Στο ευρωκοινοβούλιο φέρνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, με ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου, το θέμα της πολύχρονης αδιαφορίας των ελληνικών κυβερνήσεων να οριοθετήσουν και να προστατέψουν αποτελεσματικά τις περιφερειακές ζώνες του Εθνικού Δρυμού Οίτης, αδιαφορίας που ανοίγει το δρόμο για μεταλλευτικές δραστηριότητες σε προστατευόμενες περιοχές του βουνού
Ο ορεινός όγκος της Οίτης έχει χαρακτηρισθεί Εθνικός Δρυμός από το 1966. Η περιφερειακή ζώνη του Δρυμού όμως δεν [...]έχει οριοθετηθεί με βάση οικολογικά κριτήρια, αφήνοντας εκτός των ορίων του Δρυμού περιοχές που παρουσιάζουν ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά και ενδιαιτήματα σπάνιων και προστατευόμενων ειδών. Μελέτη του ΕΘΙΑΓΕ στα πλαίσια ευρωπαϊκού προγράμματος, που είχε κρίνει απαραίτητη την επέκταση των ορίων της περιφερειακής ζώνης του Εθνικού Δρυμού, δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί. Ταυτόχρονα, δεν έχουν ορισθεί μέχρι σήμερα οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις δραστηριοτήτων ανά ζώνη, σύμφωνα με τη νομοθεσία.
Η αμέλεια και η καθυστέρηση αυτή έχει επιτρέψει σε μεταλλευτικές επιχειρήσεις να δραστηριοποιούνται σε προστατευόμενες περιοχές περιμετρικά του πυρήνα για τις οποίες δεν έχουν ακόμα καθοριστεί οι επιτρεπόμενες χρήσεις τους.
Με την ερώτησή τους οι Οικολόγοι Πράσινοι απευθύνουν στην Κομισιόν το ερώτημα αν οι τακτικές της ελληνικής κυβέρνησης και των μεταλλευτικών επιχειρήσεων είναι σύμφωνες με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις προστατευόμενες περιοχές. Ρωτούν, επίσης, αν ο ελληνικός Μεταλλευτικός Κώδικας, που επιτρέπει την εγκατάσταση και λειτουργία μεταλλείων οπουδήποτε για λόγους «δημοσίου συμφέροντος», μπορεί να ερμηνεύεται ως επικρατέστερος της ελληνικής δασικής νομοθεσίας ή ακόμα και των ευρωπαϊκών πολιτικών για τις προστατευόμενες περιοχές.
Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε σχετικά: “Στο πλαίσιο της κρίσης και του Μνημονίου, εντείνονται όλο και περισσότερο οι πρωτοβουλίες και οι πιέσεις για νέα μεταλλεία και ορυχεία στη χώρα μας, συχνά μάλιστα σε προστατευόμενες περιοχές. Όμως η κρίση δεν είναι μόνο στην οικονομία αλλά και στο περιβάλλον. Δεν υπάρχουν, λοιπόν, περιθώρια επιστροφής στην εποχή που η άνευ όρων εκμετάλλευση της “προίκας” του ορυκτού μας πλούτου αποτελούσε προτεραιότητα “δημόσιου συμφέροντος”. Αν η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει προστασία του περιβάλλοντος και συμμόρφωση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, θα πρέπει να επιληφθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση”.
Tο κείμενο της ερώτησης προς την Κομισιόν
ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΙΤΗΣ
ΕΚΘΕΤΟΣ ΣΕ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ, ΑΠΟ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ
Θέμα: Περιφερειακή ζώνη Εθνικού Δρυμού Οίτης
Ο ορεινός όγκος της Οίτης (Ν. Φθιώτιδας) αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά οικοσυστήματα της Στερεάς Ελλάδας και μέρος του (7.210 Ha) έχει χαρακτηρισθεί ως Εθνικός Δρυμός από το 1966 με το ΒΔ 218/66 (ΦΕΚ 56/ΤΑ/66). Με το ανωτέρω ΒΔ καθορίσθηκε η οριογραμμή του πυρήνα (3.400 Ha), καθώς και η οριογραμμή της περιφερειακής ζώνης του Δρυμού. Η Οίτη αποτελεί επίσης Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά, μέρος της αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας GR 2440007 και Βιογενετικό Απόθεμα (3.010 Ηα στον πυρήνα του ΕΔ), ενώ διαθέτει και δύο Καταφύγια Άγριας Ζωής (Οίτης – Παύλιανης, 2.950 Ha και Φραντζή – Δυο Βουνών, 960 Ha). Η περιφερειακή ζώνη του Δρυμού είναι μόλις λίγο μεγαλύτερη από την περιμετρική ζώνη του πυρήνα και δεν οριοθετήθηκε με βάση οικολογικά κριτήρια, τέτοια που να οδηγήσουν σε οριοθέτηση επαρκούς ζώνης με ουσιαστικό ρόλο στην προστασία του πυρήνα. Η υφιστάμενη ζώνη άφησε εκτός των ορίων του Δρυμού περιοχές που παρουσιάζουν ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά (γεωμορφολογία, ενδημικά είδη) και ενδιαιτήματα σπάνιων και προστατευόμενων ειδών της χλωρίδας και της πανίδας. Το νότιο, μάλιστα, τμήμα της οριογραμμής ταυτίζεται με το όριο του πυρήνα περιορίζοντας στο ελάχιστο την αποτελεσματική προστασία του. Μελέτη του ΕΘΙΑΓΕ έκρινε απαραίτητη την επέκταση των ορίων της περιφερειακής ζώνης του ΕΔ . Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχουν ορισθεί με την προβλεπόμενη ΚΥΑ οι ζώνες και οι όροι, οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις ανά ζώνη, σύμφωνα με το άρθρο 21 του Ν. 1650/86.
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
1. Παραβιάζει εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις Προστατευόμενες Περιοχές η πολυετής αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να οριοθετήσουν και να προστατέψουν τις περιφερειακές ζώνες του Εθνικού Δρυμού Οίτης;
2. Νομιμοποιούνται με βάση την κοινοτική νομοθεσία οι μεταλλευτικές εταιρείες που εμφανίζουν δικαιώματα στην Οίτη να δραστηριοποιούνται σε μη οριοθετημένες περιοχές περιμετρικά του πυρήνα πριν οριστούν με Προεδρικό Διάταγμα οι προβλεπόμενες χρήσεις τους;
3. Μπορεί ο μεταλλευτικός κώδικας που επιτρέπει την εγκατάσταση και λειτουργία μεταλλείων οπουδήποτε για λόγους «δημοσίου συμφέροντος» να ερμηνεύεται ως επικρατέστερος της δασικής νομοθεσίας της ελληνικής πολιτείας και επικρατέστερος της συνταγματικής επιταγής για προστασία του περιβάλλοντος ή ακόμα και των ευρωπαϊκών και διεθνών επιταγών για προστασία των περιοχών που ανήκουν στο Δίκτυο Φύση 2000;
ΚΑΡΕΤΣΟΣ Γ., ΛΥΡΙΝΤΖΗΣ Γ., ΑΛΜΠΑΝΗΣ Κ., 1996. Σχέδιο Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης. Αυτοτελής Μελέτη ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. στα πλαίσια του προγράμματος LIFE. Αθήνα.
