Φουσκωμένα απ’ το ρουσφέτι, απ’ την επιθυμία του Έλληνα να μπει στο δημόσιο, απ’ το φόβο της ανεργίας, απ’ τη διάθεση να ‘μαστε με το νικητή κλπ. Και τώρα που βλέπουν τα ...κατσίκια να απομακρύνονται απ’ το μαντρί θυμήθηκαν το... λύκο της ακυβερνησίας.
Τόσα χρόνια παίζανε το λαό μας «μπαλάκι του πιγκ –πογκ» απ’ το΄ να στ’ άλλο, με αυτοδύναμες κυβερνήσεις ελέω ενός άδικου (που θά’ πρεπε να’ ναι κατάδικος) εκλογικού νόμου, και τώρα να! το «μπαλάκι» εκδηλώνει και προτιμήσεις!
Αφήνει τις αυτοδυναμίες, που εξέθρεψαν τόση σκανδαλώδη διαφθορά, ανικανότητα, κλεψιά με πλήρη ατιμωρησία κι εν τέλει την παταγώδη αποτυχία (η αλλιώς το κακόβουλο φόρτωμα της λειψής κερδοφορίας των δυνατών στις πλάτες των αδυνάτων) κι επιλέγει κι άλλα κόμματα;
Μα αυτά είναι «μικρά κόμματα» χωρίς «κυβερνητική πείρα», χωρίς «υπεύθυνους» ηγέτες, χωρίς «ηχηρά ονόματα» απ’ τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες του τόπου... Πώς και ποιός θα μας κυβερνήσει;
Να θυμηθούμε μήπως ότι η Ιταλία κυβερνήθηκε επί δεκαετίες από κυβερνήσεις συνεργασίας, ισοπεδώθηκε όμως μόλις την τελευταία δεκαετία, απ’ το μεγάλο κόμμα του Μπερλουσκόνι; Να θυμίσουμε ότι η δημοκρατία βασίζεται στη σύνθεση των απόψεων κι από κει αντλεί τη δύναμή της;
Ας μη λέμε κοινοτυπίες. Ας σκεφτούμε ότι μεγάλο δεν είναι το κόμμα που έχει πολύ κόσμο. Μεγάλο είναι το κόμμα που έχει σωστές και βιώσιμες λύσεις. Η δύναμή μας είναι ότι σε μια μέρα μπορούμε να το ψηφίσουμε και να φέρουμε τα πάνω κάτω! Αυτό προσπαθούν να αποφύγουν αυτές τις μέρες οι δύο τυφλοί μονομάχοι του πλειοψηφικού μας συστήματος σπέρνοντας τη φοβία της «ακυβερνησίας». Θεωρούν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτοί είναι ακόμα οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού εξοστρακίζοντας όσο μπορούν τους «μικρούς» απ’ το δημόσιο πολιτικό λόγο.
Οι φουσκωμένοι αυτοί πολιτικοί των ΠΑΣΟΚΟΝΟΥΔΟΥ δεν ήταν αυτοί που σκύβαν μόλις πριν λίγο το κεφάλι στους Μερκοζί κι υπογράφαν τα μνημόνια σα νά ‘ταν διαταγές ανωτέρων; Μα αυτά τα 2 κόμματα έπρεπε να αποτελούνται από άδεια πουκάμισα, αν είχαν τιμωρηθεί όσοι μπλέξαν σε σκάνδαλα, όσοι απόκτησαν περιουσίες, όσοι κακοδιαχειρίστηκαν το φόρο των κόπων μας!
Και τέλος αν τιμωρούνταν όσοι (σχεδόν όλοι τους οι βουλευτές με κάποιους ηχηρούς κι αξιέπαινους απόντες) ξεπούλησαν ότι πιο ιερό έχει κάθε πατρίδα κι οικογένεια: το μέλλον των παιδιών μας!
Οι φταίχτες ζητάν κυριολεκτικά και τα ρέστα μας.
Τους χρειάζεται μια βροντερή καταδίκη!
Πρώτα εκλογική κι έπειτα δικαστική.
Άιντε λαέ, δείξε ότι σού’ χει μείνει κάτι από ελληνικότητα. Δως ‘τους τσολιά μου την κλωτσιά που ‘δωσες στους φασίστες το ’40…
Πώς επιτρέπεις να σου κλέβουν τις τελευταίες σταγόνες του μισθού σου, χωρίς να σε ρωτάνε; Πόσα χρόνια αγωνίστηκες για να σου πάρουν τα κεκτημένα δικαιώματά σου σε δυό μόλις χρόνια.
Ως πότε θα τροφοδοτείς με «ρευστότητα» τις τράπεζες για να διατάζουν με τους Παπαδήμους τους τη κατάντια σου στη μιζέρια και την αδυναμία σου πια να πληρώνεις;
Ας ξεχάσουμε το πλαστό φόβητρο της ακυβερνησίας (τι μεγαλύτερο παράδειγμα ακυβερνησίας άλλωστε απ’ το να υπακούουν οι εκλεγμένοι σου «ηγέτες» στις διαταγές των τραπεζών και των ξένων;) κι ας ψηφίσουμε τα «μικρά» κόμματα με το μεγάλο θάρρος της αμφισβήτησης της παντοδυναμίας του κεφαλαίου, με την πρόταση της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης της απ’ ευθείας αγοράς παραγωγού - καταναλωτή, με την άρνηση του ξεπουλήματος του εθνικού μας πλούτου στις μεγάλες εταιρίες, με την ατζέντα της ενεργειακής και παραγωγικής μας αυτάρκειας, με την πρόταση της δίκαιης φορολογίας, την έμφαση στην παιδεία και την περίθαλψη.
Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε ένα μεγάλο έθνος εν τη γενέσει του: το έθνος της Ευρώπης κι έχουμε πολλά μάτια καρφωμένα μ’ ελπίδα πάνω μας, που περιμένουν να ενώσουμε τα δικά μας ναι και τα δικά μας όχι, με τα δικά τους, για να αλλάξει η επισφαλής τροχιά που πήρε γερνώντας αυτή η ήπειρος, που γέννησε τόσες νέες ιδέες κι επαναστάσεις και κατήντησε να υπακούει χρηματιστές κι «αγορές» .
Ας αναλογιστούμε πόσο σημαντικοί είμαστε και τι κρίσιμες εκλογές έχουμε μπροστά μας απ’ το γεγονός ότι ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, απ’ τους ηγέτες το Μάη του 68 που συντάραξε την Ευρώπη και σήμερα ηγέτης των Ευρωπαίων Πράσινων, ήρθε εδώ να μας εμψυχώσει, να βοηθήσει ν’ αποτινάξουμε το ζυγό των νεοφιλελεύθερων δουλοκτητών - τοκογλύφων, να βρούμε το δικό μας πρόσωπο ανάπτυξης.
Ας το κάνουμε τώρα, για να μην ξανακούσουμε το: «σσστ σιγά... μην ξυπνήσουν οι Έλληνες»...
* Ο Δημήτρης Κοντογιάννης είναι υποψήφιος βουλευτής των Οικολόγων Πράσινων στην Εκλογική Περιφέρεια της Φθιώτιδας
