Η έκθεση για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση - 2011- έκθεση Sophia in 't Veld (A7-0041/2012) που συζητήθηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου την Δευτέρα 12/3/2012 είναι αποκαλυπτική:
-Παρά τις αναρίθμητες εκστρατείες, στόχους και μέτρα κατά τα τελευταία έτη, το χάσμα πληρωμών λόγω φύλου παραμένει ευρύ καθώς οι γυναίκες σε πανενωσιακό επίπεδο κερδίζουν 17.5% λιγότερο του μέσου όρου από ό,τι οι άνδρες.
-Εντός της ΕΕ, μόνο το 12% κατά μέσον όρο των ανωτέρων στελεχών των μεγαλύτερων επιχειρήσεων και μόνο το 3% των διευθυντών είναι γυναίκες.
-Το ποσοστό των γυναικών στα κοινοβούλια ορισμένων κρατών μελών δεν υπερβαίνει το 15%, ενώ οι γυναίκες αποτελούν μόλις το 23% επί του συνόλου των πρωθυπουργών.
-Η οικονομική κρίση έπληξε μεν αρχικά την απασχόληση των ανδρών, αλλά οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες αναμένεται να έχουν δυσανάλογο αντίκτυπο στην απασχόληση και στη μισθολογική διαφοροποίηση των γυναικών, καθώς οι γυναίκες που εργάζονται στον δημόσιο τομέα είναι πολύ περισσότερες από τους άνδρες. Λαμβάνοντας δε υπόψη ότι οι τομείς κρίσιμης σημασίας στους οποίους κυριαρχούν οι γυναίκες είναι οι τομείς της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής μέριμνας είναι σημαντικό να επικεντρώνεται η προσοχή τόσο στα ποσοστά απασχόλησης, όσο και στις ίσες συνθήκες και την ποιότητα της απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένων των προοπτικών σταδιοδρομίας και των μισθών.
Ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων στην παρέμβασή του στην Ολομέλεια τόνισε σχετικά:
"Ενώ στο ευρωκοινοβούλιο συζητείται πώς θα υπάρξει ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών, στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει απλώς στασιμότητα στη θέση της γυναίκας αλλά πισωγύρισμα. Το σύνθημα "ίση αμοιβή για ίση εργασία" μοιάζει πολύ μακρινό. Ενώ η ανεργία φτάνει πλέον σε πρωτοφανή επίπεδα και για τα δυο φύλα, οι επιπτώσεις της κρίσης είναι πιο βαριές για τις γυναίκες. Οι κοινωνικές υποδομές που ήταν έτσι κι αλλιώς αδύναμες στην χώρα μας, συρικνώνονται, πλήττοντας περισσότερο τη θέση των γυναικών. Τα δύο φύλα ξεκίνησαν από διαφορετικές αφετηρίες τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά το 2009. Η ανεργία των γυναικών, που ήταν έτσι κι αλλιώς υψηλή, τα τελευταία δύο χρόνια διπλασιάστηκε. Οι γυναίκες ήταν σε καθεστώς εργασιακής απορρύθμισης πολύ πριν αυτή θεσπιστεί επισήμως. Τα ποσοστά μερικής απασχόλησης μέσα στην κρίση αυξήθηκαν κατά 25% για τους άνδρες και σχεδόν 20% για τις γυναίκες αλλά παρόλα αυτά τα ¾ των εργαζομένων σε καθεστώς υποχρεωτικής μερικής απασχόλησης εξακολουθούν να είναι γυναίκες.
Οι περικοπές μισθών έπληξαν περισσότερο τις γυναίκες που έτσι κι αλλιώς αμείβονταν χαμηλότερα, ίσως και κατά 20%. Οι γυναίκες φορτώνονται ακόμα μεγαλύτερα οικογενειακά βάρη λόγω και της γενικότερης μείωσης του οικογενειακού προϋπολογισμού. Η αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους, με πρώτα θύματα υπηρεσίες και δομές κοινωνικής πρόνοιας και στήριξης της οικογένειας που συνέδραμαν τη γυναίκα στους πολλαπλούς της ρόλους, αφενός δυσχεραίνει την έτσι κι αλλιώς δύσκολη επαγγελματική πορεία των γυναικών κι αφαιρεί τη δυνατότητα για συμμετοχή τους στις δημόσιες υποθέσεις. Τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας πολλαπλασιάζονται, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης ανασφάλειας και της περιθωριοποίησης μεγάλων ποσοστών του πληθυσμού.
Δεν θα αντιμετωπιστεί η ελληνική κρίση, αν δεν υπάρξει μια εξισορρόπηση της μείωσης των εισοδημάτων με στοχευμένα μέτρα βελτίωσης των κοινωνικών υποδομών και της κοινωνικής συνοχής, για να μπορούμε να μιλάμε για στοιχειώδη ισότητα μεταξύ των δυο φύλων. Είναι απόλυτα σωστή η θέση της έκθεσης ότι "σε καιρούς οικονομικής κρίσης, η ενίσχυση της θέσης των γυναικών στην αγορά εργασίας και η οικονομική ανεξαρτησία τους δεν αποτελεί μόνον ηθική επιταγή αλλά, επίσης, οικονομική ανάγκη λαμβάνοντας υπόψη ότι η στρατηγική «Ευρώπη 2020» περιλαμβάνει ως πρωταρχικό στόχο την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης των γυναικών και των ανδρών ηλικίας από 20 έως 64 ετών στο 75%. Όμως αυτή η στρατηγική πρέπει να ενσωματώνεται σε όλα τα μέτρα και πολιτικές που αποφασίζονται για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης."
