«Το 25% των ευρωπαίων πολιτών ζει σήμερα σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ εκατομμύρια άλλοι είναι άνεργοι. Δεν αρκεί πλέον να έχει κάποιος εργασία, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν κάποια εργασία αλλά δεν μπορούν να ζήσουν ανθρώπινα. Το ποσοστό όσων ζουν σήμερα σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξάνεται κατά μία μονάδα ετησίως, δηλαδή έχουμε 5 εκατομμύρια περισσότερους Ευρωπαίους ανά έτος που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Άστοχες πολιτικές δημοσιονομικής εξυγίανσης και οριζόντια υπερφορολόγηση οδηγούν σε αύξηση της φτώχειας», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο.
«Ενώ σημαντική προτεραιότητα για τα Κράτη-Μέλη παραμένει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δεν ισχύει το ίδιο για την δημιουργία ποιοτικών, βιώσιμων θέσεων εργασίας, η αντιμετώπιση της φτώχειας και η μείωση των ανισοτήτων. Μπορεί να διατίθενται, με απόφαση των κυβερνήσεων εκατοντάδες δισεκατομμύρια από δημόσιους πόρους για διάσωση του τραπεζικού συστήματος αλλά για την αντιμετώπιση της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων, δεν αναμένεται να διατεθούν πάνω από 6 δισεκατομμύρια Ευρώ το διάστημα 2014-2020, ενώ οι διαθέσιμοι πόροι για την αντιμετώπιση της φτώχειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο μειώνονται κατά 45% για την περίοδο 2014-2020».
«Η κοινωνία των πολιτών, οι ίδιοι οι νέοι και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να δουλέψουν για να συναφθεί ένα «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Απασχόληση των νέων» - όπως ζητάει με την πρόσφατη απόφαση του για το «ευρωπαϊκό εξάμηνο» (23/10/2013) το Ευρωκοινοβούλιο - το οποίο να θέσει σε ισχύ τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί εδώ και καιρό, και να συμφωνηθεί η διάθεση νέων πόρων και η λήψη νέων μέτρων για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων.
Στόχος πρέπει να είναι να μειωθεί ο αριθμός των νέων εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης ή κατάρτισης καθώς και η φτώχεια στους νέους, λαμβανομένων υπόψη των ποιοτικών πτυχών της αξιοπρεπούς εργασίας με πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών κανόνων εργασίας. Η «Εγγύηση για τη Νεολαία» είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τη στήριξη των σχεδίων και πρωτοβουλιών των νέων, αλλά χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχουν ανάγκη ένα τέτοιο εργαλείο, δεν έχουν καν προχωρήσει στην διαμόρφωση ενός συνεκτικού σχεδίου για την εφαρμογή του».
«Πριν μερικά χρόνια αποφασίστηκε ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, με τη μορφή του λεγόμενου «ευρωπαϊκού εξαμήνου». Θεωρητικά, ήταν μία σημαντική πρωτοβουλία, εντασσόμενη σε μια στρατηγική οικονομικής ενοποίησης. Όμως, επί της ουσίας η εφαρμογή του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών όπως εξελίσσεται σήμερα δεν είναι επαρκής, ενώ ο αρχικός σχεδιασμός πάσχει και με τα μέχρι σήμερα δεδομένα οι στόχοι Ευρώπη 2020 φαντάζουν ακατόρθωτοι.
Χρειαζόμαστε συντονισμένες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να προχωρήσουμε προς μια βιώσιμη οικονομία με άφθονες θέσεις εργασίας και αναζωογόνηση της οικονομίας προς περιβαλλοντικά και κοινωνικά υπεύθυνες κατευθύνσεις. Το "ευρωπαϊκό εξάμηνο" περιλαμβάνει τη σημαντική διάσταση της απασχόλησης που είναι απολύτως απαραίτητη για την κοινωνική ένταξη. Δυστυχώς, όμως, η απασχόληση από μόνη της δεν αποτελεί πλέον εγγύηση για μια αξιοπρεπή ζωή, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σε πολλές χώρες. Αν και είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, μια στρατηγική "για απασχόληση όπως-όπως", δηλαδή μια στρατηγική που δημιουργεί πρόχειρες, μη βιώσιμες, κακοπληρωμένες θέσεις απασχόλησης, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο πρόβλημα της ανισότητας και της αυξανόμενης φτωχοποίησης μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας», κατέληξε ο Νίκος Χρυσόγελος.
«Ενώ σημαντική προτεραιότητα για τα Κράτη-Μέλη παραμένει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δεν ισχύει το ίδιο για την δημιουργία ποιοτικών, βιώσιμων θέσεων εργασίας, η αντιμετώπιση της φτώχειας και η μείωση των ανισοτήτων. Μπορεί να διατίθενται, με απόφαση των κυβερνήσεων εκατοντάδες δισεκατομμύρια από δημόσιους πόρους για διάσωση του τραπεζικού συστήματος αλλά για την αντιμετώπιση της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων, δεν αναμένεται να διατεθούν πάνω από 6 δισεκατομμύρια Ευρώ το διάστημα 2014-2020, ενώ οι διαθέσιμοι πόροι για την αντιμετώπιση της φτώχειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο μειώνονται κατά 45% για την περίοδο 2014-2020».
«Η κοινωνία των πολιτών, οι ίδιοι οι νέοι και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να δουλέψουν για να συναφθεί ένα «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Απασχόληση των νέων» - όπως ζητάει με την πρόσφατη απόφαση του για το «ευρωπαϊκό εξάμηνο» (23/10/2013) το Ευρωκοινοβούλιο - το οποίο να θέσει σε ισχύ τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί εδώ και καιρό, και να συμφωνηθεί η διάθεση νέων πόρων και η λήψη νέων μέτρων για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων.
Στόχος πρέπει να είναι να μειωθεί ο αριθμός των νέων εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης ή κατάρτισης καθώς και η φτώχεια στους νέους, λαμβανομένων υπόψη των ποιοτικών πτυχών της αξιοπρεπούς εργασίας με πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών κανόνων εργασίας. Η «Εγγύηση για τη Νεολαία» είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τη στήριξη των σχεδίων και πρωτοβουλιών των νέων, αλλά χώρες, όπως η Ελλάδα, που έχουν ανάγκη ένα τέτοιο εργαλείο, δεν έχουν καν προχωρήσει στην διαμόρφωση ενός συνεκτικού σχεδίου για την εφαρμογή του».
«Πριν μερικά χρόνια αποφασίστηκε ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, με τη μορφή του λεγόμενου «ευρωπαϊκού εξαμήνου». Θεωρητικά, ήταν μία σημαντική πρωτοβουλία, εντασσόμενη σε μια στρατηγική οικονομικής ενοποίησης. Όμως, επί της ουσίας η εφαρμογή του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών όπως εξελίσσεται σήμερα δεν είναι επαρκής, ενώ ο αρχικός σχεδιασμός πάσχει και με τα μέχρι σήμερα δεδομένα οι στόχοι Ευρώπη 2020 φαντάζουν ακατόρθωτοι.
Χρειαζόμαστε συντονισμένες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να προχωρήσουμε προς μια βιώσιμη οικονομία με άφθονες θέσεις εργασίας και αναζωογόνηση της οικονομίας προς περιβαλλοντικά και κοινωνικά υπεύθυνες κατευθύνσεις. Το "ευρωπαϊκό εξάμηνο" περιλαμβάνει τη σημαντική διάσταση της απασχόλησης που είναι απολύτως απαραίτητη για την κοινωνική ένταξη. Δυστυχώς, όμως, η απασχόληση από μόνη της δεν αποτελεί πλέον εγγύηση για μια αξιοπρεπή ζωή, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σε πολλές χώρες. Αν και είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, μια στρατηγική "για απασχόληση όπως-όπως", δηλαδή μια στρατηγική που δημιουργεί πρόχειρες, μη βιώσιμες, κακοπληρωμένες θέσεις απασχόλησης, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο πρόβλημα της ανισότητας και της αυξανόμενης φτωχοποίησης μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας», κατέληξε ο Νίκος Χρυσόγελος.