28 Σεπ 2010

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ


Μέχρι σχετικά πρόσφατα, οι προσδοκίες της κοινωνίας από το πράσινο κίνημα εστιάζονταν στα νέα θέματα που φέρνουμε στην πολιτική ατζέντα: Ζητήματα περιβάλλοντος και δικαιωμάτων, θέματα καθημερινής ζωής.
Η κρίση αλλάζει τα δεδομένα, καθώς οι παλιές απαντήσεις για το σκληρό πυρήνα της πολιτικής χρεοκόπησαν. Πράσινες προτάσεις για την οικονομία υπήρχαν πάντα, τώρα όμως είναι η πρώτη φορά που θα κριθούμε κυρίως γι’ αυτές.

Τα όσα λοιπόν απασχολούν τη δημοσιότητα, είναι απλώς η κορυφή ενός ολόκληρου παγόβουνου. Γύρω μας εξελίσσεται μια συνολικότερη κρίση:
• Κρίση οικονομική, με ένα οικονομικό μοντέλο που είχε από την αρχή ημερομηνία λήξης, εν γνώσει μάλιστα εκείνων που αποφάσισαν τις βασικές επιλογές.
• Κρίση κοινωνική, όχι μόνο όπως τη γνωρίζουμε συνήθως, αλλά και ως υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών, ως έλλειμμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας ανάμεσα σε μας τους πολίτες.
• Κρίση περιβαλλοντική, που δε χρειάζεται να την αναλύσουμε περισσότερο εδώ.

Παράλληλα είμαστε αντιμέτωποι με τη συνολική χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Οι πολίτες κινούνται ανάμεσα στην οργή και στην ανησυχία για το χειρότερο.

Απέναντι σε όλα αυτά, έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο βασικούς δρόμους:
• Είτε με τις συνταγές που έχει ήδη εφαρμόσει το Δ.Ν.Τ. σε δεκάδες χώρες, με βίαιη ύφεση και στύψιμο της οικονομίας, με θύματα τη μεσαία τάξη και τους ασθενέστερους. Είναι η συνταγή που ακολουθεί και το Μνημόνιο: Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε συνοψίσει την αντίθεσή μας σ’ αυτό με τρεις φράσεις: υπέρμετρο τίμημα, με άδικη κατανομή και αμφίβολη διέξοδο.
• Είτε με συγκροτημένη παρέμβαση κατά της ύφεσης, επενδύοντας σε μια συνολική βιώσιμη διέξοδο, μια ταυτόχρονη απάντηση και για τις τρεις όψεις της κρίσης: την οικονομική, την κοινωνική και την περιβαλλοντική.

Διεκδικούμε λοιπόν επένδυση στη βιωσιμότητα, στις πράσινες θέσεις εργασίας, μέσα από τρεις βασικούς άξονες προτεραιότητας:
Άξονας 1ος: Βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου,
ιδιαίτερα στις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές που αποτελούν τα 2/3 της χώρας μας και σήμερα είναι σχεδόν πλήρως εγκαταλειμμένες. Βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία, συνδυασμένη με ήπιο τουρισμό και μικρής κλίμακας μεταποίηση, μπορούν να δώσουν ξανά ζωή στα χωριά μας. Σκεφτείτε μόνο ότι, αν η Ελβετία και η Αυστρία είχαν τις ίδιες πολιτικές που έχουμε εμείς για τη χώρα μας, θα ήταν σήμερα ακατοίκητες.
Άξονας 2ος: Απεξάρτηση από το πετρέλαιο και το λιγνίτη.
Εισαγωγές ενέργειας (κυρίως πετρελαίου) και όπλων, αντιπροσωπεύουν μαζί πάνω από 80% του ελλείμματος στο εμπορικό μας ισοζύγιο, ένα οικονομικό μέγεθος εξίσου κρίσιμο με το δημόσιο έλλειμμα. Χρειάζεται λοιπόν να κηρύξουμε τον πόλεμο στη διπλή αυτή αιμορραγία της χώρας μας. Η εξοικονόμηση ενέργειας και η ορθολογική χρήση της, οφείλουν να αποτελούν προτεραιότητα. Τονίζω όμως ότι στην ανανεώσιμη ενέργεια υποστηρίζουμε το μοντέλο της Γερμανίας και της Δανίας που, παράλληλα με τις εταιρίες, δίνει κεντρική θέση σε παραγωγή από τα νοικοκυριά, σε συνεταιρισμούς λαϊκής βάσης, σε δημοτικές επιχειρήσεις, σε θεσμούς δηλαδή που συνδέονται άμεσα με κάθε τοπική κοινωνία. Το αντίθετο μοντέλο, αυτό που εφαρμόζει η κυβέρνηση, είναι το μοντέλο της Ισπανίας, βασισμένο σε λίγες μεγάλες εταιρίες.
Άξονας 3ος: Αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών,
ώστε να αντισταθμίσουν ένα μέρος από τη χαμένη μας αγοραστική δύναμη. Θέλουμε νέα πρότυπα ευημερίας, στηριγμένα κυρίως στην ποιότητα ζωής, ως δικαίωμα για όλους. Ας επενδύσουμε στη βελτίωση της δημόσιας συγκοινωνίας, την αναβάθμιση των δημόσιων χώρων, την επιστροφή της φύσης στην πόλη, τις κοντινές καθαρές παραλίες. Αντί για το γυμναστήριο, που τόσο φαίνεται να προτιμά ο πρωθυπουργός, ας δώσουμε σε όλους τη δυνατότητα να περπατάμε σε αξιοπρεπείς συνθήκες και να κάνουμε ποδήλατο με ασφάλεια στις καθημερινές μας διαδρομές.

Πώς χρηματοδοτούνται, όμως, όλα αυτά;
• Με εκτροπή προς την πραγματική οικονομία, του πακέτου στήριξης για τις τράπεζες: συνολικά κάπου 75 δις ευρώ την τελευταία διετία. Μεγάλο μέρος των χρημάτων αυτών θα πρέπει να διοχετευθεί σε προγράμματα που θα κάνουν κάθε νοικοκυριό δυνητικό «πράσινο επενδυτή»: ενδεικτικά μόνο αναφέρω εδώ τις ηλιακές στέγες και μονώσεις κτιρίων. Τα επιτόκια οφείλουν να οριστούν χαμηλά, αντίστοιχα με το εξαιρετικά χαμηλό ρίσκο τέτοιων τοποθετήσεων.
• Με ένα άλλο μοντέλο περικοπών: Υπάρχουν τα 6 δις των ετήσιων εξοπλιστικών δαπανών, που δεν προστατεύουν πια τη χώρα αλλά αποτελούν εξαγωγή θέσεων εργασίας προς τις πολεμικές βιομηχανίες των προμηθευτών μας. Υπάρχουν τα 600 εκατομμύρια ευρώ που μας κοστίζει κάθε χρόνο η σημερινή πολιτική ναρκωτικών, που σκοτώνει τους χρήστες, ταΐζει τους εμπόρους και γεμίζει τις φυλακές: είναι η ώρα να ακολουθήσουμε μια διαφορετική πολιτική, αντίστοιχη με αυτή της Βρετανίας ή της Ισπανίας. Υπάρχει τέλος η δίκαιη φορολόγηση της Εκκλησίας που επιτελεί μεν κοινωνικό έργο, διαθέτει όμως μεγάλη περιουσία και φορολογείται λιγότερο από τις Μ.Κ.Ο. που επιτελούν επίσης μεγάλο κοινωνικό έργο χωρίς να διαθέτουν περιουσία.
• Με συστηματικό πόλεμο κατά της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής: ήδη από το Μάιο έχουμε καταθέσει 8 προτάσεις για απλά και αποτελεσματικά μέτρα, χωρίς να πάρουμε ως τώρα καμιά απάντηση. Αντί για τους συντονισμένους ελέγχους που χρειαζόμαστε, μόλις πρόσφατα εξαγγέλθηκε η «περαίωση» που επιβραβεύει την ασυνέπεια και τη φοροδιαφυγή.
• Με μια νέα αντίληψη για τη φορολογία, που δεν τη θέλει μόνο εισπρακτικό μηχανισμό, αλλά και εργαλείο για να ενθαρρύνονται ή να αποθαρρύνονται δραστηριότητες, ανάλογα με το θετικό ή αρνητικό αντίκτυπό τους στο περιβάλλον και την κοινωνία. Επεξεργαζόμαστε ήδη πρόταση για το Φορολογικό Αντιστάθμισμα, ως αντίβαρο στην υπέρμετρη αύξηση των έμμεσων φόρων, που θα αποκαθιστά τη φορολογική δικαιοσύνη επιστρέφοντας σε κάθε πολίτη ένα ποσό σημαντικό για τα χαμηλότερα εισοδήματα, αμελητέο για τα υψηλά.

Επενδύοντας στη διέξοδο από την κρίση, χρειαζόμαστε και ένα νέο πλαίσιο:
• Με ταχεία ολοκλήρωση των περιβαλλοντικών εργαλείων όπως το δασολόγιο ή τα Χωροταξικά Σχέδια, ώστε οι επιχειρήσεις να προσαρμόζονται στα δεδομένα και τις αντοχές του περιβάλλοντος, οι διαδικασίες να απλοποιηθούν και οι επενδύσεις που θα προσελκύονται να μην είναι βιώσιμες μόνο για τα συμφέροντα του επενδυτή.
• Με ισχυρή κοινωνική οικονομία, απευθείας δικτύωση των αγροτών με τους καταναλωτές των γειτονικών πόλεων που θα επιτρέψει καλύτερες τιμές για τους παραγωγούς, χαμηλότερες τιμές για τους καταναλωτές και μεγαλύτερη δυνατότητα να ξέρουμε τι τρώμε, με τοπικά δίκτυα αλληλεγγύης και ανταλλαγής υπηρεσιών χωρίς χρήματα που θα λειτουργούν ως δίχτυ ασφαλείας για τους ανέργους και ως συμπληρωματικό τοπικό νόμισμα.
• Με αλλαγή ΚΑΙ του ευρωπαϊκού πλαισίου: αντικατάσταση του σημερινού Μηχανισμού Στήριξης (όπου οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης μας δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια), με ευρωπαϊκές εγγυήσεις δανεισμού όπως έχει ήδη ζητήσει σχεδόν ομόφωνα το ευρωκοινοβούλιο με πρωτοβουλία των Πράσινων.

Η πολιτική όμως που εφαρμόζει η κυβέρνηση, κινείται σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση:
• Η μαύρη τρύπα στα δημόσια έσοδα προοιωνίζεται νέους γύρους οδυνηρών μέτρων.
• Η «πράσινη ανάπτυξη» του ΠΑΣΟΚ κοντεύει να καταλήξει το πιο σύντομο ανέκδοτο.
• Με τα μέτρα που έχουν ληφθεί, κάθε σκέψη για αλλαγές στην οικονομία ταυτίζεται πλέον αυτόματα στα μάτια των περισσότερων πολιτών με αναδιανομή υπέρ των ισχυρότερων. Πρόκειται ίσως για τη χειρότερη υπηρεσία που προσφέρει σήμερα το ΠΑΣΟΚ, καθώς η οικονομία χρειάζεται σήμερα σοβαρές αλλαγές και οι αλλαγές αυτές είναι εφικτό να ενσωματώνουν και τη διάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
• Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, το ίδιο κόμμα είχε απαξιώσει παλιότερα και το σοσιαλισμό.

Δύο από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες των τελευταίων ημερών έχουν καθοριστική σημασία και αξίζουν ιδιαίτερη μνεία, δυστυχώς καθόλου θετική:
• Το νομοσχέδιο για τις Στρατηγικές Επενδύσεις και τα Μεγάλα Έργα, καννιβαλίζει ολόκληρη σχεδόν την περιβαλλοντική και πολεοδομική νομοθεσία, σε σημείο να ξεσηκώνει ακόμη και υπουργούς.
• Με μισές αλήθειες για τα ελλείμματα του ΟΣΕ και με παραποιημένα στοιχεία, επιχειρείται ο ακρωτηριασμός του σιδηροδρόμου. Ουσιαστικά διατηρείται μόνο ο άξονας Αθήνα-Θεσσαλονίκη, μαζί με κάποιες προαστιακές γραμμές. Σε καιρούς ακριβών καυσίμων, υψηλών διοδίων και μειωμένων εισοδημάτων, επιχειρείται να επιβληθεί ένα επικίνδυνο μονοπώλιο των οδικών μεταφορών. Πρόκειται για εγκληματική επιλογή, και θα δώσουμε τη μάχη μέχρι τέλους, τόσο στη χώρα μας όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου, ακούμε ήδη από διαφορετικές πλευρές το κοινό μήνυμα ότι οι τοπικές εκλογές αποτελούν κυρίως άτυπο δημοψήφισμα κεντρικής πολιτικής. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ολόκληρο σχεδόν το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, συντονίζονται στην υποβάθμιση της τοπικής διάστασης και των τοπικών απαντήσεων που απαιτεί η κρίση.

Το δικό μας μήνυμα είναι απλό και σαφές:
• Στις εκλογές του Νοεμβρίου, ζητούμενο είναι πάνω από όλα να διαμορφωθούν βιώσιμες τοπικές απαντήσεις στην κρίση. Δε φοβόμαστε ούτε παραγνωρίζουμε τις πολιτικές προεκτάσεις της ψήφου, αν όμως αφήσουμε λογικές «δημοψηφίσματος» να κυριαρχήσουν, δε θα έχουμε ξανά άλλη ευκαιρία πριν το 2014.
• Χρειαζόμαστε επίσης πρωτοβουλίες τοπικής δημοκρατίας και βήματα που θα αναιρέσουν έστω εν μέρει το έλλειμμα δημοκρατίας που επιτείνει ο «Καλλικράτης».
• Γι΄ αυτούς ακριβώς τους λόγους, οι επιλογές και οι συνεργασίες μας έχουν χαρακτήρα τοπικό και προγραμματικό. Διαμορφώθηκαν από τα μέλη μας σε κάθε δήμο και περιφέρεια, χωρίς τα βαρίδια κεντρικών συμφωνιών και αποφάσεων προέδρων ή αρχηγών.

Η τοπική διάσταση, όμως, συνδέεται και με το συνολικότερο επίπεδο. Θέση λοιπόν των Οικολόγων Πράσινων είναι ότι χρειαζόμαστε άμεσα «κόκκινες γραμμές» για τα μέτρα, ενεργοποίηση των πολιτών, διάλογο για βιώσιμη διέξοδο ταυτόχρονα από όλες τις όψεις της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης.

Η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ
• Με περισσότερη δημοκρατία, κοινωνική αλληλεγγύη και αυτενέργεια των πολιτών.
• Με κεντρικότερο ρόλο για τα συλλογικά αγαθά.
• Με ριζικό αναπροσανατολισμό της οικονομίας και συμφιλίωσή της με το περιβάλλον.
• Με πρότυπα ευημερίας βασισμένα περισσότερο στην ποιότητα της ζωής, ως δικαίωμα για όλους, και λιγότερο στην αγοραστική δύναμη.

Στα επόμενα χρόνια, όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα κριθούμε από το αν και πόσο θα μπορέσουμε να συνεισφέρουμε σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Γιάννης Παρασκευόπουλος


Σημείωση:
Το κείμενο αποτυπώνει, σε μορφή άρθρου, την εισήγηση που παρουσιάστηκε στη Συνέντευξη Τύπου των Οικολόγων Πράσινων στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στις 18 Σεπτεμβρίου 2010.

26 Σεπ 2010

ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ: ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ


Γραφείο του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων
Μιχ. Τρεμόπουλου
26.9.2010

ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ: ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ
Ενόψει του Συμβουλίου Υπουργών, ο Μιχ. Τρεμόπουλος
απευθύνει έκκληση προς τον Υπουργό Αγρ. Ανάπτυξης να μην την αποδεχθεί

Συνεδριάζει αύριο Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου στις Βρυξέλλες το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να γνωμοδοτήσει για την πρόταση της Κομισιόν που απλοποιεί τις εγκρίσεις νέων μεταλλαγμένων ποικιλιών, παρέχοντας παράλληλα στις εθνικές κυβερνήσεις κάθε χώρας την ευχέρεια να αποφασίζουν αν οι ποικιλίες αυτές θα καλλιεργηθούν στο έδαφός τους.

Δήλωση για το θέμα αυτό έκανε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος, χαρακτηρίζοντας εξαιρετικά επικίνδυνη την προτεινόμενη ρύθμιση και καλώντας τον Έλληνα υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Κ. Σκανδαλίδη να την απορρίψει.

«Τα μεταλλαγμένα αντιπροσωπεύουν ένα ανυπολόγιστο ρίσκο για το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία αλλά και την ανεξαρτησία των αγροτών. Η συμφωνία που προτείνει η Κομισιόν στις χώρες μέλη, δεν παρέχει διασφαλίσεις ούτε για τους καλλιεργητές ούτε για το περιβάλλον.

Αν εγκριθεί, η αποδοχή των εθνικών κυβερνήσεων για νέες εγκρίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα έχει ως μόνη προϋπόθεση τη θετική γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασφάλειας Τροφίμων, της αμφιλεγόμενης EFSA. Η τελευταία έχει γνωμοδοτήσει θετικά για όλες ανεξαιρέτως τις ποικιλίες μεταλλαγμένων, με κριτήρια που ταυτίζονται απόλυτα με εκείνα των εταιριών βιοτεχνολογίας.

Το προτεινόμενο πλαίσιο δίνει στις εθνικές κυβερνήσεις την ευχέρεια να αρνούνται την καλλιέργεια συγκεκριμένων ποικιλιών στη χώρα τους, αποκλείει όμως τη δυνατότητα επίκλησης κινδύνων για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, με αποτέλεσμα η όποια εθνική απαγόρευση να είναι εξαιρετικά ευάλωτη απέναντι σε ενδεχόμενα νομικά μέτρα εταιριών ή ξένων κυβερνήσεων που θα ήθελαν να επιβάλουν τα μεταλλαγμένα. Για το λόγο αυτό, η πρόταση της Κομισιόν έχει απορριφθεί σε διεθνές επίπεδο τόσο από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις όσο και από τους φορείς των αγροτών. Σε περίπτωση που καλλιεργηθούν μεταλλαγμένα δίπλα στα σύνορά μας, ο κίνδυνος επιμόλυνσης θα είναι σοβαρός για τους αγρότες της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης.

Καλούμε λοιπόν τον Έλληνα υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων να απορρίψει τις επικίνδυνες προτάσεις της Κομισιόν και να προωθήσει ως εναλλακτική λύση την υιοθέτηση ενός νέου ευρωπαϊκού μορατόριουμ, τουλάχιστον μέχρι να εκπληρωθούν οι όροι που είχαν θέσει το Δεκέμβριο του 2008 οι Ευρωπαίοι υπουργοί Περιβάλλοντος».

Για περισσότερες πληροφορίες: Μιχάλης Τρεμόπουλος 6982 689868

17 Σεπ 2010


ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ:
ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Η “Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας”, από 16 μέχρι 22 Σεπτεμβρίου, αποτελεί τη μετεξέλιξη της “Παγκόσμιας Ημέρας Χωρίς Αυτοκίνητο”.

Τη δεκαετία του ’80, με την πίεση του πράσινου κινήματος, οι τοπικές αρχές πολλών πόλεων άρχισαν να ανοίγουν το κέντρο τους σε μια διαφορετική άποψη μετακίνησης, αποκλείοντας για μια μέρα την κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων σε περιοχές των κέντρων των πόλεων και ενθαρρύνοντας την πρόσβαση με τη συγκοινωνία, το ποδήλατο και το περπάτημα.

• Τονίζεται έτσι η δυνατότητα να αποκτήσουν οι πόλεις διαφορετική όψη και να γίνουν πολύ πιο λειτουργικές, αν περιορίσουν το αυτοκίνητο και δώσουν χώρο στις άλλες μορφές μετακίνησης.

• Οι πολίτες αποκτούν άμεση εμπειρία για τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας προσέγγισης και ενθαρρύνονται να τα διεκδικήσουν.

• Παράλληλα δοκιμάζονται ρυθμίσεις υπέρ της ήπιας μετακίνησης, που μπορούν αργότερα να εφαρμοστούν και σε καθημερινή βάση.
Η επιτυχία της προσπάθειας αυτής οδήγησε τελικά σε μια ετήσια “Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας”.

Εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για τη βιώσιμη μετακίνηση, οργανώνονται και φέτος σε πολλές εκατοντάδες πόλεις της Ευρώπης. Ανάμεσά τους θα συναντήσουμε, όμως, μόνο 5 ελληνικούς δήμους: Θεσσαλονίκη, Πανόραμα, Βέροια, Γιαννιτσά, Λαμία. Οι υπόλοιπες πόλεις φαίνεται ότι δε θεωρούν το γεγονός άξιο ούτε καν για τις δημόσιες σχέσεις των δημάρχων τους. Στην Αθήνα εκδηλώσεις οργανώνονται από κρατικούς φορείς το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου, με κλείσιμο της οδού Πανεπιστημίου.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες, λαμβάνουμε μέρος σε αυτές και καλούμε τους πολίτες να κάνουν το ίδιο. Θεωρούμε όμως απαραίτητο οι εκδηλώσεις αυτές να αποκτήσουν τον ουσιαστικό χαρακτήρα που έχουν σε όλη την Ευρώπη, και να πάψουν να περιορίζονται στο επίπεδο των δημόσιων σχέσεων κρατικών και δημοτικών παραγόντων. Αυτονόητο είναι άλλωστε ότι οι επετειακές εκδηλώσεις δε μπορούν να συγκαλύπτουν ούτε την καθημερινή καταπάτηση των δικαιωμάτων των πεζών και των ποδηλατών (κατάληψη πεζοδρομίων, καθημερινή διακινδύνευση της ζωής των ποδηλατών) ούτε την τελμάτωση της δημόσιας αστικής συγκοινωνίας με την ακόμα υπαρκτή ασυνέπεια στα δρομολόγια.

Σε καιρούς ακριβής βενζίνης, υψηλών διοδίων και μειωμένων εισοδημάτων, έχουμε ένα ακόμη λόγο να απαιτήσουμε βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην κυριαρχία τουαυτοκινήτου, με θετικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής, τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον και την τσέπη μας। Οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές είναι σημαντικό να φέρουν στο προσκήνιο στρατηγικές και προτάσεις σε αυτή την κατεύθυνση

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συνεχίσουμε τον αγώνα για φιλόδοξους στόχους για τη συγκοινωνία, το περπάτημα και το ποδήλατο, ώστε κάθε μέρα στην πόλη να είναι για όλο και περισσότερους “μέρα χωρίς αυτοκίνητο”.

Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων

Για περισσότερες πληροφορίες: Παύλος Παναγιωτόπουλος 6977 507419

16 Σεπ 2010

Μια οικονομία με ημερομηνία λήξης...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ*

Το σοκ από τα οδυνηρά μέτρα περικοπών φαίνεται ότι προσωρινά έχει παγώσει τη συζήτηση για το τι μας έφερε στο σημείο αυτό.
Η όποια αναζήτηση ευθυνών θα περιοριστεί στην αλλοίωση των στατιστικών στοιχείων, την αύξηση του δημόσιου χρέους και τη διαμάχη για το αν η διερεύνηση θα έχει αφετηρία το 2004 ή το 1980.

Μια οικονομία με ημερομηνία λήξης...

Αυτό όμως που έφερε την Ελλάδα σε πολύ δυσκολότερη θέση από άλλες χώρες, δεν είναι μόνο το δημοσιονομικό πρόβλημα, αλλά και η κατάσταση της «πραγματικής οικονομίας».

Με συναίνεση όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας 15ετίας και με ευρύτατη κοινωνική αποδοχή, είχε οικοδομηθεί μια ανάπτυξη σχεδόν χωρίς παραγωγικό αντίκρισμα, βασισμένη στην αέναη διόγκωση της ιδιωτικής κατανάλωσης. Η τελευταία τροφοδοτήθηκε:

*Με εύκολο χρήμα από χρηματιστήριο, αξίες ακινήτων, μαύρη εργασία μεταναστών, αδιαφάνεια στα δημόσια έργα και τις προμήθειες του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

*Με υπερχρέωση των πολιτών στις τράπεζες.

*Τελικά, με περαιτέρω υπερδιόγκωση του δημόσιου χρέους.

Γύρω από επιλογές όπως τα Μεγάλα Εργα ως αυτοσκοπός, οι Ολυμπιακοί του 2004, οι παράλογοι εξοπλισμοί και ο οικοδομικός οργασμός, οικοδομήθηκε μια ολόκληρη οικονομία με ημερομηνία λήξης, την κατάρρευση της οποίας πληρώνουμε ήδη πανάκριβα. Σε συνθήκες πολυετούς ανάπτυξης με ρυθμούς της τάξης του 4%, αγνοήθηκε ακόμη και η ανάγκη για φορολόγηση των ευνοημένων της εποχής, ώστε να συγκρατηθεί τουλάχιστον σε λογικά επίπεδα το δημόσιο χρέος. Αντίθετα μάλιστα, φαίνεται ότι επί Ν.Δ. χαλάρωσαν μέχρι και οι «τρέχοντες» φορολογικοί έλεγχοι.

Παράπλευρες απώλειες ήταν η απαξίωση των συλλογικών αγαθών, η επικράτηση του καταναλωτισμού και η περιθωριοποίηση όσων «δεν έχουν», τα κύματα ακρίβειας, η επέκταση της διαφθοράς. Χειρότερο ίσως από όλα ήταν η άτυπη σύνδεση της ποιότητας ζωής με την αγοραστική δύναμη, στοιχείο που δημιουργεί κοινωνικούς αποκλεισμούς και που σε συνθήκες λιτότητας απειλεί να μας κάνει διπλά φτωχούς.

...Και μια ιδιότυπη ομηρεία

Τώρα που η ιδιωτική κατανάλωση προσγειώνεται ανώμαλα, η κατάρρευση του οικονομικού αυτού μοντέλου απειλεί να πλήξει την οικονομία ακόμη πιο καίρια από ό,τι το έλλειμμα και τα spread. Το απότομο «ξεφούσκωμα» της σημερινής οικονομίας υπηρεσιών, με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, οδηγεί σε εκρηκτικό σημείο όχι μόνο την ανεργία και την ύφεση, αλλά και το ίδιο το δημόσιο έλλειμμα το οποίο τα μέτρα λιτότητας επιχειρούν να περιορίσουν.

Η ελληνική κοινωνία είναι σήμερα όμηρος των συνεπειών μιας πολιτικής που ακολούθησαν με συνέπεια και τα δύο μεγάλα κόμματα, τόσο κατά την άσκηση της εξουσίας, όσο και από τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Συμμέτοχος υπήρξε ώς ένα βαθμό και η Αριστερά, που ουσιαστικά περιορίστηκε να διεκδικεί μεγαλύτερο εκδημοκρατισμό της κατανάλωσης. Είναι όμως απολύτως βέβαιο ότι καμιά κοινοβουλευτική φωνή δεν θα ζητήσει πολιτικές ευθύνες για όλα αυτά, καθώς η ευθύνη διαχέεται στο σύνολο του πεντακομματικού συστήματος που ελέγχει την πολιτική ζωή και το δημόσιο διάλογο.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επισημαίναμε επίμονα το αδιέξοδο ήδη από το 2003, όμως η τωρινή επιβεβαίωση έχει οδυνηρή γεύση. Ζητούμενο είναι πλέον να βάλουμε την οικονομία σε άλλη βάση, με ένα συνολικό σχέδιο εξόδου από την κρίση που θα οικοδομεί ταυτόχρονες απαντήσεις για την οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική διάσταση. Μπορεί όμως το πολιτικό σύστημα που μας έφερε στο σημείο αυτό, να σχεδιάσει και να προωθήσει μια τέτοια διέξοδο;


*Ο Γ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων.

12 Σεπ 2010

Καλή επιτυχία στη Μαρία Βασιλάκου και στους Πράσινους της Βιέννης

Η Ελληνίδα Μαρία Βασιλάκου ηγείται του κόμματος των Πρασίνων στις κρίσιμες τοπικές και δημοτικές εκλογές της Βιέννης

Γράφει ο Δ. Δημητρακούδης

Ως επικεφαλής των υποψηφίων του κόμματος στις κρίσιμες τοπικές και δημοτικές εκλογές της Βιέννης στις 10 Οκτωβρίου, η Ελληνίδα Μαρία Βασιλάκου, αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κόμματος των Πρασίνων στην τοπική Βουλή του ομόσπονδου κρατιδίου της Βιέννης και αρχηγός της οργάνωσής του στην αυστριακή πρωτεύουσα, κήρυξε την Τρίτη την έναρξη του προεκλογικού του αγώνα σε μεγάλη εκδήλωση στη φημισμένη βιεννέζικη Συνοικία των Μουσείων.
Στην ιδιαίτερα μαχητική ομιλία της, η Ελληνίδα βουλευτής προσπάθησε να μεταδώσει στα στελέχη και στους οπαδούς της πεποίθηση και αισιοδοξία για την εκλογική επιτυχία του κόμματός της, αλλά και θάρρος και ευφορία για την προσέλκυση ψηφοφόρων στο πλαίσιο του καθοριστικού όσο και δύσκολου προεκλογικού αγώνα.
Στοχεύοντας σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα για τους Πρασίνους, οι οποίοι στις τελευταίες εκλογές της Βιέννης το..........

2005 είχαν αποσπάσει ποσοστό 14,6% που θα απέτρεπε μια εκ νέου απόλυτη πλειοψηφία των Σοσιαλδημοκρατών, η ίδια τόνισε ως ευκαιρία όχι μόνον για την Αυστρία αλλά και για την Ευρώπη μια έκβαση των εκλογών που θα οδηγεί, για πρώτη φορά στην ιστορία, σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό, στην πόλη και το ομόσπονδο κρατίδιο της Βιέννης, ανάμεσα σε Σοσιαλδημοκράτες και Πρασίνους.
Ως στόχους της η κ. Βασιλάκου προσδιόρισε την αλλαγή της κοινωνικής και περιβαλλοντικής πολιτικής, την επένδυση σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς και περίθαλψη, στη μετατροπή της Βιέννης σε μια μητρόπολη προστασίας του κλίματος, ενώ ζήτησε την αυτόματη απόδοση της αυστριακής υπηκοότητας στα παιδιά κατά τη γέννησή τους.
Έντονη κριτική άσκησε η Ελληνίδα βουλευτής και αρχηγός των Πρασίνων της Βιέννης στη γνωστή ρατσιστική και ξενοφοβική ιδεολογία του ακροδεξιού και εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων, που, όπως είπε χαρακτηριστικά, "η θέση της είναι στον κάδο απορριμμάτων", καθώς και στην Αυστριακή υπουργό Εσωτερικών Μαρία Φέκτερ για την πολιτική της στο θέμα του ασύλου.
Χάριν των επικείμενων τοπικών και δημοτικών εκλογών της Βιέννης, για τις οποίες η ίδια είχε δηλώσει ότι θέλει "να αγωνιστεί και να νικήσει", η κ. Βασιλάκου δεν είχε αποδεχθεί την "πολύ ενδιαφέρουσα και τιμητική" για την ίδια πρόταση που φέρεται να της είχε κάνει την επομένη των περσινών βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα ο νέος τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, να συμμετάσχει στην κυβέρνησή του ως υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.
Η κ. Βασιλάκου είχε βρεθεί στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου των Ελλήνων Οικολόγων-Πρασίνων στις περσινές Ευρωεκλογές, με μια υποψηφιότητα "αλληλεγγύης", όπως την είχε χαρακτηρίσει τότε, για να συνδράμει στον προεκλογικό τους αγώνα ως γνωστή προσωπικότητα και ως επιτυχημένη πολιτικός των Πρασίνων της Αυστρίας.
Η Μαρία Βασιλάκου είχε εκλεγεί τον Ιούνιο του 2004 νέα αρχηγός των Πρασίνων της Βιέννης και αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας τους στην τοπική Βουλή και από το 2008 είναι και αντιπρόεδρος των Πρασίνων της Αυστρίας, με τους οποίους εκλέγεται στην τοπική Βουλή της Βιέννης από το 1996.
Το κόμμα της, μετά τις ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές το Σεπτέμβριο του 2008, είναι η πέμπτη πολιτική δύναμη στην Αυστρία, διαθέτοντας στην αυστριακή Βουλή 20 στο σύνολο των 183 εδρών της, ενώ στις τοπικές και δημοτικές εκλογές της Βιέννης τον Οκτώβριο του 2005 είχε πετύχει ποσοστό 14,63% και 14 έδρες στο σύνολο των 100 εδρών της τοπικής Βουλής.
Η Ελληνίδα πολιτικός γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1969 στην Αθήνα και βρίσκεται από το 1986 στη Βιέννη, όπου σπούδασε Ψυχολογία και Γλωσσολογία, συμμετέχοντας από τα πρώτα χρόνια των σπουδών της ενεργά στο αυστριακό φοιτητικό κίνημα.


Αναρτήθηκε από kafeneio

http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/09/blog-post_4864.html