργειες και ρατσιστικό λόγο μίσους ετοιμάζεται να μπει στο ελληνικό κοινοβούλιο, τότε σημαίνει ότι δεν έχουμε μάθει από τα λάθη της ιστορίας μας, που επαναλαμβάνεται.



Η βία της ανεργίας, της κρατικής καταστολής, της πείνας, της φτώχειας και της ανασφάλειας, γεννά κοινωνική έκρηξη και αγανάκτηση, γεννά φόβο και απαισιοδοξία, γεννά την αποδόμηση αλλά και την ανάγκη να δούμε πέρα από την κρίση και τα αίτια που οδήγησαν σε αυτή, να επαναπροσδιορίσουμε και να δημιουργήσουμε νέες δομές κοινωνικής συνύπαρξης και πολιτικής οργάνωσης, με σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη και την αξιοπρέπεια.



Έχουμε πολλές σωστές απαντήσεις, αρκεί να μπουν τα σωστά ερωτήματα. Δεν γίνεται να λύσουν τα προβλήματα αυτοί που τα δημιούργησαν. Τριάντα χρόνια δικομματισμού είναι αρκετά, ενώ δεν πρέπει να επιτρέψουμε κανένα ίχνος εθνικισμού, λαϊκισμού και φόβου για το ξένο και το διαφορετικό να ριζώσει στην ελληνική κοινωνία, που είναι από τα αρχαία χρόνια σταυροδρόμι πολιτισμών. Η γενιά της μεταπολίτευσης, του ωχαδερφισμού, του βολέματος, του νεοπλουτισμού, της κομματοκρατίας και του ελληνορθόδοξου πατριωτισμού πρέπει να βγει επί τέλους από τη μέση. Ζούμε στην Ευρώπη του 2012 και όχι στο Βυζάντιο του μεσαίωνα. Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι να ταΐζει του άπορους και όχι να παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή του τόπου, πόσο μάλλον να είναι μέρος των δημοσίων δαπανών. Οι χρήστες ουσιών είναι συνάνθρωποί μας έστω με κάποιες αδυναμίες, όχι όμως εγκληματίες. Οι μετανάστες είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ελληνικής παραγωγικής βάσης και όχι ο αποδιοπομπαίος τράγος των πολιτικών λιτότητας και καταστολής. Η διαφθορά, το πελατειακό πολιτικό σύστημα, η αρπαχτή και η άνιση κατανομή του πλούτου είναι ο πολιτισμικός μας εχθρός και όχι η διαφάνεια, η συνύπαρξη των λαών και η λογοδοσία των πολιτικών, των τραπεζών και των πολυεθνικών επιχειρηματικών- χρηματιστηριακών ομίλων.



Η λύση βρίσκεται στους δρόμους, στις πλατείες, στους κοινωνικούς αγώνες και τις δημιουργικές αντιστάσεις, αλλά και στην κάλπη για να μην μας κλέψουν άλλο τα όνειρά μας με ένα πρόσχημα δημοκρατίας. Αγωνιζόμαστε σε όλα τα μέτωπα, εντός και εκτός Βουλής για να ανατρέψουμε όλα τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας.

Στη δικτατορία των αγορών προτάσσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης, στην οικονομία του χρήματος αντιτάσσουμε την οικονομία των φυσικών πόρων και της ανταλλαγής, ενώ στη συστημική κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού προτάσσουμε νέες μορφές κοινωνικής και οικονομικής δικτύωσης. Στη κοινωνία του βολέματος και της άκρατης κατανάλωσης αντιτάσσουμε τον οικολογικό τρόπο να ζούμε καλύτερα, καταναλώνοντας λιγότερα αγαθά, επαναπροσδιορίζοντας τις ανάγκες μας και δουλεύοντας λιγότερες ώρες. Στο μνημόνιο του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας και της λιτότητας προτάσσουμε μια κοινωνία από τα κάτω που συμμετέχει ενεργά στο καθημερινό βίωμα της πολιτικής και της οικολογίας, που δεν περιμένει 4 χρόνια για να αφήσει το μέλλον της στα χέρια άλλων, αλλά το επανακτεί και το αναδομεί, οικοδομώντας τώρα τη συνεργατική κοινωνία του μέλλοντος, κάνοντας τις σημερινές ουτοπίες την πραγματικότητα του αύριο.



Χρειαζόμαστε ένα νέο Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο, ένα Σύμφωνο Κοινωνικής Ευημερίας και Διαγενεακής Δημοσιονομικής Δικαιοσύνης, που θα στηριχθεί στους παρακάτω ενδεικτικούς άξονες:



1. Σύσταση Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για να επιβεβαιωθεί το ποσοστό του χρέους που είναι απεχθές και παράνομο (ιδιαίτερα το σκέλος που αφορά τα παράνομα επιτόκια και τα εξοπλιστικά προγράμματα) με στόχο τη διαγραφή του, αλλά και να καταγράψει το μαύρο χρήμα του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Χρήματα υπάρχουν αρκεί να μην γίνονται διαφθορά, πολιτικές μίζες και υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο στα χέρια λίγων.

2. Φορολόγηση της κερδοφορίας των ιδιωτικών τραπεζών με τον ανώτατο δυνατό συντελεστή και των χρηματοπιστωτικών- χρηματιστηριακών συναλλαγών κατά τουλάχιστον 1.5%. Κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών, κατάργηση των τοξικών παραγώγων, αποδέσμευση των 2 δις ευρώ για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κατακρατούν οι τράπεζες αν και έχουν πάρει περισσότερα από 100 δις για να διασφαλίσουν ρευστότητα.

3. Θέσπιση ειδικής εισφοράς (φόρου) πλουσίων, όπου θα φορολογηθούν οι χρηματοπιστωτικές και χρηματιστηριακές συναλλαγές και ο πλούτος του πλουσιότερου 2% της χώρας. Χρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας, της έρευνας και της κοινωνικής μέριμνας.

4. Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους νέους εργαζόμενους στα 900 ευρώ το μήνα και μείωση του εβδομαδιαίου ωραρίου στις 30 ώρες. Δημιουργία και ενίσχυση συλλογικού ταμείου αλληλοβοήθειας νέων αυτασφάλιστων και αυταπασχολούμενων, ισχυρά οικονομικά και φορολογικά κίνητρα σε νέους για τη δημιουργία συνεταιριστικών επιχειρήσεων στην επαρχεία, ιδιαίτερα σε καινοτόμους παραγωγικούς τομείς και νέες τεχνολογίες.

5. Καταγραφή και φορολόγηση της εκκλησιαστικής- μοναστηριακής περιουσίας με τον ανώτερο δυνατό συντελεστή και το πλήρη διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας. Δημόσια απαλλοτρίωση παραγωγικών γαιών και απόδοσή τους σε νέους αγρότες και άνεργους.

6. Πάγωμα των εξοπλιστικών συμβολαίων και μείωση των εξοπλιστικών δαπανών κατά 80%. Τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε ξοδέψει σε όπλα περισσότερα από 210 δις ευρώ, τα οποία θα μπορούσαμε να έχουμε επενδύσει στη κοινωνική πρόνοια, τη δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία.

7. Αποποινικοποίηση της κατοχής και χρήσης ουσιών και ελεγχόμενη κλινική διάθεση ουσιών σε τοξικοεξαρτημένα άτομα με συνταγογράφηση (εξοικονόμηση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από την καταστολή, έσοδα από φορολογία, επανατροφοδότηση κονδυλίων στην πρόληψη- περίθαλψη, καταπολέμηση του παράνομου εμπορίου).

8. Νομιμοποίηση της (αυτο)καλλιέργειας της ινδικής κάνναβης (για θεραπευτικούς- διατροφικούς σκοπούς) και της κλωστικής κάνναβης (για βιομηχανικούς σκοπούς). Ρύθμιση του παράνομου εμπορίου κατά τα πρότυπα του καπνού και του αλκοόλ (εξοικονόμηση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από την καταστολή, πολλαπλάσια έσοδα από τη φορολόγηση).

9. Αναδιοργάνωση της αγροτικής οικονομίας με έμφαση στην ποιοτική βιολογική καλλιέργεια, τις πρότυπες- καινοτόμες καλλιέργειες, την κοινοτικά υποστηριζόμενη γεωργία και τη διατήρηση παραδοσιακών ποικιλιών, με στόχο την διατροφική αυτάρκεια της χώρας και την ενίσχυση των εξαγωγών.

10. Επανάκτηση (και δημιουργία νομικού πλαισίου για την αξιοποίηση) εγκαταλελειμμένων αγροτικών γαιών από νέους αγρότες οργανωμένους σε συνεταιρισμούς λαϊκής βάσης. Επανάκτηση εγκαταλελειμμένων αστικών κτημάτων και δημιουργία αστικών συλλογικών λαχανόκηπων. Επανάκτηση εγκαταλελειμμένων κτηρίων για κοινωνική στέγαση αστέγων και μεταναστών.

11. Υποστήριξη οικοκοινοτήτων, δικτύων αλληλοϋποστήριξης, πιλοτικών εμπειριών αυτοοργάνωσης και αλληλοβοηθητικών- κοινωνικών επιχειρήσεων με έμφαση στην προστασία- ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, την οικολογική γεωργία- κτηνοτροφία, την ενεργειακή αυτονομία, τις νέες τεχνολογίες και τον οικο-άγρο-τουρισμό.

12. Στήριξη της τοπικής- οικιακής παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, τη δημιουργία κοινοτικών συνεταιριστικών ενώσεων ΑΠΕ λαϊκής βάσης, την τοποθέτηση ενός εκατομμυρίου ηλιακές στέγες, καθώς και την αξιοποίηση του αιολικού δυναμικού με στόχο 25% ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2025, απεξάρτηση από το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα, και ενεργειακή αυτονομία από ΑΠΕ για κάθε νοικοκυριό μέχρι το 2050.

13. Ενίσχυση και υποστήριξη συνεταιριστικών ενώσεων παραγωγών, δικτύων παραγωγών- καταναλωτών, εναλλακτικών μορφών οικονομικής δικτύωσης και τοπικών ανταλλακτικών συστημάτων χωρίς χρήματα (πχ τράπεζες χρόνου, εναλλακτικά τοπικά νομίσματα, ανταλλακτικά δίκτυα). Δημιουργία κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου, παροχή οικονομικών και φορολογικών κινήτρων.

14. Δημιουργία και ενίσχυση ταμείων αλληλοβοήθειας και τοπικών μικροπιστωτικών μη-κερδοσκοπικών ιδρυμάτων (κοινωνικές τράπεζες με ισόποσους μετόχους τους καταθέτες).

15. Χορήγηση ασύλου και άδειας εργασίας- παραμονής σε μετανάστες που επιθυμούν να μείνουν και να εργαστούν στην Ελλάδα ή να προωθηθούν σε άλλες χώρες της ΕΕ (σε ποσοστά που να συμβαδίζουν με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο χορήγησης ασύλου >25%). Απαίτηση να καταργηθεί ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ της ΕΕ, να καταργηθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να ξηλωθεί ο φράχτης της ντροπής, να παρέχεται κάθε δυνατή βοήθεια, περίθαλψη και μέριμνα, ιδιαίτερα σε γυναίκες και παιδιά χωρίς χαρτιά. Αξιοποίηση των μεταναστών για την αναβάθμιση της αγροτικής οικονομίας με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.

16. Αντικατάσταση του μαθήματος των θρησκευτικών από αντίστοιχο διαπολιτισμικής εκπαίδευσης για τη μη-βία και τη πολυπολιτισμική συνύπαρξη.

17. Εκδημοκρατισμός, αποφασιστοποίηση και μερικός αφοπλισμός της Ελληνικής Αστυνομίας. Διερεύνηση της δράσης και απόδοση ποινικών ευθυνών στην εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, εκκαθάριση των σωμάτων ασφαλείας από φασιστικά- νεοναζιστικά στοιχεία και συνδέσμους με τη Χ.Α., απαγόρευση της χρήσης χημικών και βίας εναντίων ειρηνικών διαδηλωτών, ψυχολογικός έλεγχος όσων φέρουν όπλο και αφοπλισμός όσων δεν είναι ικανοί, εκπαίδευση των σωμάτων ασφαλείας στα ανθρώπινα δικαιώματα.

18. Άμεση κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και των στρατιωτικών- μαθητικών παρελάσεων. Επένδυση στο στρατηγικό ρόλο που κατέχει η Ελλάδα ως νοτιο-ανατολικό σύνορο της Ευρώπης, αλλά και ως ένα ιστορικά πολυπολιτισμικό σταυροδρόμι. Υπογραφή συμφώνου αδερφοσύνης, συνύπαρξης και αποστρατικοποίησης με όλες τις όμορες χώρες, με την Ευρωπαϊκή Ένωση ως εγγυήτρια.

19. Νομιμοποίηση και ρύθμιση της ελεύθερης κατασκήνωσης, παράλληλα με την αυτορύθμιση των κοινοτήτων ελευθεροκατασκηνωτών μέσα από τη προώθηση ενός κώδικα ελεύθερης και υπεύθυνης κατασκήνωσης, τη δημιουργία βασικών υποδομών σε περιοχές ελεύθερης κατασκήνωσης, καθώς και την ανακαίνιση των οργανωμένων κάμπινγκ σύμφωνα με τα κριτήρια για την απονομή κοινοτικού οικολογικού σήματος και τη μετατροπή τους σε καλαίσθητους και πρότυπους χώρους υποδοχής, φιλοξενίας και δραστηριοποίησης οικο-ταξιδευτών.

20. Θέσπιση αυστηρών κριτηρίων διαφάνειας και λογοδοσίας για την καταπολέμηση της διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση, τη σπατάλη του δημοσίου χρήματος και τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Ανάπτυξη δικτύων ελεύθερου λογισμικού και ανοιχτού κώδικα και για τη μηχανοργάνωση όλων των δημόσιων υπηρεσιών, προστασία των ψηφιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς και ενίσχυση του ψηφιακού αλφαβητισμού της κοινωνίας.

21. Θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής, των θεματικών δημοψηφισμάτων σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, καθώς και ενίσχυση των τοπικών δομών άμεσης δημοκρατίας, ιδιαίτερα των συμμετοχικών προϋπολογισμών- αναπτυξιακών σχεδιασμών σε επίπεδο Δήμου και Περιφέρειας. Θεσμοθέτηση συμβουλίων, ανοιχτών συνελεύσεων, σε επίπεδο γειτονιάς, δήμου και περιφέρειας, καθώς και της νομοθετικής πρωτοβουλίας πολιτών με συλλογή υπογραφών σε εθνικό επίπεδο, ενίσχυση των τοπικών συμβουλίων νεολαίας.



Για εμάς είναι η ώρα της αξιοπρέπειας, η ώρα του αγώνα, η ώρα να μεταμορφωθεί το εγώ σε εμείς.

Φωνή σε αυτούς που δεν έχουν, σε αυτούς που ονειρεύονται και δημιουργούν.

Η αλληλεγγύη, το μοίρασμα και η δημιουργία είναι η κουλτούρα μας, όχι η απληστία και το χρήμα.

Να ορίσουμε την ευημερία πέρα από την αύξηση του ΑΕΠ και την οικονομική μεγέθυνση.



Ελευθερία, Οικολογία, Αυτοδιαχείριση.

Όλοι και όλα για όλους, κανένας μόνος του.



Μιχάλης Θεοδωρόπουλος, Περιβαλλοντολόγος, υποψήφιος με τους Οικολόγους Πράσινους στη Β' Αθήνας. www.ecogreens.gr

24 Απρ 2012

Μεταναστευτικό: ρεαλισμός, φαντασιώσεις και η Χρυσή Αυγή

του Νίκου Χρυσόγελου
Κάποιοι ρίχνουν σχεδόν όλα τα κακά που συμβαίνουν στη χώρα μας – ιδιαίτερα την εγκληματικότητα, την εξαθλίωση και την ανεργία – στην παρουσία των μεταναστών.

Το περιστατικό ανθρωπιάς των δυο νεαρών Πακιστανών μεταναστών Χομαγιούντ Ανγουάρ και Βακάρ Αχμέντ που έχασαν τη ζωή τους σε μια απελπισμένη προσπάθεια να σώσουν τρεις Έλληνες ηλικιωμένους, το αυτοκίνητο των οποίων παγιδεύτηκε στις γραμμές του τρένου, αποδεικνύει ότι (και) στο μεταναστευτικό οι μονοδιάστατες προσεγγίσεις αποδεικνύονται ξένες προς την πραγματική ζωή.  Μήπως ξεχάσαμε ότι πολλοί Έλληνες την εποχή της χούντας αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε άλλες χώρες λόγω των πολιτικών διώξεων. Μήπως παραβλέπουμε, ότι όπως τα έφερε η κρίση, η Ελλάδα μετατρέπεται ξανά σε χώρα αποστολής ελλήνων μεταναστών σε άλλες χώρες, αφού εξαναγκάζονται σήμερα πολλοί συμπολίτες μας να μεταναστεύσουν αδυνατώντας να επιβιώσουν εδώ.

Το μεταναστευτικό είναι, φυσικά, ένα σύνθετο θέμα. Η Ελλάδα μέχρι πριν 2 δεκαετίες ήταν χώρα αποστολής κι όχι υποδοχής μεταναστών. Βρέθηκε απροετοίμαστη μπροστά σε μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα της εποχής ενώ είναι κοντά σε εύφλεκτες περιοχές. Έχει τεράστιο μήκος συνόρων που είναι αδύνατο να κλείσουν αεροστεγώς. Και δεν έχει αναδείξει επαρκώς την ευρωπαϊκή διάσταση του θέματος. Απαιτούνται, σίγουρα, συγκροτημένες πολιτικές και πρακτικές που δίνουν λύσεις.

Όμως, το τελευταίο διάστημα φαίνεται να επικρατούν στην πολιτική ζωή προσεγγίσεις που αντί να διευκολύνουν την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων, εμποδίζουν τις λύσεις. Ακραίες φωνές, όχι μόνο στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και στο ΛΑΟΣ αλλά ακόμα και στα δυο (πρώην;) κόμματα εξουσίας αλλά και υπουργοί, υποστηρίζουν ότι η λύση στο μεταναστευτικό είναι «επιχειρήσεις σκούπα», στρατόπεδα κράτησης, φράκτης στα σύνορα και απελάσεις, ώστε να «απαλλαγούμε» από τους 400.000 μετανάστες που δεν έχουν χαρτιά (και ίσως και από αυτούς που έχουν;).
Παρόμοιες απόψεις είναι επικίνδυνες και μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνο τη δημοκρατία στην Ελλάδα αλλά και συμπολίτες μας, Έλληνες, που αυτή την εποχή μεταναστεύουν σε άλλες χώρες αναζητώντας εκεί μια καλύτερη τύχη. Αλλά κυρίως αυτές οι απόψεις – που τις προωθούν δυνάμεις που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν εκλογικά τα προβλήματα που υπάρχουν - είναι εντελώς ανεδαφικές και αν εφαρμόζονταν θα συνεπάγονταν μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό κόστος.

 Μπορεί στα σοβαρά να θεωρηθούν εφαρμόσιμα (ακόμα και αν παρέβλεπε κανείς την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνεπάγεται μια τέτοια πρόταση) όσα υποστηρίζουν οι ακραίες φωνές, δηλαδή ότι σε συνθήκες ειρήνης μπορούν 400.000 μετανάστες να συλληφθούν, να κρατηθούν σε στρατόπεδα για μέρες και τελικώς να μεταφερθούν στα σύνορα για να απελαθούν; Η σύλληψη 400.000 μεταναστών θα απαιτούσε την μεγαλύτερη στρατιωτική κινητοποίηση μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο.

Και ας πούμε ότι συλλαμβάνονται 400.000 άνθρωποι. Πού θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν και να παραμείνουν υπό φρούρηση; Σε ξερονήσια, όπως πρότεινε ένας φιλόδοξος νέος αρχηγός “νέου” κόμματος; Εδώ δεν μπορούν να εξασφαλιστούν ελάχιστες συνθήκες διαβίωσης για τους νησιώτες, θα εξασφαλιστούν συνθήκες κράτησης για 400.000 ανθρώπους; Σε ποιές άλλες περιοχές θα μπορούσαν να στηθούν στρατόπεδα κράτησης για τόσους ανθρώπους; Και για πόσες μέρες; Και ας πούμε ότι κρατούνται μερικές εβδομάδες σε στρατόπεδα. Πού θα μεταφερθούν μετά για να απελαθούν; Στον Έβρο; Υπάρχει δυνατότητα να «συγκεντρωθούν» στον Έβρο 400.000 άνθρωποι, η μισή περίπου Θεσσαλονίκη;

Πώς θα μεταφερθούν για να φτάσουν τόσο πολύ άνθρωποι στον Έβρο; Και πώς θα εξαναγκαστούν να διασχίσουν τα σύνορα χωρίς τη θέλησή τους για να περάσουν στην Τουρκία; Και οι Τούρκοι θα δέχονταν ευχαρίστως 400.000 μετανάστες να απελαθούν στη χώρα τους; Και οι απελπισμένοι μετανάστες θα σταματούσαν μπροστά σε έναν φράχτη μερικών χιλιομέτρων στον Έβρο; Δεν θα προσπαθούσαν να φτάσουν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα από άλλο μέρος των ελληνικών συνόρων;

Είναι δυνατόν να κλείσουν τα χιλιάδες χιλιόμετρα ελληνικών συνόρων, ώστε να μην μπαίνει ούτε ένας μετανάστης στην Ελλάδα; Όσοι προβάλλουν τέτοιου τύπου ανοησίες ως λύση στο μεταναστευτικό – και δεν είναι δυστυχώς μόνο περιθωριακοί τύπου που κραδαίνουν μαχαίρια και καδρόνια αλλά και υπουργοί, βουλευτές, πρώην υπουργοί ή φιλόδοξοι αρχηγοί και υπαρχηγοί κομμάτων που υπόσχονται ότι έτσι θα σώσουν την Ελληνική κοινωνία - δεν απαντούν και στο ερώτημα ποιο θα ήταν το οικονομικό κόστος της υλοποίησης μιας τέτοιας πολιτικής: σύλληψη, κράτηση σε στρατόπεδα, διατροφή, μεταφορά στα σύνορα, κινητοποίηση ενός τεράστιου μηχανισμού για μήνες, αν όχι χρόνια.

Δεν θα χρειάζονταν μερικά δισεκατομμύρια που θα έπρεπε να πληρώσουν οι πολίτες σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης; Όπως και ο “φράκτης” στα σύνορα, θα έπρεπε να βγουν από τις τσέπες των πολιτών. Η ΕΕ ή κάποιος άλλος δεν θα πλήρωνε έστω ένα Ευρώ για τέτοιες πρακτικές. Κι όμως, όλη αυτή η φαντασίωση υποστηρίζεται σοβαρά ως λύση στο μεταναστευτικό!

 Σε αντίθεση με τέτοιες ανοησίες που προβάλλονται από κόμματα και πολιτικούς που επιδιώκουν τα εκμεταλλευτούν την αγωνία και τον φόβο των πολιτών και όχι να επιλύσουν τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της απουσίας της διοίκησης, υπάρχουν ρεαλιστικές και βιώσιμες λύσεις, που δεν προωθούνται. Λύσεις που απαιτούν, όμως, ανθρωπιστική προσέγγιση, συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και πρακτικές, «έξυπνες» ιδέες.

 Γίνεται πολύ συζήτηση για την κατάσταση στον Αγ. Παντελεήμονα λόγω της παρουσίας μεταναστών. Δεν θα μπορούσε, με πόρους για τους μετανάστες, να δημιουργηθεί, με τη συμμετοχή για παράδειγμα 100 μεταναστών και ελλήνων ικανών να παρέχουν παρόμοιες υπηρεσίες, ένα σχήμα ¨βοήθεια στο σπίτι” για ηλικιωμένους και άτομα που έχουν ανάγκη και κατοικούν στην περιοχή; Η διοίκηση αφήνει τους Χρυσαυγίτες να το παίζουν προστάτες των ηλικιωμένων της περιοχής αντί να αξιοποιεί τους ευρωπαϊκούς πόρους στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής. Θέσεις εργασίας για Έλληνες αλλά και μετανάστες θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σε κέντρα πρώτης υποδοχής μεταναστών και σε κέντρα διαχωρισμού (screening centers), όπως προβλέπει μια ανθρωπιστική μεταναστευτική πολιτική.

Εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, θέσεις εργασίας για κοινωνικούς λειτουργούς, γιατρούς, νομικούς, διερμηνείς, νέους που έχουν σπουδάσει ανθρώπινα δικαιώματα κα. Δεν θα μπορούσε η παρουσία μεταναστών να αποτελέσει μια ευκαιρία για να γίνει η χώρα μας κέντρο διεθνών σπουδών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων, γέφυρα διαλόγου μεταξύ των πολιτισμών, μια μεσογειακή «Ελβετία του πολιτισμού και των τεχνών»;

 Πώς μπορούμε να αγνοούμε ότι ακόμα και στην εποχή της κρίσης υπάρχουν πολλές οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες στην Ελλάδα που χρειάζονται τα εργατικά χέρια που προσφέρουν οι μετανάστες; Πόσες οικογένειες με ηλικιωμένα άτομα και άτομα με προβλήματα υγείας δεν θα έμεναν ξεκρέμαστα αν έφευγαν ξαφνικά όλες οι γυναίκες μετανάστριες που φροντίζουν αυτά τα άτομα; Από την άλλη, γιατί να παγιδεύονται μέσα στα ελληνικά σύνορα άνθρωποι που θέλουν απλώς να περάσουν από την Ελλάδα για να κατευθυνθούν αλλού; Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι μετανάστες και αιτούντες άσυλο παγιδεύονται στην Ελλάδα, ενώ θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες μέσω της Ελλάδας. 

Η λύση, λοιπόν στο θέμα των μεταναστών - όπως και στην οικονομία - είναι περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη καθώς κι αποτελεσματική οργάνωση της διοίκησης στην Ελλάδα που θα αποφορτίσουν την πίεση στην Ελλάδα. Όπως και για την αντιμετώπιση της ανεργίας, την κοινωνική συνοχή, την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή την προστασία του περιβάλλοντος, έτσι και για το μεταναστευτικό υπάρχουν λεφτά από την Ευρώπη που όμως η διοίκηση αδυνατεί να αξιοποιήσει.

 Η χώρα παρασύρεται να ψηφίσει πολιτικά κόμματα που προωθούν ανεδαφικές κι επικίνδυνες απόψεις, ενώ θα μπορούσε να αξιοποιήσει τα 309.000.000 ευρώ που διαθέτει η ΕΕ για τα θέματα μετανάστευσης προς όφελος και των ελλήνων και των μεταναστών.

 Στις 6 Μαίου οι πολίτες επιλέγουν τι είδους κόμματα θέλουν στην επόμενη Βουλή. Κόμματα που θα βάλουν φωτιά στην πυριτιδαποθήκη ή κόμματα που επιδιώκουν λύσεις στα προβλήματα; 



 Του Νίκου Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων

23 Απρ 2012

Νέλλη Ψαρρού: Η Υποψηφιότητά μου με τους Οικολόγους Πράσινους


23.04.12

Η Υποψηφιότητά μου με τους Οικολόγους Πράσινους

Στις προσεχείς εκλογές θα συμμετάσχω κι εγώ ενεργά και στην εκλογική διαδικασία ως υποψήφια των Οικολόγων Πράσινων, και συγκεκριμένα στον νομό Ηρακλείου. Και, αν και οι πρώτες αντιδράσεις των φίλων μου δεν είχαν ούτε τη μισή έκπληξη από τη δική μου(!), εντούτοις θα ήθελα να αναφερθώ στον δρόμο που με οδήγησε στην αποδοχή αυτής της πρότασης στη δεδομένη πολιτική συγκυρία.

[Το παρακάτω κείμενο απευθύνεται σε φίλους, διαδικτυακούς ή μη, οι οποίοι γνωρίζουν τις θέσεις που πρεσβεύω και δεν τις εξηγεί περαιτέρω].

Τα τελευταία 4 χρόνια, από τότε που αποφάσισα να λειτουργήσω, αντισυμβατικά μεν, κοινωνικά δε, υπήρξαν διάφοροι χώροι που αγκάλιασαν τη δουλειά μου (το βιβλίο, το ντοκιμαντέρ και την ιστοσελίδα μου), και πολλοί ανένταχτοι πολίτες.
Ένας από τους χώρους αυτούς είναι και αυτός της οικολογίας. Μάλιστα, μέλη των Οικολόγων Πράσινων (Ο.Π.) με τα οποία γνωρίστηκα μέσα από την έρευνά μου θεώρησαν ότι η δουλειά αυτή εκφράζει σχεδόν απόλυτα τον χώρο της πολιτικής οικολογίας και μου είχαν προτείνει ήδη από το 2009 την ενεργό συμμετοχή μου στο κόμμα τους. Παρά τη συνεχή μου άρνηση, αλλά και την κριτική που τοςυ ασκούσα συνεχώς (ή μήπως εξαιτίας αυτής;) συνέχισαν να στηρίζουν τη δουλειά μου, δείχνοντας έμπρακτα ότι την αποδέχονται ως τέτοια και όχι επειδή με θεωρούν δική τους.

Πριν από ένα μήνα έφυγα από την Αθήνα και μετακόμισα στην Κρήτη, στα Χανιά, για να κάνω πράξη την αποκέντρωση που πρεσβεύω και να ζήσω πιο ποιοτικά. Η πρόταση επανήλθε, και μάλιστα για ψηφοδέλτιο της Κρήτης, που είχα διαλέξει ήδη για τόπο μου – ή μάλλον για όποια θέση ήθελα (Επικράτειας, κλπ). Μάλιστα, με πρότειναν με ιδιαίτερη θέρμη για την περιφέρεια Ηρακλείου, που είναι μια περιφέρεια που ίσως βγάλει βουλευτική έδρα αν οι Ο.Π. μπουν στη Βουλή, γεγονός που έδειχνε ότι δεν σκέφτηκαν μικροκομματικά (ξέρετε όλοι πως συνωστίζονται οι υποψήφιοι όταν είναι να εκλεγούν).

Πέραν της τιμητικής και ειλικρινούς αυτής πρότασης, υπήρξαν και άλλα δεδομένα που με οδήγησαν στην αποδοχή της. Το βασικό ήταν ότι είχα ήδη αποφασίσει ότι θα τους ψήφιζα – και μάλιστα για πρώτη φορά, πρέπει να το πω. Μέχρι πρότινος, οι Ο.Π. είχαν μια βασική κατ’ εμένα αδυναμία: δεν είχαν συγκροτήσει σαφή και ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση που να απαντά, όχι μόνο στα οικολογικά ζητήματα αλλά στη συνολική συγκρότηση μιας κοινωνίας.
Αυτή τους την αδυναμία φαίνεται ότι την κατανίκησαν στα τελευταία δύο χρόνια, παρόλο που δεν απέφυγαν να απομονωθούν κάπως: ίσως αυτό να ήταν το τίμημα της συστηματικής δουλειάς που έκαναν στις ομάδες εργασίας και κατέληξε στις προτάσεις τους. Είχα λοιπόν αποφασίσει ότι θα τους ψηφίσω γιατί, ύστερα από πολύμηνη έρευνα που έκανα στα κόμματα που με ενδιέφεραν ως επιλογές, είχα διαπιστώσει ότι έχουν τόσο προτάσεις με τις οποίες συμφωνώ (στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό) όσο και προτάσεις συγκεκριμένες και επεξεργασμένες με αρκετή λεπτομέρεια. Αυτό δεν το βρήκα σε άλλα «συγγενικά» μου κόμματα.

Με δεδομένο ότι είχα ήδη διαπιστώσει πως είναι από τα ελάχιστα κόμματα με σαφείς και επεξεργασμένες προτάσεις, οι οποίες με βρίσκουν σύμφωνη σε σημαντικά μεγάλο βαθμό, έκανα αποδεκτή την πρότασή τους. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν και διάφορες άλλες διαπιστώσεις των τελευταίων μηνών.
Η μία είναι πως, σε διάφορους χώρους υπάρχουν άνθρωποι και συμπεριφορές που μας απομακρύνουν. Αυτό πρέπει κάποτε να σταματήσει, διαφορετικά θα βλέπουμε μονίμως «ιθύνοντες» με κριτήρια προσωποπαγή, πελατειακά ή κερδοσκοπικά. Και ο μόνος τρόπος να σταματήσει είναι να εμπλακούμε. Δεν είναι κανένας πολιτικός ή κοινωνικός χώρος άμοιρος των παραπάνω συμπεριφορών. Και τι θα γίνει, θα τους αφήνουμε συνεχώς στα χέρια τους; Το ερώτημα καταρχάς το έθεσα στον εαυτό μου, που έχει αποχωρήσει από ποικίλες κινητοποιήσεις επειδή κάποιοι λειτουργούσαν ως αρχηγίσκοι ή με τον σκοπό να αποκομίσουν προσωπικό όφελος.

Και μου απάντησα: αν στο δρόμο φώναζες «Αν όχι τώρα πότε, Αν όχι εμείς ποιοι;», ήρθε η ώρα να το κάνεις πράξη. Με τα δικά μου κριτήρια, ο χώρος των Ο.Π. έχει πολύ περισσότερους ειλικρινείς και ενεργούς ανθρώπους σε σχέση με, αυτό που λέμε, τα λαμόγια της πολιτικής, και μάλιστα με πολύ διάθεση να γίνουν περισσότεροι, και γι’ αυτό θεωρώ ότι αξίζει να εμπλακώ περισσότερο. Οι ίδιοι εξέφρασαν ανοιχτά την ανάγκη να βοηθήσω ποικιλοτρόπως προς κάθε κατεύθυνση, και θέλω αυτή την ευθύνη που μου αναλογεί να την αναλάβω.

Επίσης, μια άλλη διαπίστωση έχει να κάνει γενικά με τον τρόπο αντίστασής μας. Πολλοί έχουν επιλέξει, και εφαρμόζουν, την «αδιαφορία» προς το σύστημα και την άμεση εφαρμογή εναλλακτικών σχεδίων. Τις προάλλες μιλούσα με έναν από αυτούς, των Γιώργη, σ’ ένα χωριό του Ρεθύμνου. Ο Γιώργης μου είπε για τις επιλογές του, για την έμπρακτη αλληλεγγύη του προς τους γύρω του, για τη ζωή του στη φύση και στο χωριό, αλλά και για τα εμπόδια που του έθεσε το κράτος όταν αποφάσισε να κάνει μια καινοτόμα δραστηριότητα που θα ανέπτυσσε εναλλακτικές προοπτικές για τον τόπο του.

«Το κράτος μας πολεμάει» είπε. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να εμπλακούμε και στον κεντρικό σχεδιασμό του κράτους, παράλληλα με την άμεση και απαραίτητη συμμετοχή μας στην ίδια την κοινωνία, που όλοι μας άλλωστε απαρτίζουμε. Δεν πρέπει να τους το χαρίσουμε.

Τους δήλωσα ότι δεν θα γραφτώ στο κόμμα των Ο.Π. λόγω της υποψηφιότητάς μου, με την έννοια ότι θα στηλιτεύω κάθε πολιτική κακεντρέχια απ' όπου κι αν εκπορεύεται χωρίς προσήλωση στην "ομάδα". Μου απάντησαν ότι αυτό επιθυμούν από εμένα. Αναρωτήθηκα αν αυτό θέλω από τη ζωή μου (να κάνω συναδέλφους μου τους βουλευτές...) τώρα που ήρθα στον τόπο αυτόν που αγαπώ και ζω πιο όμορφα και ήρεμα, και έχω ξεκινήσει και μια ραδιοφωνική εκπομπή (που πάντα το επιθυμούσα) που είναι ήδη αρκετά δημοφιλής.

Μου απάντησα ξανά με την παραπάνω φράση («Αν όχι τώρα πότε...") υπενθυμίζοντάς μου ότι σε έναν πόλεμο, όπως αυτόν που μαίνεται τώρα, οι επιλογές μας οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη την ευθύνη περισσότερο από την καλοπέραση. Και τέλος, με προβλημάτισε η έλλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου και η τάση να σε κατακρίνουν a priori. Και τότε σκέφτηκα: αν στη ζωή μου έχω ακολουθήσει το δρόμο που αγαπούσα χωρίς να λογαριάζω "τι θα πει ο κόσμος", το ίδιο πρέπει να κάνω και τώρα. Μόνος όρος: να είμαι εντάξει με τη συνείδησή μου, συνεπής προς τον εαυτό μου - ακούγοντας πάντα την καλοπροαίρετη κριτική.

Όσοι επιθυμούν να στηρίξουν την προσπάθειά μου αυτή
...οι τρόποι είναι δύο. Ο πρώτος περνάει μέσα από τη στήριξή σας στο κόμμα των Ο.Π., μιας και πρώτη επιδίωξη είναι να περάσουν το 3% για να πάρουν έδρες στη Βουλή.
Αυτό δεν μπορώ να σας το ζητήσω ως προσωπική χάρη καθώς είναι θέμα πολιτικής τοποθέτησης. Γι’ αυτό σας παροτρύνω να δείτε τις προτάσεις τους, αλλά και να ψάξετε τις προτάσεις και των άλλων κομμάτων που σας ενδιαφέρουν, προκειμένου να αποφασίσετε (δείτε εδώ για μια καλή σύνοψη των θέσεών τους). Φυσικά, μην περιμένετε να συμφωνήσετε σε όλα με κανένα κόμμα, αλλά να βρείτε ρεαλιστικές και ικανές προτάσεις. Ο δεύτερος τρόπος, εφόσον έχουμε συμφωνήσει στον πρώτο, είναι να στηρίξετε τη δική μου υποψηφιότητα στο Ηράκλειο - αν δεν ψηφίζετε στο Ηράκλειο μπορείτε να ενημερώσετε φίλους σας γι’ αυτό.

Υπάρχει και κάτι ακόμη, πιο βασικό ίσως, που χρειάζεται: για να στηρίξουμε όσους ανθρώπους στείλουμε να μας εκπροσωπήσουν, οφείλουμε να συνεχίσουμε την κινητοποίησή μας μέσα στην κοινωνία. Κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτα αν οι πολίτες δεν βρίσκονται σε μια κινητικότητα τέτοια, και η βασική μέριμνα όλων μας πρέπει να παραμένει η ενεργός συμμετοχή σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η συμμετοχή οφείλει άλλωστε να είναι ανεξάρτητη από τις εκλογές και να παρατείνεται… στο διηνεκές.

Αυτά προς το παρόν. Να συνοψίσω: δεν επιθυμώ την προσωπική στήριξη κανενός που έχει επιλέξει άλλο ή και κανένα κόμμα προς υποστήριξη, ούτε όσων με την ψήφο τους επιθυμούν να μεταθέσουν τις ευθύνες της απραξίας τους. Επιθυμώ όμως τη στήριξη ανθρώπων που θεωρούν την ψήφο τους αφορμή ή συνέχεια της αντίστασης και καθημερινής κινητοποίησης που επιβάλλουν σε όλους μας οι πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που μας επιβάλλονται.

Και να κλείσω, ως υποψήφια στην Κρήτη, με τον αγαπημένο μου Καζατζάκη, και την Ασκητική του, που αποτελεί ένα πραγματικό εγχειρίδιο για όσους προτάσουν την Ελευθερία, την Αντίσταση, το Πάθος και την Αλληλεγγύη:

"Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι."

ΥΓ: Θα επανέλθω σύντομα με ένα κείμενο που θα συνοψίζει τις πολιτικές μου θέσεις.

http://www.nellypsarrou.com/index.php?option=com_content&task=view&id=310&Itemid=64

Συνέντευξη της Ιωάννας Κοντούλη με τις θέσεις των Οικολόγων Πράσινων

Στη συνέντευξη στο westview.gr που ακολουθεί,η Ιωάννα Κοντούλη παρουσιάζει αναλυτικά τις θέσεις των Οικολόγων Πράσινων, τους στόχους του πολιτικού χώρου ενόψει των εκλογών αλλά και τις απόψεις των Οικολόγων .

1. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τη συνέντευξη που δεχτήκατε να παραχωρήσετε στο westview.gr. Βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη συγκυρία. Οι Οικολόγοι Πράσινοι διαθέτουν εναλλακτική πρόταση για το ξεπέρασμα τη κρίσης και την ανάκαμψη της οικονομίας και του επιπέδου διαβίωσης των Ελλήνων ή συνιστούν απλά και μόνο ένα σχηματισμό αντίδρασης και προβολής θεμάτων που σχετίζονται μόνο με την προστασία του Περιβάλλοντος;

Σας ευχαριστώ και εγώ για την δυνατότητα που μας δίνετε από την πρώτη ερώτηση να διαλύσουμε ένα στερεότυπο που κάποιοι επιμένουν -είτε εκ του πονηρού, είτε από άγνοια- να συντηρούν για τον πολιτικό χώρο των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ.

Είναι προφανές, ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με την προστασία του περιβάλλοντος προσέφεραν και προσφέρουν εξαιρετικά καλές υπηρεσίες στον τόπο. Θέλουμε να συναντηθούμε μαζί τους, δίχως πολιτικά και ιδεολογικά προαπαιτούμενα και κυρίως με σεβασμό στην προσπάθειά τους.

Όμως,οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ δεν αποτελούμε απλά και μόνο ένα κίνημα προαγωγής περιβαλλοντικών ευαισθησιών και μόνο. Αυτό είναι ένα εντέχνως πλην σαφώς -και θα έλεγα και ιδιοτελώς- κατασκευασμένο μύθευμα. Εμείς βλέπουμε τους ανθρώπους που κατοικούν τον πλανήτη Γη αλλά και τον ίδιο τον πλανήτη ως μια ολότητα κοινωνική και περιβαλλοντική, και κατ' επέκταση οικονομική και πολιτική.

Η προστασία του περιβάλλοντος ήταν, είναι και θα είναι προτεραιότητα, γιατί γνωρίζουμε ότι σήμερα δεν υπάρχει οικονομία και κοινωνία βιώσιμη χωρίς βιώσιμο περιβάλλον και συγχρόνως δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμο περιβάλλον χωρίς συνειδητοποιημένη κοινωνία και σχεδιασμένη οικονομία. Μια συνολική πρόταση διεξόδου από την κρίση δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα δεμένη με την περιβαλλοντική και την κοινωνική βιωσιμότητα.

Για εμάς η σημερινή κρίση είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς κοινωνικής, πολιτικής και περιβαλλοντικής κρίσης, που επί δεκαετίες παράγει το αντιπαραγωγικό μοντέλο μιας δίχως όριο οικονομικής μεγέθυνσης, σπαταλώντας και υποβαθμίζοντας φυσικούς και ανθρώπινους πόρους, με μόνο και αποκλειστικό στόχο την μεγιστοποίηση του κέρδους.

Η προσπάθεια να αντιμετωπισθεί η τωρινή βαθειά και δομική κρίση ως κρίση «ροών», δηλαδή ως κρίση χρέους, δημοσιονομική, χρηματοπιστωτική, οικονομική, δίχως να αμφισβητηθεί το παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο που μας οδήγησε μέχρις εδώ, σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το σαθρό υπόβαθρο που την εξέθρεψε και παραμένουμε νοσταλγοί της προ-μνημονίου εποχής. Μιας εποχής που οι πρακτικές και οι πολιτικές που υιοθετήθηκαν διέλυσαν τον όποιο παραγωγικό, οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας, αναδεικνύοντας ήθη και πρακτικές πρόσκαιρης και επίπλαστης ευημερίας.

Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η επίπλαστη ευημερία συνιστούσε πρόοδο, εκσυγχρονισμό ότι ακόμη αντανακλούσε ένα ανεβασμένο... βιοτικό επίπεδο. Δυστυχώς όμως, όχι μόνο δεν ήταν έτσι, αλλά φεύγοντας, άφησε ανθρώπους απολύτως εκτεθειμένους, που σήμερα υφίστανται τεράστιες πιέσεις και χρειάζονται βοήθεια.

Γιαυτό, χρειάζεται να επιστρέψουμε σε αξίες που είχαμε.

Γιαυτό, πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά αξίες που χάσαμε, όπως την δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια, την παιδεία, την κατανόηση, την αλληλεγγύη.

Γιαυτό και πρέπει να θυμώσουμε με αυτούς που μας έκαναν, για το δικό τους όφελος, πελάτες τους, θυμώνοντας όμως και με τον εαυτό μας που αφέθηκε να φάει το δόλωμα..

Να ανασκουμπωθούμε λοιπόν και να προσπαθήσουμε να ξανακερδίσουμε όλα όσα χάσαμε τον καιρό που πιστεύαμε στις χίμαιρες μιας ψεύτικης ανάπτυξης.

2. Από πού θεωρείτε ότι αντλείτε τη «δύναμή» σας;
Από την ανάγκη που αισθάνονται οι άνθρωποι -και αυτό το βλέπουν καθημερινά όλοι όσοι κυκλοφορούν στους δρόμους- να αλλάξει η ζωή και η καθημερινότητα τους. Σε αυτή την ανάγκη η πρόταση για μια διαφορετική κοινωνία, που θα παράγει διαφορετικά και θα ζει διαφορετικά, προβάλει ως μοναδική για εμάς και τους συνανθρώπους μας ευτυχής προοπτική.

3. Τι περιθώρια συνεννόησης και συμπόρευσης πιστεύετε ότι υπάρχουν με άλλες πολιτικές δυνάμεις;
Όπως ξέρετε τα τελευταία χρόνια αυτοί που μας οδήγησαν στην πολύπλευρη κρίση, αυτοί που διέλυσαν τη χώρα, προσπαθούν να διχοτομήσουν την ελληνική κοινωνία σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, χρησιμοποιώντας διάφορους ανέντιμους τρόπους.

Ελέγχοντας ακόμη τα μεγάλα ΜΜΕ, σπέρνουν τον φόβο και εκτρέφουν την ανασφάλεια των συμπολιτών μας. ΠαΣοΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ υποστήριξαν το μνημόνιο και εφάρμοσαν την πολιτική του. Για ποια συνεργασία να μιλήσουμε με αυτούς;

Μέχρι στιγμής όμως δεν έχει φανεί, ούτε στην άλλη «όχθη», να δημιουργούνται διεργασίες πειστικές, ενωτικές και διαφανείς. Οι λέξεις που παραπέμπουν στην ενότητα πάνε και έρχονται, αλλά φαίνεται ότι οι περισσότεροι πολιτικοί οργανισμοί ενδιαφέρονται πρώτα και πάνω από όλα για ένα καλό αριθμητικό αποτέλεσμα και την αναπαραγωγή του εαυτού τους.

4. Η χώρα αναλαμβάνει μία σειρά από δεσμεύσεις και υποχρεώσεις μέσα από τις συμφωνίες με τους πιστωτές μας. Πιστεύετε ότι μπορούν να ανατραπούν χωρίς να πτωχεύσουμε;
Το ερώτημα αυτό ίσως είχε αξία πριν τρία χρόνια. Τώρα έχουμε φτάσει στην εσωτερική πτώχευση. Αυτές οι συμφωνίες υποτίθεται ότι στοχεύουν σε μια οριακή αντιμετώπιση της εξωτερικής πτώχευσης, όμως η χώρα δεν μπορεί να ζήσει υποκείμενη σε αυτήν την δαμόκλεια σπάθη. Πρέπει να δημιουργήσουμε τις κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις που θα μας επιτρέψουν να επιβιώσουμε.

Το πρόβλημα δεν είναι αν θα είμαστε μόνο οικονομικά φτωχότεροι, αλλά αν θα ζούμε καλύτερα αξιοπρεπέστερα, επαναφέροντας στις σωστές τους κοινωνικές βάσεις τις μεταξύ μας σχέσεις και τη σχέση μας με την φύση και το περιβάλλον, που τόσο τις τραυματίσαμε στην καθημερινότητα μας.

5. Το πολιτικό σύστημα της χώρας βιώνει μία έντονη κρίση και αμφισβήτηση. Πιστεύετε πως αυτό θα εκφραστεί και στις επερχόμενες εκλογές και με ποιο τρόπο;
Προφανώς θα εκφραστεί. Η κοινωνία πάντοτε εκφράζεται στις εκλογές. Δεν είμαι μάντης να προβλέψω με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό, αλλά μπορώ να σας πω με ποιο τρόπο προσπαθούμε και θέλουμε εμείς να εκφραστεί αυτή η αμφισβήτηση. Με την ενίσχυση των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, επειδή νομίζουμε ότι δίνουμε μια σοβαρή πρόταση διεξόδου από την κρίση.

6. Ποια είναι εκείνα τα θέματα και οι πολιτικές πρωτοβουλίες που μπορούν να ανατρέψουν τη σημερινή κρίση του πολιτικού μας συστήματος;
Η κρίση δεν ανατρέπεται. Βρίσκεται μέσα στο σύστημα. Πρέπει όμως και μπορούμε να την υπερβούμε. Όχι απλώς την κρίση του πολιτικού συστήματος, αλλά και τη βαθειά κοινωνική κρίση που βιώνουμε. Αυτό όμως απαιτεί πολιτική με σχέδιο και γνώση. Και κυρίως προτάσεις. Εμείς έχουμε καταθέσει εδώ και καιρό και επεξεργαζόμαστε συνεχώς, προτάσεις που αντιμετωπίζουν τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση. Προτάσεις για την αλλαγή στην παραγωγική διαδικασία, τις αλλαγές στους θεσμούς με ενίσχυση της διαφάνειας, τη διαφορετική λογική στη φορολόγηση, την οργάνωση της κοινωνίας και όχι μόνο. Αυτές τις προτάσεις θέλουμε να καταθέσουμε στην κοινωνία.

7. Οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν τους Οικολόγους Πράσινους με ποσοστά πάνω από 3%. Πιστεύετε ότι θα μπορέσετε να εκπροσωπηθείτε στο Κοινοβούλιο; Ποιοι είναι οι εκλογικοί σας στόχοι;
Όπως σας έλεγα στην προηγούμενη ερώτηση σας, έχουμε προτάσεις που θέλουμε να καταθέσουμε στην κοινωνία. Το κάνουμε και προσδοκούμε να την πείσουμε. Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν πάνω- κάτω εικόνες της στιγμής, πολλές φορές είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους. Δεν σταματώ στην ανάγνωση της «πρόθεσης ψήφου», αλλά μελετώ πολλά από τα ποιοτικά τους στοιχεία. Κι εκεί βλέπουμε, ότι οι ιδέες μας έχουν αποδοχή από την κοινωνία πολύ μεγαλύτερη, παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτουμε τα μεγάλα μέσα –αντιλαμβάνεστε τι εννοώ- για να τις διαδώσουμε.. Επιδιώκουμε συνεπώς να κερδίσουμε στην διάρκεια της προεκλογικής μάχης τα κοινωνικά ακροατήρια που είναι ήδη εξαιρετικά φιλικά σε μας, γνωρίζοντας ότι αυτός είναι ένας πολύ φιλόδοξος στόχος.

Θέλω όμως να σας πω, ότι η εκπροσώπηση στη Βουλή δεν θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Διότι, δέστε αυτούς που εκπροσωπήθηκαν τόσα χρόνια και πέστε μου τι επέτυχαν. Να φέρουν μια χώρα στην καταστροφή και να απογοητεύουν εκατομμύρια πολίτες.

8. Και την επόμενη ημέρα των εκλογών; Σε τι μπορούν να ελπίζουν οι πολίτες;
Γι αυτό γίνονται οι εκλογές. Για να προσφέρουμε στους πολίτες ένα σχέδιο αλλά και ένα όραμα στο οποίο να μπορούν να ελπίζουν και από αυτό να εμπνέονται. Εμείς θέλουμε να ελπίζουν ότι η ζωή τους μπορεί να γίνει καλύτερη, αν αλλάξουν τα στερεότυπα της κατανάλωσης και της ευημερίας που κυριάρχησαν μέχρι τώρα. Αυτή την ελπίδα της επόμενης ημέρας μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι έχουμε τρόπο να τη δώσουμε. Όμως και οι πολίτες καλούνται να αποδείξουν ότι διδάχθηκαν αρκετά και δεν σκέφτονται ούτε ψηφίζουν όπως χθες.

9. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα μπορούσαν να συζητήσουν τη συμμετοχή τους σε μία Κυβέρνηση συνεργασίας και με ποιους όρους;
Ξέρετε ότι στις κυβερνήσεις συνεργασίας το πλαίσιο το καθορίζουν οι ισχυροί εταίροι. Και τις βάσεις, τους στόχους της συνεργασίας, αυτοί τις ορίζουν. Μιλώ για την ουσία και όχι για τα λόγια που αποτελούν συχνά το τρύπιο περιτύλιγμα μιας συνεργασίας. Αν συνεπώς μια πρόταση συνεργασίας είναι ειλικρινής τότε αυτό σημαίνει πως έχουν αποφασίσει να αλλάξουν ρότα και πορεία. Πώς όμως να τους εμπιστευθούμε εμείς όταν μέχρι τώρα αθωώνουν τους πάντες για τη SIEMENS, και άλλα μεγαλοσκάνδαλα, πλην βέβαια του χτεσινού που προφανώς αποτελεί ένα απλό «φύλλο συκής»;.. Όταν καταθέτουν στη Βουλή όσες τροπολογίες μπορούν για να βολέψουν μικροσυντεχνιακά συμφέροντα ψηφοφόρων τους και ρυθμίζουν τις χρηματοδοτήσεις τους, όπως τους βολεύει.

Τελικά τον καλό εαυτό τους, που θα δώσει στον τόπο την ελπίδα στην οποία αναφερθήκατε πριν είτε μας τον κρύβουν, που δεν είναι εύκολο να το πιστέψω, είτε ακόμη δεν τον έχουν βρεί.

Εμείς λοιπόν εταίροι για να συνεχιστεί το ίδιο αδιέξοδο δεν γινόμαστε.

10. Η Δυτική Αθήνα αποτελεί μία περιοχή ιδιαίτερα επιβαρυμένη. Τι προτάσεις έχουν να καταθέσουν οι Οικολόγοι Πράσινοι για τα θέματα της διαχείρισης των απορριμμάτων και της αξιοποίησης των ορεινών όγκων;
Ένα από τα ζητήματα που μας προξενεί ικανοποίηση είναι ότι υπάρχουν θέματα στα οποία η κοινωνία έχει πειστεί ότι εμείς έχουμε προτάσεις σοβαρές και υλοποιήσιμες. Ένα από αυτά είναι τα σκουπίδια. Ξέρετε ότι αυτό το οποίο αποτέλεσε τον πυρήνα του αδιεξόδου στο θέμα ήταν η επιμονή της τοπικής αυτοδιοίκησης να εστιάζει στην αποκομιδή- για να εξυπηρετεί συμφέροντα και πελατειακές σχέσεις- και όχι στην ανάγκη για μείωση της παραγωγής. Με ανακύκλωση και κομποστοποίηση. Και κυρίως με συμμετοχή και ευθύνη των ίδιων των πολιτών. Παρόμοια είναι και η στάση της αυτοδιοίκησης σε όλα τα ζητήματα της «τοπικής» ανάπτυξης, ανάμεσα τους και της αξιοποίησης των ορεινών όγκων. Προτιμούν τα συμφέροντα που τους εξασφαλίζουν επανεκλογή. Εμείς προτιμούμε τον άνθρωπο φιλικό στη φύση. Πρέπει να προστατευθεί η βιοποικιλότητα της περιοχής. Καμία αξιοποίηση δεν μπορεί να γίνει, εάν έχει ως κίνητρο της την είσπραξη εσόδων και την εξασφάλιση καλύτερης ζωής για λίγους.

11. Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους «πολύπαθους» πολίτες της Δυτικής Αθήνας;
Θέλουμε να μας εμπιστευθούν! Γιατί έχουμε απαντήσεις που είναι δύσκολες. Όμως, οι εύκολες όχι μόνο τελείωσαν, αλλά μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση. Η ευθύνη είναι δική μας, όλων μας! Αυτή τη φορά, ας σκεφτούμε καθαρά!

Το δίλημμα (;) της ακυβερνησίας, και τι άλλους φόβους κρύβει



Του Γιάννη Παρασκευόπουλου


Με εξαίρεση την περίοδο 1989-90, η Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών είχε πάντα αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε τη χώρα να φθάσει σε καταστάσεις που ελάχιστα απέχουν από ακυβερνησία, στον απόηχο μάλιστα της ισχυρότερης κοινοβουλευτικά κυβέρνησης που είχαμε ποτέ: μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, η κυβέρνηση Παπαδήμου είχε ξεκινήσει με πάνω από 250 βουλευτές.

Το ότι, σε μια τέτοια συγκυρία, επισείεται ο κίνδυνος της… μετεκλογικής ακυβερνησίας, δείχνει ότι μάλλον έχουμε χάσει την ουσία των λέξων. Κυβέρνηση εκ των πραγμάτων θα υπάρξει, έστω και μόνο γιατί θα είναι απαγορευτικό το πολιτικό τίμημα για όποιους αναλάβουν την ευθύνη για επαναπροκήρυξη εκλογών σε μια τέτοια συγκυρία. Ζητούμενο όμως δεν είναι τόσο να αποκτήσουμε πρωθυπουργό και υπουργούς, όσο να έχουμε σχέδιο διακυβέρνησης που να μην εξαντλείται στην απλή προσυπογραφή προαποφασισμένων εξελίξεων, και μάλιστα προς το χειρότερο.

Σε αυτές λοιπόν τις εκλογές, οι Οικολόγοι Πράσινοι επενδύουμε σε ευρύτερη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και δηλώνουμε ανοικτοί στη συμμετοχή μας σε ενδεχόμενες νέες μετεκλογικές πλειοψηφίες, ικανές να οικοδομήσουν εναλλακτικές λύσεις και να χαράξουν μια διαφορετική πορεία για τη χώρα.

Με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που ακόμη και τώρα κοιτούν να συνεχίσουν ό,τι μπορούν από τις χειρότερες πελατειακές τους πρακτικές, είμαστε εκ των πραγμάτων σε αντίθετες όχθες από άποψη κυβερνητικής φιλοσοφίας. Μαζί τους θα μπορούσαμε ίσως να αναζητήσουμε κοινούς τόπους σε επιμέρους θέματα όπως η δίκαιη κατανομή των βαρών, οι διέξοδοι για την ανεργία, η μεταρρύθμιση των πολιτικών θεσμών ή συγκεκριμένοι τομείς περιβαλλοντικής πολιτικής: μέχρι στιγμής, όμως, κανένα από τα δύο αυτά κόμματα δεν έχει δείξει ενδιαφέρον για κάτι τέτοιο.

Κύριο εμπόδιο σε μια εναλλακτική προοπτική είναι δυστυχώς προς το παρόν το έλλειμμα προτάσεων της Αριστεράς και η απροθυμία των κομμάτων της να συζητήσουν ουσιαστικά μεταξύ τους. Το συμφέρον της χώρας απαιτεί όμως αυτό να αλλάξει, έστω μετεκλογικά. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να φέρουμε στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου τα θέματα της επόμενης μέρας, καταθέτοντας συνολικές και συγκεκριμένες προτάσεις διεξόδου από την κρίση , αλλά και για επιμέρους θέματα όπως η διεύρυνση της δημοκρατίας και οι πολιτικοί θεσμοί , το φορολογικό σύστημα , η διαφάνεια και οι «γκρίζες περιουσίες» , η οικονομική πολιτική. Παράλληλα προωθούμε πρωτοβουλίες διαλόγου με ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις, που πάντως μέχρι τώρα δεν έχουν ανταποκριθεί.

Στα θέματα λοιπόν της διακυβέρνησης, οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Μια ισχυρή πράσινη παρουσία στην επόμενη Βουλή, θα μας επιτρέψει να λειτουργήσουμε ως καταλύτης για διάλογο και συγκλίσεις. Κάτι τέτοιο αποτελεί το ισχυρότερο αντίβαρο απέναντι στον κίνδυνο τόσο της ακυβερνησίας όσο και της χρεωκοπίας. Το θέμα είναι να προτείνουμε διεξόδους και όχι να δώσουμε άλλη μια λευκή επιταγή σε δυνάμεις που αποδεδειγμένα αδυνατούν να αποτρέψουν το χειρότερο για τη χώρα και νοιάζονται μόνο για τη βραχυπρόθεσμη διατήρηση των προνομίων τους.

Πίσω από την επίκληση της ακυβερνησίας, κρύβεται όμως πιθανότατα και μια άλλη ανησυχία: κατά πόσο το αποτέλεσμα των εκλογών θα νομιμοποιεί πολιτικά το επόμενο κύμα μέτρων, αυτό που έχει ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα για τον Ιούνιο. Αν όμως «διακυβέρνηση» της χώρας σημαίνει περαιτέρω παράδοσή της σε ένα χαλασμένο αυτόματο πιλότο, τότε έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων. Ή μήπως κάποιοι προσπαθούν συνειδητά να το χάσουμε;

Γιάννης Παρασκευόπουλος
υποψήφιος Επικρατείας των Οικολόγων Πράσινων
συν-επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας, μαζί με την Ιωάννα Κοντούλη

http://www.neolaia.gr/2012/04/22/dilimma-akivernisias/

Οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν πρόταση για την επόμενη μέρα

Θέλουμε ισχυρή πράσινη εκπροσώπηση στην επόμενη Βουλή για να ακούγονται οι εναλλακτικές λύσεις και οι αντιπροτάσεις

 Στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων ο επικεφαλής του Ψηφοδελτίου Επικρατείας Γιάννης Παρασκευόπουλος βρέθηκε στην Τρίπολη όπου είχε συνάντηση με μέλη και φίλους του κόμματος στα εντευκτήρια του Φιλοτεχνικού Ομίλου.

Σε δηλώσεις του στο Arcadiaportal.gr ο κ. Παρασκευόπουλος χαρακτήρισε την εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαΐου « δύσκολη για τη χώρα αναμέτρηση, αφού έχει χρεοκοπήσει το πολιτικό σύστημα, έχει καταρρεύσει και το κοινωνικό σύστημα και καμία από τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις δεν έχει προτείνει κάτι καινούριο στη θέση του. Αυτό φέρνει τον πολίτη μπροστά σε αμηχανία πρώτα πρώτα και μοιρασμένο μεταξύ οργής και αγωνίας για τα χειρότερα.
Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις απαξιώνουν την οργή, δείχνουν ότι είναι πολύ μακριά από το μέσο πολίτη κοιτάζουν ακόμα και τώρα το πελατειακό κράτος που είναι πια για πολύ λίγους και κοιτάζουν να μονομαχήσουν λες και υπάρχουν μεταξύ τους κυμαινόμενοι ψηφοφόροι λες και οι εκλογές είναι για τον καλύτερο πρωθυπουργό».

Συνεχίζοντας ο κ. Παρασκευόπουλος ανέφερε τη δική τους πλευρά και κάλεσε τους πολίτες «απέναντι στα διλήμματα να σκεφτούν καθαρά, να βιώσουν την οργή τους και εμείς ως μέρος των πολιτών έχουμε την ίδια οργή με αυτούς παράλληλα όμως να έρθει η συζήτηση για τις εκλογές στην επόμενη μέρα στο τι προτείνει ο καθένας , ποια είναι η διέξοδος.

Η δική μας πολιτική είναι: Τα ίδια πράγματα που κατέστρεφαν μέχρι τώρα το περιβάλλον κυρίως η αδιαφορία για το αύριο κατέστρεψαν και την οικονομία. Οι Οικολόγοι πράσινοι φώναζαν από το 2002 ότι χτιζόταν μία οικονομία με ημερομηνία λήξης, μιλήσαμε για το έλλειμμα και το χρέος πριν το μνημόνιο. Πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε αλλαγές. Ως κοινωνίες πιστεύουμε ότι χρωστάμε στον εαυτό μας, όχι στους δανειστές ούτε σε τρίτους. Αλλαγές όμως που θα μας κάνουν μία κοινωνία που θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Όταν μιλάμε για Ευρώπη εννοούμε τους πολίτες της Ευρώπης. Δεν είμαστε δηλαδή ούτε υπέρμαχοι ούτε κατήγοροί της».

Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας των Οικολόγων Πράσινων επεσήμανε ακόμα πως « Η ανακύκλωση των ίδιων πολιτικών και της ίδιας πολιτικής δεν είναι λύση. Χρειαζόμαστε αλλαγή σελίδας για αυτό προτείνουμε να καταθέσει ο καθένας τις προτάσεις του για διέξοδο ψύχραιμα, να δούμε και αυτά που λέγονται και περνούν σταψιλά των εφημερίδων. Η Άδικη κατανομή, οδηγεί σε αδιέξοδο. Οι δυνάμεις του όχι πρέπει να καταθέσουν πολιτική αντιπρόταση

Η δική μας προτεραιότητα είναι να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση… να επενδύσουμε σε ταυτόχρονες απαντήσεις για την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον και στο να αναπροσανατολίσουμε την οικονομία». Από τις βασικές προτεραιότητες των οικολόγων η αναζωογόνηση της υπαίθρου Μιλώντας για τους δικούς τους άξονες προτεραιότητας ανέφερε μεταξύ άλλων την αναζωογόνηση της υπαίθρου, (Αρκαδία ιδιαίτερη σημασία) που μπορεί να αποτελέσει διέξοδο για τους νέους ενώ σχεδιάζουν όπως είπε 13 περιφερειακά σχέδια για τη χώρα.

Διευκρίνισε πως όταν λένε Ύπαιθρο εννοούν όχι μόνο τη γεωργία αλλά και την κτηνοτροφία, την μεταποίηση, τον αγροτουρισμό, τις ΑΠΕ, την απευθείας δικτύωση των παραγωγών, την κοινωνική οικονομία» Για τον εκλογικό τους στόχο είπε πως είναι περισσότερο ποιοτικός και όχι τόσο ποσοτικός είναι μία ισχυρή πράσινη παρουσία στην επόμενη βουλή. «Κάτι που να αναγκάζει και τους άλλους να συζητούν και τις προτάσεις, τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν. Πχ ευρωομόλογα – αντιπρόταση στο μνημόνιο ( ήρθε ως λύση μετά τις περιφερειακές εκλογές γιατί έπρεπε να φανεί το μνημόνιο ως μονόδρομος).
Εμείς προσπαθήσαμε να το δημοσιοποιήσουμε το θέμα και να μιλήσουμε για εγγυήσεις δανεισμού και όχι δανεισμό. Δυστυχώς η απουσία μας από τη βουλή είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξει κενό πληροφόρησης».

 Τέλος ανέφερε πως δίνουν πανελλαδικά μάχη όλοι μαζί και επιδιώκουν ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, αφού το παλιό έχει καταρρεύσει μιλώντας για θέματα όπως το φορολογικό, η διεύρυνση της δημοκρατίας, η στροφή της πραγματικής οικονομίας προς την ύπαιθρο, η ανανεώσιμη ενέργεια, η απεξάρτηση από το πετρέλαιο και το λιγνίτη, η αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

22 Απρ 2012

Αποχή, Λευκό, Άκυρο και ψήφος στα μικρά κόμματα: μύθοι και εκβιασμοί του πολιτικού μας συστήματος.


Της Νέλλης Ψαρρού,

Άρθρο δημοσιευμένο στη Χανιώτική καθημερινή εφημερίδα Ο Αγώνας της Κρήτης (21/4/2012).

Πολλά χρόνια τώρα κυκλοφορούν διάφορες φήμες που, ανακατεμένες με ψήγματα πραγματικότητας, συνθέτουν τους σύγχρονους πολιτικούς μας μύθους. Στον διαρκή μύθο που ήθελε το λευκό, για παράδειγμα, να «πηγαίνει στο πρώτο κόμμα» έχει προστεθεί προσφάτως και αυτός που θέλει το 51% των λευκών να ακυρώνει ουσιαστικά την εκλογή ή να στέλνει τους βουλευτές σπίτι τους. Αυτόν τον τελευταίον δεν θα τον πούμε καν μύθο καθώς στερείται και τα όποια ψήγματα αλήθειας μπορεί να επικαλούνταν προς διαστρέβλωση: πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από το Σύνταγμα ή τον εκλογικό νόμο, ούτε καν με «τραβηγμένη» ερμηνεία. Άλλωστε, ο εκλογικός νόμος, όπως θα αναλύσουμε στη συνέχεια, προνοεί ακριβώς για το πώς θα αποδυναμώσει την πολιτική διαμαρτυρία. Προφανώς πρόκειται για προπαγάνδα εκπορευόμενη από τα μεγάλα κόμματα που θέλουν να οδηγήσουν τις «ψήφους διαμαρτυρίας» εκτός εκλογικού μέτρου μέσω του λευκού. Αντίστοιχα, ορισμένα μικρά κόμματα εδώ και δύο δεκαετίες προωθούν την μυθοπλασία του «πρώτου κόμματος» ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι οι ψήφοι διαμαρτυρίας στο λευκό είναι χαμένες ψήφοι για τα ίδια.
Αλλά, ας αφήσουμε τις μεθοδεύσεις του καθενός και ας δούμε τι ισχύει στην πραγματικότητα.

Η Αποχή, το Λευκό και το Άκυρο
...ως επιλογές πολιτικής διαμαρτυρίας έχουν διαφορετική βάση για τον καθένα που τις επιλέγει και ως τέτοιες έχουν αναλυθεί ήδη πολλαπλώς. Εδώ θα τις εξετάσουμε ως προς το αποτέλεσμα που φέρουν, στην πράξη δηλαδή, και γι’ αυτό θα τις θεωρήσουμε μια ενιαία θεματική καθώς προκαλούν το ίδιο αποτέλεσμα: και οι τρεις επιλογές βγαίνουν εκτός εκλογικού μέτρου. Για το άκυρο και την αποχή πολύ λογικά δεν υπολογίζονται στο τελικό αποτέλεσμα αφού αυτός είναι και ο σκοπός τους (δηλώνουν επιθυμία αποχής ή ακυρότητα του ψηφοδελτίου, σκοπούμενη ή μη), ενώ το λευκό το χαρακτήριζε πάντα μια ασάφεια, μέχρι πρόσφατα, μιας και η χρήση του ήταν συγκεχυμένη από το νόμο: ενώ η επίσημη χρήση του είναι να χρησιμεύσει ως αναπληρωματικό ψηφοδέλτιο (σε περίπτωση απουσίας ψηφοδελτίων ενός κόμματος, ο υποψήφιος γράφει την επιλογή του πάνω σε αυτό και, αφού σφραγιστεί από τον δικαστικό επιμελητή, λογίζεται ως έγκυρη επιλογή), δίνεται σε όλους τους ψηφοφόρους μαζί με όλα τα υπόλοιπα. Να επισημανθεί ότι, ως το 2006 και ο ίδιος ο νόμος ήταν ασαφής, αφού δεν θεωρούσε την λευκή ψήφο άκυρη αλλά ούτε έγκυρη(!), γεγονός που άφηνε περιθώρια για ερμηνείες. Μάλιστα, το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) είχε κρίνει το 2005 με πλειοψηφία 6 προς 5 ότι η λευκή ψήφος διακρίνεται από την άκυρη και αποτελεί ενάσκηση του εκλογικού δικαιώματος, γι' αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν (απόφαση 12/2005). Βέβαια, και αυτή η απόφαση ερχόταν σε αντίθεση με προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις και, επιπρόσθετα, είχε σχολιαστεί αρνητικά ως προς την πολιτική της μεθόδευση: ενέκρινε την προσμέτρηση των λευκών ύστερα από ένσταση του Αχιλλέα Καραμανλή, θείου του πρώην πρωθυπουργού, και μόνο στη δική του περιφέρεια, δίνοντάς του έτσι την βουλευτική έδρα, ενώ στην υπόλοιπη χώρα τα λευκά δεν προσμετρούνταν!
Έτσι, το 2006 η κυβέρνηση, με υπουργό εσωτερικών τον Προκόπη Παυλόπουλο, αποφάσισε να διευθετήσει το θέμα ώστε να μην επαναληφθεί παρόμοιο φαινόμενο (όπως αναφέρει η ίδια η αιτιολογική έκθεση του νόμου) ψηφίζοντας τον νόμο 3434/2006, που προβλέπει ότι: «…κατά την κατανομή των εδρών, καθώς και για τον καθορισμό του εκλογικού μέτρου, τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα» (αρ. 1). Ορισμένοι πολίτες (μεταξύ αυτών και η υπογράφουσα το άρθρο αυτό) συνέχισαν ως και τις εκλογές του 2007 να διεκδικούν την αναγνώριση του λευκού, μέχρι που κατέστη σαφές ότι κανένα δικαστήριο δεν θα έθετε τις εγκυκλίους σε ερμηνεία υπέρ των πολιτών. Ενδεικτικό είναι ότι δεν αναγνωριζόταν καν το έννομο συμφέρον των πολιτών σε καθολική προσφυγή.

Έτσι, λοιπόν, είναι πλέον σαφές πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το λευκό, όπως και η αποχή και τα άκυρα, θεωρείται μη έγκυρη ψήφος και τίθενται εκτός εκλογικού μέτρου. Είναι επίσης σαφές ότι το λευκό δεν «πηγαίνει στο πρώτο κόμμα» αφού θεωρείται άκυρη ψήφος.


Λευκό, άκυρο και αποχή εκτός εκλογικού μέτρου: οι επιπτώσεις του εκλογικού νόμου στα ποσοστά των κομμάτων
Το λευκό, λοιπόν, η αποχή και το άκυρο δεν προσμετρώνται στο εκλογικό μέτρο. Τι σημαίνει αυτό; Το ποσοστό των κομμάτων υπολογίζεται με βάση το εκλογικό μέτρο, δηλαδή τον αριθμό των ψηφισάντων των οποίων η ψήφος λογίζεται ως έγκυρη. Στην πράξη, δηλαδή, αν από το σύνολο των 10 (περίπου) εκατομμυρίων ψηφοφόρων τα 3 εκ. επιλέξουν την αποχή, το λευκό ή το άκυρο, τότε το εκλογικό μέτρο θα γίνει 7 εκ. από τα 10 εκ. που είναι αρχικά. Μειούμενο το εκλογικό μέτρο, λοιπόν, αλλάζει και το τελικό ποσοστό των κομμάτων αφού με βάση αυτό υπολογίζεται ο αριθμός. Είναι προφανές ότι οι επιλογές αυτές δεν «πηγαίνουν» στο πρώτο κόμμα, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Αυτό που ισχύει είναι ότι ενισχύεται το ποσοστό όλων των κομμάτων, αναλογικά με τη δύναμή τους, είτε μικρά είτε μεγάλα. Ένα κόμμα Α, για παράδειγμα, που θα το ψηφίσουν 3 εκ πολίτες και ένα Β με 250.000 ψήφους, θα έχουν ποσοστό 30% και 2,5% αντίστοιχα στην περίπτωση όπου όλοι οι πολίτες ψηφίσουν, ενώ αν έχουμε 3 εκ. ψηφοφόρων σε αποχή-λευκό-άκυρο, τότε τα ποσοστά των κομμάτων θα διαμορφωθούν στο 42,8% και 3,5 αντίστοιχα γιατί θα μειωθεί το εκλογικό μέτρο υπολογισμού στα 7 εκ. Προφανώς, και το πρώτο κόμμα ενισχύεται λόγω του ότι πλησιάζει στα ποσοστά της αυτοδυναμίας έτσι, αλλά και το μικρό ενισχύεται επειδή θα ανεβάσει τα ποσοστά του, ή θα περάσει το 3%. Βέβαια, επειδή ωφελούνται αναλογικά της δύναμής τους, τα μεγαλύτερα κόμματα ενισχύονται περισσότερο. Συνεπώς, αν κάποιος θέλει να «τιμωρήσει» τα μεγάλα κόμματα, τα λευκά-αποχή-άκυρα φέρνουν το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα!

Μικρά κόμματα και εκβιαστικά διλήμματα
Στη βάση των παραπάνω στοιχείων έχουν δημιουργηθεί διάφορα εκβιαστικά διλήμματα. Είναι γνωστή σε όλους μας η προτροπή πολλών να ψηφίσουμε μικρά κόμματα - ωσάν το μέγεθος ξαφνικά να αποτελεί πολιτικό κριτήριο, και μάλιστα υπέρ του μικρού! Ας το αντιπαρέλθουμε αυτό χάριν του πλαισίου της κουβέντας, που είναι η διαμαρτυρία έναντι των κομμάτων εξουσίας. Είδαμε λοιπόν ότι για να είναι αυτή η διαμαρτυρία αποτελεσματική οφείλει να λαμβάνει υπόψιν την πραγματικότητα, δηλαδή τον εκλογικό νόμο! Με αυτή την πραγματικότητα, όμως, η ψήφος στα μικρά κόμματα που δεν μπαίνουν στη Βουλή είναι αυτή που ενισχύει πράγματι το πρώτο κόμμα καθώς ο νόμος του δίνει 50 επιπλέον έδρες που τις έχει υφαρπάξει από τα κόμματα που δεν έπιασαν το 3%. Οι ψήφοι σε μικρά κόμματα που δεν μπαίνουν στη Βουλή ενισχύουν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τα μεγάλα κόμματα απ’ ότι η αποχή ή το λευκό: όσο περισσότερες ψήφοι δοθούν σε μικρά κόμματα που τελικά δεν μπουν στη Βουλή τόσο μικρότερο είναι το ποσοστό που χρειάζεται το πρώτο κόμμα για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αν δηλαδή κανείς επιλέξει το κόμμα που θα ψηφίσει στη απόλυτη βάση της αποτελεσματικότητας, όπως αυτή οριοθετείται από την πολιτική εξουσία του δικομματισμού, τότε… και τα εγγόνια των εγγονιών του θα κυβερνώνται από τους απογόνους των σημερινών πολιτικών τζακιών. Με άλλα λόγια, οι επιλογές που έχει κανείς αν ακολουθήσει μέχρι τέλους τη λογική της αποτελεσματικότητας οριοθετούνται τόσο από τις προηγούμενες εκλογές (ποια κόμματα μπήκαν στη Βουλή) αλλά και από τις δημοσκοπήσεις. Εύκολα αντιλαμβανόμαστε τον καθοδηγητικό ρόλο των δημοσκοπήσεων.
Μετά από όλα αυτά, μπορούμε να λέμε ότι ασκήσαμε τη "λαϊκή μας κυριαρχία" ελεύθερα και δημοκρατικά;

Ψήφο, ή μη, κατά συνείδηση.
Καταλαβαίνει κανείς ότι, ακολουθώντας τους κανόνες του παιχνιδιού που επιβάλλουν οι κυρίαρχοί του, απλά εγκλωβιζόμαστε σε λογικές πόλωσης και αντιπαράθεσης που δεν ωφελούν το δημοκρατικό φρόνημα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κατηγορούσαν όσους ψηφίζουν λευκό ως «ψηφοφόρους της ΝΔ» και παρότρυναν ανενδοίαστα το 2007 για ψήφο σε μικρά κόμματα. Δεν τους ξανακούσαμε να μιλάνε όταν το… μικρό κόμμα των ακροδεξιών του ΛΑ.Ο.Σ. μπήκε στη Βουλή! Φυσικά και η αποτελεσματικότητα, οι κινήσεις τακτικής είναι επιθυμητές, όμως σε όλα υπάρχει ένα όριο. Και το όριο αυτό είναι η συνείδηση του καθενός μας. Διαφορετικά, δεν πρόκειται το πολιτικό σκηνικό να αλλάξει ποτέ. Ίσως να είναι προτιμότερο να σταματήσουμε την αντιπαράθεση μεταξύ μας για το ποιος φταίει από όσους δεν ψηφίζουν δικομματισμό για την... υποστήριξή του, και να θέσουμε έναν ρεαλιστικό στόχο: να ψηφίσουμε κατά συνείδηση, με τη δική μας λογική, χωρίς εκβιασμούς. Στο μεταξύ, να ξέρουμε τι ψηφίζουμε, και να είναι σαφές ότι τα λευκά-άκυρα-αποχή δεν συνιστούν πολιτική διαμαρτυρία με κόστος στο πολιτικό σύστημα. Εάν όμως επιλέγονται συνειδησιακά, καλώς κατά τη γνώμη μου.

Η ουσία παρόλ' αυτά παραμένει: τι κάνουμε εμείς οι πολίτες πέραν των εκλογών. Διότι ξέρουμε ότι οι εκλογές δεν θα αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό αν οι πολίτες δεν πιέσουμε δυναμικά προς αυτή την κατεύθυνση. Μέριμνά μας, λοιπόν, πρέπει να είναι η πολιτική εγρήγορση και συμμετοχή, σε όλα τα επίπεδα, καθημερινά. Είναι πολύ πιθανό οι... ιθύνοντες να μας πάνε σε παρατεταμένες εκλογές αν δεν τους "βγαίνουν τα κουκιά" προκειμένου να αναστέλουν την αντίδραση των πολιτών στο διηνεκές!
Επίσης σημαντικό θεωρώ το να μην είναι καν πρώτο ή δεύτερο κόμμα κανένα από αυτά που "κυβέρνησαν" ως σήμερα, και οι περισσότεροι βουλευτές τους να μην επανεκλεγούν. Ας μην ξεχνάμε ότι εκκρεμεί σε βάρος τους μια αγωγή για εσχάτη προδοσία, την οποία ο εισαγγελέας έχει στείλει στη Βουλή. Όμως οι βουλευτές δεν συμφώνησαν ως τώρα να στείλουν τους εαυτούς τους στο δικαστήριο, όπως ορίζει το Σύνταγμα ύστερα από προηγούμενη αναθεώρηση! Νομίζω πως η εισήγηση αυτή ήταν του έγκριτου συνταγματολόγου και εξέχοντος στελέχους του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κόμματος, κ. Ευάγγελου Βανιζέλου...



ΥΓ: Στο μεταξύ, καλό θα ήταν να διαφυλάξουμε όλοι το έγκυρο αποτέλεσμα των εκλογών αυτών με τη συμμετοχή μας ως εκλογικοί αντιπρόσωποι όποιου κόμματος συμπαθούμε περισσότερο καθώς οι εκλογές οργανώνονται από την παρούσα κυβέρνηση, που μας έχει δείξει με σαφήνεια την απαξίωσή της για κάθε δημοκρατική νομιμότητα. Και μόνη η δήλωση του κ. Παπαδήμου ότι οι εργασίες της κυβέρνησής (sic) του θα συνεχιστούν κανονικά μέσα στην προεκλογική περίοδο μας λέει πολλά.

http://www.nellypsarrou.com/index.php?option=com_content&task=view&id=309&Itemid=63