4 χρόνια μετά την εκλογική τους επιτυχία στις ευρωεκλογές του 2009, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ βρίσκονται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Παρά την κατάρρευση του δικομματισμού το 2012, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ απέτυχαν να εκπροσωπηθούν στην Βουλή, και μάλιστα στις δεύτερες εκλογές γνώρισαν την μεγαλύτερη κατάρρευση από όλα τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, χάνοντας περισσότερο από το 70% της δύναμής τους.
Αντί για τους Οικολόγους Πράσινους, άλλα κόμματα, συχνά με ακραία φρασεολογία, αναδύθηκαν και πρωταγωνιστούν στο πολιτικό στερέωμα, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ή η Χρυσή Αυγή.
Λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές του 2014, οι ψηφοφόροι έχουν να επιλέξουν από μία μεγάλη γκάμα κομμάτων. Οι επικείμενες εκλογές δεν θα είναι για τους Οικολόγους Πράσινους περίπατος. Η νέα ηγεσία τους, που θα εκλεγεί στο 10ο τακτικό συνέδριο του Νοεμβρίου, οφείλει να αναστρέψει το κλίμα και να επαναφέρει το οικολογικό κόμμα στο προσκήνιο.
Είναι όμως αυτό εφικτό;
Στα μειονεκτήματα των Πρασίνων δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις εσωτερικές τους οργανωτικές αδυναμίες και τον αποκλεισμό τους από τα ΜΜΕ.
Ωστόσο στην μάχη των εκλογών δεν πάνε γυμνοί:
Οι Πράσινοι είναι το μοναδικό κόμμα στην Ευρώπη, που όχι μόνο κατήγγειλε πρώτο τον μνημονιακό παραλογισμό, αλλά παρουσίασε και μία ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση για έξοδο από την κρίση. Ήδη πριν από την ψήφιση του Μνημονίου, το ευρωκοινοβούλιο είχε κάνει δεκτή την έκθεση του Πράσινου ΕυρωβουλευτήGiegold, που πρότεινε μία εντελώς διαφορετική πορεία με την κυκλοφορία ευρωομολόγων.
Οι Πράσινοι σε όλη την Ευρώπη αλλά και την Ελλάδα, πρωτοστατούν στην ανάπτυξη μίας παράλληλης εναλλακτικής οικονομίας, με την κυκλοφορία εξωτραπεζικών τοπικών νομισμάτων, με δίκτυα καταναλωτών-παραγωγών, με ενίσχυση του συνεταιριστικού επιχειρείν. Οι Πράσινες πολιτικές προσφέρουν οικονομικά εργαλεία για να ανασάνουν οι πολίτεςχωρίς να αναγκαστεί η χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ.Φυσικά αυτές οι πρωτοβουλίες δεν θα ξεκινήσουν από κομματικά γραφεία, αλλάείναι ζωτικής σημασίας η παρουσία στην Βουλή, κομμάτων που να υποστηρίζουν το θεσμικό πλαίσιο που απαιτείται.
Οι Πράσινοι είναι οι εμπνευστές της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Στην Ελλάδα που καταναλώνει ημερησίως περισσότερα από 1200 βαρέλια πετρέλαιο/μονάδα ΑΕΠ, όταν η πετρελαιοπαραγωγός παγωμένη Νορβηγία καταναλώνει λιγότερα από 840, η απεξάρτηση από το πετρέλαιο δεν είναι απλά περιβαλλοντική ανησυχία.Είναι ζωτικός όρος για να πάψει η καταστρεπτική εξαγωγή συναλλάγματος.
Οι πολίτες κατά βάθος γνωρίζουν, ότι οι αντιμνημονιακές κορώνες του κυρίου Καμμένου, ούτε εξαγνίζουν το πολιτικό του παρελθόν, ούτε αποτελούν λύση στα αδιέξοδα της χώρας.
Οι πολίτες είδαν ότι η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σε ένα κυβερνητικό συνασπισμό, με μοναδικό όρο την αποφυγή εξόδου από το ευρώ, δεν δημιουργεί όρους για έξοδο από την κρίση. Απλά τους κατέστησε συνένοχους στην κατάρρευση της δημόσιας διοίκησης, που εν τέλει αποτρέπει και τους ιδιώτες από το να ρισκάρουν επενδύσεις στην Ελλάδα.
Οι πολίτες ξέρουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι μία διέξοδος για ψήφο θυμού, αλλά οδηγεί σε ένα εφιάλτη.
Περισσότεροι από το 30% των πολιτών αναζητά σοβαρή εναλλακτική πρόταση.
Είναι λοιπόν στο χέρι της νέας ηγεσίας των Οικολόγων Πράσινων να αναδείξει το πράσινο πρόγραμμά της που θα οδηγήσει σε μία βιώσιμη οικονομία, που δεν θα καταληστεύει ανθρώπους και περιβάλλον και δεν θα υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών μας.
Είναι στο χέρι της νέας ηγεσίας να αποδείξει ότι η παρουσία των Πράσινων στην πολιτική σκηνή είναι αναγκαία για την διακυβέρνηση της χώρας από όσες δυνάμεις, πέρα από αντιπολιτευτικές κορώνες, θα εφαρμόσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου από τα μνημόνια.
Γιάννης Τσιρώνης
Παρά την κατάρρευση του δικομματισμού το 2012, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ απέτυχαν να εκπροσωπηθούν στην Βουλή, και μάλιστα στις δεύτερες εκλογές γνώρισαν την μεγαλύτερη κατάρρευση από όλα τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, χάνοντας περισσότερο από το 70% της δύναμής τους.
Αντί για τους Οικολόγους Πράσινους, άλλα κόμματα, συχνά με ακραία φρασεολογία, αναδύθηκαν και πρωταγωνιστούν στο πολιτικό στερέωμα, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ή η Χρυσή Αυγή.
Λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές του 2014, οι ψηφοφόροι έχουν να επιλέξουν από μία μεγάλη γκάμα κομμάτων. Οι επικείμενες εκλογές δεν θα είναι για τους Οικολόγους Πράσινους περίπατος. Η νέα ηγεσία τους, που θα εκλεγεί στο 10ο τακτικό συνέδριο του Νοεμβρίου, οφείλει να αναστρέψει το κλίμα και να επαναφέρει το οικολογικό κόμμα στο προσκήνιο.
Είναι όμως αυτό εφικτό;
Στα μειονεκτήματα των Πρασίνων δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις εσωτερικές τους οργανωτικές αδυναμίες και τον αποκλεισμό τους από τα ΜΜΕ.
Ωστόσο στην μάχη των εκλογών δεν πάνε γυμνοί:
Οι Πράσινοι είναι το μοναδικό κόμμα στην Ευρώπη, που όχι μόνο κατήγγειλε πρώτο τον μνημονιακό παραλογισμό, αλλά παρουσίασε και μία ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση για έξοδο από την κρίση. Ήδη πριν από την ψήφιση του Μνημονίου, το ευρωκοινοβούλιο είχε κάνει δεκτή την έκθεση του Πράσινου ΕυρωβουλευτήGiegold, που πρότεινε μία εντελώς διαφορετική πορεία με την κυκλοφορία ευρωομολόγων.
Οι Πράσινοι σε όλη την Ευρώπη αλλά και την Ελλάδα, πρωτοστατούν στην ανάπτυξη μίας παράλληλης εναλλακτικής οικονομίας, με την κυκλοφορία εξωτραπεζικών τοπικών νομισμάτων, με δίκτυα καταναλωτών-παραγωγών, με ενίσχυση του συνεταιριστικού επιχειρείν. Οι Πράσινες πολιτικές προσφέρουν οικονομικά εργαλεία για να ανασάνουν οι πολίτεςχωρίς να αναγκαστεί η χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ.Φυσικά αυτές οι πρωτοβουλίες δεν θα ξεκινήσουν από κομματικά γραφεία, αλλάείναι ζωτικής σημασίας η παρουσία στην Βουλή, κομμάτων που να υποστηρίζουν το θεσμικό πλαίσιο που απαιτείται.
Οι Πράσινοι είναι οι εμπνευστές της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Στην Ελλάδα που καταναλώνει ημερησίως περισσότερα από 1200 βαρέλια πετρέλαιο/μονάδα ΑΕΠ, όταν η πετρελαιοπαραγωγός παγωμένη Νορβηγία καταναλώνει λιγότερα από 840, η απεξάρτηση από το πετρέλαιο δεν είναι απλά περιβαλλοντική ανησυχία.Είναι ζωτικός όρος για να πάψει η καταστρεπτική εξαγωγή συναλλάγματος.
Οι πολίτες κατά βάθος γνωρίζουν, ότι οι αντιμνημονιακές κορώνες του κυρίου Καμμένου, ούτε εξαγνίζουν το πολιτικό του παρελθόν, ούτε αποτελούν λύση στα αδιέξοδα της χώρας.
Οι πολίτες είδαν ότι η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σε ένα κυβερνητικό συνασπισμό, με μοναδικό όρο την αποφυγή εξόδου από το ευρώ, δεν δημιουργεί όρους για έξοδο από την κρίση. Απλά τους κατέστησε συνένοχους στην κατάρρευση της δημόσιας διοίκησης, που εν τέλει αποτρέπει και τους ιδιώτες από το να ρισκάρουν επενδύσεις στην Ελλάδα.
Οι πολίτες ξέρουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι μία διέξοδος για ψήφο θυμού, αλλά οδηγεί σε ένα εφιάλτη.
Περισσότεροι από το 30% των πολιτών αναζητά σοβαρή εναλλακτική πρόταση.
Είναι λοιπόν στο χέρι της νέας ηγεσίας των Οικολόγων Πράσινων να αναδείξει το πράσινο πρόγραμμά της που θα οδηγήσει σε μία βιώσιμη οικονομία, που δεν θα καταληστεύει ανθρώπους και περιβάλλον και δεν θα υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών μας.
Είναι στο χέρι της νέας ηγεσίας να αποδείξει ότι η παρουσία των Πράσινων στην πολιτική σκηνή είναι αναγκαία για την διακυβέρνηση της χώρας από όσες δυνάμεις, πέρα από αντιπολιτευτικές κορώνες, θα εφαρμόσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου από τα μνημόνια.
Γιάννης Τσιρώνης