23 Απρ 2012

Το δίλημμα (;) της ακυβερνησίας, και τι άλλους φόβους κρύβει



Του Γιάννη Παρασκευόπουλου


Με εξαίρεση την περίοδο 1989-90, η Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών είχε πάντα αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε τη χώρα να φθάσει σε καταστάσεις που ελάχιστα απέχουν από ακυβερνησία, στον απόηχο μάλιστα της ισχυρότερης κοινοβουλευτικά κυβέρνησης που είχαμε ποτέ: μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, η κυβέρνηση Παπαδήμου είχε ξεκινήσει με πάνω από 250 βουλευτές.

Το ότι, σε μια τέτοια συγκυρία, επισείεται ο κίνδυνος της… μετεκλογικής ακυβερνησίας, δείχνει ότι μάλλον έχουμε χάσει την ουσία των λέξων. Κυβέρνηση εκ των πραγμάτων θα υπάρξει, έστω και μόνο γιατί θα είναι απαγορευτικό το πολιτικό τίμημα για όποιους αναλάβουν την ευθύνη για επαναπροκήρυξη εκλογών σε μια τέτοια συγκυρία. Ζητούμενο όμως δεν είναι τόσο να αποκτήσουμε πρωθυπουργό και υπουργούς, όσο να έχουμε σχέδιο διακυβέρνησης που να μην εξαντλείται στην απλή προσυπογραφή προαποφασισμένων εξελίξεων, και μάλιστα προς το χειρότερο.

Σε αυτές λοιπόν τις εκλογές, οι Οικολόγοι Πράσινοι επενδύουμε σε ευρύτερη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και δηλώνουμε ανοικτοί στη συμμετοχή μας σε ενδεχόμενες νέες μετεκλογικές πλειοψηφίες, ικανές να οικοδομήσουν εναλλακτικές λύσεις και να χαράξουν μια διαφορετική πορεία για τη χώρα.

Με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που ακόμη και τώρα κοιτούν να συνεχίσουν ό,τι μπορούν από τις χειρότερες πελατειακές τους πρακτικές, είμαστε εκ των πραγμάτων σε αντίθετες όχθες από άποψη κυβερνητικής φιλοσοφίας. Μαζί τους θα μπορούσαμε ίσως να αναζητήσουμε κοινούς τόπους σε επιμέρους θέματα όπως η δίκαιη κατανομή των βαρών, οι διέξοδοι για την ανεργία, η μεταρρύθμιση των πολιτικών θεσμών ή συγκεκριμένοι τομείς περιβαλλοντικής πολιτικής: μέχρι στιγμής, όμως, κανένα από τα δύο αυτά κόμματα δεν έχει δείξει ενδιαφέρον για κάτι τέτοιο.

Κύριο εμπόδιο σε μια εναλλακτική προοπτική είναι δυστυχώς προς το παρόν το έλλειμμα προτάσεων της Αριστεράς και η απροθυμία των κομμάτων της να συζητήσουν ουσιαστικά μεταξύ τους. Το συμφέρον της χώρας απαιτεί όμως αυτό να αλλάξει, έστω μετεκλογικά. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να φέρουμε στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου τα θέματα της επόμενης μέρας, καταθέτοντας συνολικές και συγκεκριμένες προτάσεις διεξόδου από την κρίση , αλλά και για επιμέρους θέματα όπως η διεύρυνση της δημοκρατίας και οι πολιτικοί θεσμοί , το φορολογικό σύστημα , η διαφάνεια και οι «γκρίζες περιουσίες» , η οικονομική πολιτική. Παράλληλα προωθούμε πρωτοβουλίες διαλόγου με ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις, που πάντως μέχρι τώρα δεν έχουν ανταποκριθεί.

Στα θέματα λοιπόν της διακυβέρνησης, οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Μια ισχυρή πράσινη παρουσία στην επόμενη Βουλή, θα μας επιτρέψει να λειτουργήσουμε ως καταλύτης για διάλογο και συγκλίσεις. Κάτι τέτοιο αποτελεί το ισχυρότερο αντίβαρο απέναντι στον κίνδυνο τόσο της ακυβερνησίας όσο και της χρεωκοπίας. Το θέμα είναι να προτείνουμε διεξόδους και όχι να δώσουμε άλλη μια λευκή επιταγή σε δυνάμεις που αποδεδειγμένα αδυνατούν να αποτρέψουν το χειρότερο για τη χώρα και νοιάζονται μόνο για τη βραχυπρόθεσμη διατήρηση των προνομίων τους.

Πίσω από την επίκληση της ακυβερνησίας, κρύβεται όμως πιθανότατα και μια άλλη ανησυχία: κατά πόσο το αποτέλεσμα των εκλογών θα νομιμοποιεί πολιτικά το επόμενο κύμα μέτρων, αυτό που έχει ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα για τον Ιούνιο. Αν όμως «διακυβέρνηση» της χώρας σημαίνει περαιτέρω παράδοσή της σε ένα χαλασμένο αυτόματο πιλότο, τότε έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων. Ή μήπως κάποιοι προσπαθούν συνειδητά να το χάσουμε;

Γιάννης Παρασκευόπουλος
υποψήφιος Επικρατείας των Οικολόγων Πράσινων
συν-επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας, μαζί με την Ιωάννα Κοντούλη

http://www.neolaia.gr/2012/04/22/dilimma-akivernisias/