Οικονομικό πλαίσιο
Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκτιμούν ότι απουσιάζει από το δημόσιο διάλογο το ζήτημα του προσανατολισμού της πραγματικής οικονομίας και ελάχιστοι είναι αυτοί που έστω υποψιάζονται τη σύνδεση της οικονομικής με την οικολογική κρίση.
Γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί βελτίωση στην οικονομία πριν τις εκλογές του Μαΐου ενώ, μετά από τρία χρόνια με πολιτικές που γονάτισαν τη χώρα και τους Έλληνες πολίτες, ο υπουργός Οικονομίας παραδέχεται ότι το πρώτο Μνημόνιο ήταν λάθος. Παρόλα αυτά, θα υπάρξουν νέα δημοσιονομικά μέτρα, πρόσθετα βάρη και προφανώς νέο δάνειο.
Απουσιάζει κάθε οπτική για δίκαιη φορολόγηση του πλούτου, ιδίως των γκρίζων περιουσιών, αλλά και κάθε σχεδιασμός για αξιοποίηση της φορολογίας ως εργαλείου για ενθάρρυνση ή αποθάρρυνση δραστηριοτήτων, ανάλογα με τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις. Είναι σαφές πως ο «Μηχανισμός Στήριξης» και η τρόικα χρειάζονται κατάργηση καθώς και γενικότερες αλλαγές πολιτικών.
Στο μέτωπο των τραπεζών, θα πρέπει να υπάρχει ένας ισχυρός δημόσιος πυλώνας στις τράπεζες, όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, με σαφώς καθορισμένη στόχευση σε τομείς κοινωνικού ενδιαφέροντος που δε μπορούν να καλυφθούν επαρκώς από τις ιδιωτικές. Και βέβαια, να γίνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπηρέτης της πραγματικής οικονομίας και να συνδεθεί με ένα αξιόπιστο σχέδιο για ταυτόχρονες απαντήσεις στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική όψη της κρίσης.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει τους όρους με τους οποίους δόθηκαν τα δάνεια από το Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας, ώστε να επανιδιωτικοποιηθούν οι τράπεζες και να μη δώσουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που δόθηκαν από τους Έλληνες πολίτες για την επανακεφαλαιοποίησή τους. Η ανάγκη για διαφάνεια στο τραπεζικό σύστημα και η δικαστική κάθαρση της λεηλασίας είναι επιτακτική. Η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να δείξει την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού να συγκρουστεί με τη διαφθορά αλλά μάλλον υποκρύπτονται και πολιτικές και μιντιακές στοχεύσεις.
Την ίδια στιγμή έχουμε 1,3 εκατομμύρια ανέργους, που αυτή τη στιγμή έχουν εξαντλήσει κάθε περιθώριο ανεκτής διαβίωσης ενώ τόσο τα νοικοκυριά όσο και οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε απόγνωση.
Η οριζόντια άδικη υπερφορολόγηση έρχεται να συμπληρώσει την εξαθλίωση, την απόγνωση και τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Η υποχώρηση του ήδη υποβαθμισμένου κοινωνικού κράτους, συνεχίζει να εκφράζεται με περικοπές σε παιδεία, υγεία, πρόνοια, οδική ασφάλεια, δημόσια μέσα μεταφοράς αλλά και με εκποίηση συλλογικών αγαθών, την περίοδο που περισσότερο τα έχει ανάγκη η κοινωνία.
Παρά τα θρυλούμενα, η εποχή των Μνημονίων δεν φαίνεται να φθάνει στο τέλος της. Η απεμπλοκή από τη δημοσιονομική θηλιά, που μεσοπρόθεσμα βάζει την Ελλάδα σε τροχιά εξόδου από την ευρωζώνη, θα έπρεπε να είναι το πρώτο ζητούμενο κάθε σοβαρής επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές, κάτι που δεν γίνεται.
Ευρωπαϊκό πολιτικό πλαίσιο
Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιμένουν ότι η Ευρώπη, ή θα γίνει κοινός χώρος βιώσιμης ευημερίας για όλους, μέσα από μια δημοκρατική ομοσπονδία ή θα κινδυνεύσει να εκφυλιστεί ή να καταρρεύσει.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι αγωνίζονται για κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική σε κατευθύνσεις αλληλεγγύης, βιωσιμότητας και κοινωνικής συνοχής. Και είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αν υλοποιούνταν η πρόταση της έκθεσης του Πράσινου ευρωβουλευτή Γκίγκολντ για έκδοση ευρωομολόγων, που είχε καθολική σχεδόν υποστήριξη από το ευρωκοινοβούλιο το 2010, η Ελλάδα θα είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει μια διαφορετική πορεία.
Οι απολογητές των σημερινών πολιτικών θέλουν «περισσότερη Ευρώπη» αλλά με μεγαλύτερες δόσεις από τις κυρίαρχες τις ίδιες αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Ήδη η κυβέρνηση θα προσπαθήσει, ενόψει των ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου, να θέσει στους πολίτες το δίλημμα «ναι ή όχι στην Ευρώπη;», εμφανίζοντας κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ ως μια αντιευρωπαϊκή δύναμη.
Οι Πράσινοι είναι σήμερα η μόνη δύναμη με ριζοσπαστικές και ολοκληρωμένες προτάσεις σε αυτή την κατεύθυνση και οι μόνοι που μπορούν να αποτελέσουν καταλύτη για ευρύτερες ευρωπαϊκές ανακατατάξεις.
Στις ευρωεκλογές είμαστε, λοιπόν, πολίτες της Ευρώπης, όχι "φιλοευρωπαίοι" ή "αντιευρωπαίοι". Αν αναγνωρίζουμε ότι στα μεγάλα προβλήματα καμιά χώρα δε μπορεί να δώσει λύσεις μόνη της, τότε η ώρα να αλλάξουμε συνολικά την Ευρώπη είναι τώρα. Για την αλλαγή αυτή, οι Πράσινοι καταθέτουμε πανευρωπαϊκά τις πιο συγκεκριμένες και ολοκληρωμένες εναλλακτικές προτάσεις.
Με την ανάληψη της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ, δίνεται η δυνατότητα να αναδειχτούν μια σειρά προβλήματα. Δυστυχώς η κυβέρνηση επέλεξε να μείνει εγκλωβισμένη σε μια προεδρία καθαρά διεκπεραιωτική και διαχειριστική, και δε δείχνει διάθεση να αμφισβητήσει ούτε καν εκείνες τις επιλογές που μακροπρόθεσμα θέτουν σε κίνδυνο την παραμονή των χωρών του Νότου στην ευρωζώνη.
Κυβερνητικές πολιτικές
Με τις αποκαλύψεις για τις μίζες, αποδείχτηκε πως την ίδια ώρα που τα κόμματα και η κοινή γνώμη δέχονταν επί χρόνια ότι όλες οιστρατιωτικές δαπάνες χρειάζονται για την άμυνα, κάποιοι έκαναν πάρτι εντός και εκτός της χώρας, πίνοντας στην υγειά των κορόιδων και της διαφθοράς. Οι εξοπλιστικές δαπάνες έφτασαν να αντιστοιχούν στο 80% του χρέους της χώρας.
Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να είναι η δέκατη μεγαλύτερη εισαγωγέας όπλων στον κόσμο (2007-11) ενώ ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη μέχρι το 2006. Ακόμη και το 2012 ήταν η ένατη πιο στρατιωτικοποιημένη χώρα του κόσμου, αλλά και ο μεγαλύτερος πελάτης γερμανικών όπλων και ο δεύτερος μεγαλύτερος πελάτης γαλλικών όπλων την πενταετία 2007-2011. Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά της λεγόμενης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, μια και εμφανίζουν το δανεισμό ως βοήθεια και απομυζούν τους πόρους και τις θέσεις εργασίας της χώρας.
Στο θέμα της τρομοκρατίας, οι Οικολόγοι Πράσινοι, ως σταθεροί υπερασπιστές της μη βίαιης δράσης για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και της κοινωνίας, τάσσονται κατά της βίας σε όλες της τις μορφές: όχι μόνο ως πολιτική βία, αλλά και ως κρατική-παρακρατική, ποινική και ενδοοικογενειακή. Η επιλεκτική καταδίκη της βίας από την πλευρά της κυβέρνησης και αρκετών ΜΜΕ, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη καθώς απενοχοποιεί τη βία για μεγάλο μέρος της κοινωνίας, που καταλήγει να την ταυτίζει με την αντίσταση ή την έκφραση οργής. Στο πλαίσιο αυτό καταδικάζουν και την «ένοπλη πάλη» ως απολύτως απαράδεκτη και αντιδραστική, που δεν επιδέχεται και συμψηφισμούς. Ως επικύρωση ότι τα αποτελέσματα της βίαιης δράσης είναι τα αντίθετα από τα επιθυμητά, είχαμε μέτρα όπως οι εξαγγελίες για ίδρυση φυλακής υψίστης ασφαλείας και η συρρίκνωση του καθεστώτος χορήγησης αδειών των φυλακισμένων.
Η αντιπεριβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης αποτυπώνεται στην κατάργηση της όποιας θεσμικής προστασίας είχε απομείνει, μια και αδυνατεί να «δει» την οικολογική κρίση και τη διάσταση της βιωσιμότητας. Υπάρχει ουσιαστική αδυναμία να αντιληφθούν τη σύνδεση οικονομίας και περιβάλλοντος. Αδιαφορούν, έτσι, για θέματα όπως η ερήμωση των ορεινών και ημιορεινών περιοχών, που αποτελούν τα 2/3 της χώρας, και αδυνατούν να δουν νέους προσανατολισμούς για τον τουρισμό πέρα από τα υδροβόρα συγκροτήματα γκολφ και τους μαζικούς οικισμούς τουριστικής κατοικίας όπως αυτοί που βούλιαξαν την ισπανική οικονομία.
Η επιβεβαίωση από τη διακυβερνητική επιτροπή του ΟΗΕ ότι κατά 98% υπάρχει βεβαιότητα της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας πως η κλιματική αλλαγή οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα, κάνει επίκαιρη και επιτακτική την ανάληψη συστηματικής δράσης για την υιοθέτηση δεσμεύσεων και χάραξη πολιτικών.
Πολιτικές εξελίξεις
Η συρρικνούμενη κυβερνητική πλειοψηφία έχει καταστήσει πολύ δύσκολο να περάσουν νέα σκληρά οικονομικά μέτρα. Όμως δεν μπορούν να αποκλειστούν «ατυχήματα», με επιπλέον μείωση των βουλευτών της πλειοψηφίας, κάτι που δεν επιθυμούν ούτε στις Βρυξέλλες. Ο κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα, ακόμα και πριν από τις Ευρωεκλογές, παραμένει σοβαρό ενδεχόμενο, παρά την άτυπη κατάσταση «ανοχής» το επόμενο πεντάμηνο.
Υπάρχει πάντως η πιθανότητα, μαζί με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, να διεξαχθούν και εθνικές εκλογές.
Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις
Η Νέα Δημοκρατία είναι πιστή στις μνημονιακές πολιτικές, χωρίς να κάνει καμία ουσιαστική κίνηση για στηρίξει την πραγματική οικονομία, πέρα από να κάνει ετεροβαρείς συμφωνίες υπέρ των μεγάλων παικτών, με άκαρπο μοντέλο επανεκκίνησης της οικονομίας τις μεγάλες επενδύσεις και τα μεγάλα έργα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εντείνει την προετοιμασία του για τη διεκδίκηση της κυβέρνησης, αμβλύνοντας τον πολιτικό του λόγο, αναζητώντας εν δυνάμει συμμάχους ακόμη και στους ΑΝΕΛ αλλά και τρόπους διεμβόλισης νέων δεξαμενών ψηφοφόρων αριστερά και δεξιά του.
Το ΠΑΣΟΚ γαντζωμένο στην εξουσία προσπαθεί να παρατείνει την «ασυλία» της διαπλοκής του και της διερεύνησης του διεφθαρμένου κυβερνητικού του παρελθόντος ενώ συνεχίζει να νέμεται μέρος των προνομίων της εξουσίας. Στην εκλογική του απόγνωση προσπαθεί να αποτελέσει παίκτη στην ανασύνταξη της σοσιαλδημοκρατίας. Την ίδια ώρα ωστόσο, η «κίνηση των 75» διαμηνύει στον Ευάγγελο Βενιζέλο ότι θα πρέπει να δοθεί τέλος στη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ.
Ο χώρος της Κεντροαριστεράς, αποτυχημένος αρχιτέκτονας της οικονομίας του 1993-2009 που είχε ημερομηνία λήξης, προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί με όχημα τους 58. Ήδη το ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως θα συνεργαστεί μαζί τους κάτω από την ομπρέλα του κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Φαίνεται όμως πως ο ευρωπαϊκός τους προσανατολισμός είναι επιφανειακός και δυσκολεύονται να σκεφτούν με ευρωπαϊκούς όρους ενώ αδυνατούν να προτείνουν οτιδήποτε καινούργιο στη θέση του παλιού Κοινωνικού Συμβολαίου, που κατέρρευσε στα χέρια της δικής τους παράταξης.
Η ΔΗΜΑΡ ξεκαθάρισε στο συνέδριό της ότι δεν συμμετέχει στο εγχείρημα της Κεντροαριστεράς, παρόλο που το 20% φαίνεται πως το βλέπει θετικά. Προσπαθεί να επανακτήσει το ακροατήριό της, που είναι διχασμένο σε αυτούς που διαφωνούσαν με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση και σε αυτούς που χολώθηκαν επειδή την εγκατέλειψε πρόωρα.
Η Χρυσή Αυγή, παρά τα αποκαλυπτικά στοιχεία, παραμένει ένας αστάθμητος παράγοντας. Όλοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν το αποκρουστικό ναζιστικό φαινόμενο, όμως δεν αντιμετωπίζεται με μεθοδικό αλλά με όρους θεάματος και επιδείξεις αποφασιστικότητας, με δικαστικό τρόπο ή ως ένα φαινόμενο που θα ξεφουσκώσει.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στον ακροδεξιό εθνικιστικό λαϊκισμό και στην ανάγκη να συμμαχήσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αντιμνημονιακή βάση. Συχνά εκτρέπονται σε ολοκληρωτικές λογικές, όπως η πρόταση λιντσαρίσματος του Πάχτα, φλερτάροντας με το κίνημα κατά του χρυσού αλλά είναι ταυτόχρονα και φανατικοί υπέρμαχοι των εξορύξεων.
Το ΚΚΕ επιχειρεί να εκφράσει το αντιευρωπαϊκό αριστερό ακροατήριο αλλά και να κρατήσει τους παραδοσιακούς του ψηφοφόρους, που κλονίζονται από την άρνηση συμμετοχής του ακόμη και σε αριστερή κυβέρνηση.
Άλλες αντιευρωπαϊκές, λαϊκιστικές και αρχηγοκεντρικές δυνάμεις, που εκφράζονται από τους Αλαβάνο, Καζάκη κ.α., φαίνονται να ξεπερνιούνται από την κινηματική παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που εισπράττει σημαντικά οφέλη της αριστερής αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οικολόγοι Πράσινοι
Μέχρι στιγμής οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν κατάφεραν να μπουν στο ελληνικό κοινοβούλιο, δεν επηρεάζουν εξελίξεις, δεν δημιούργησαν σταθερό εκλογικό ακροατήριο: τον Μάιο του 2012 έχασαν το 80% των ψηφοφόρων τους του 2009, ενώ ένα μήνα μετά έχασαν πάνω από τα 2/3 των ψήφων του Μαΐου. Επιπλέον, μετά τις εκλογές του 2012, φάνηκε να χάνουν το βηματισμό τους για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα.
Αποκλεισμένοι από τα κεντρικά ΜΜΕ και αυτοεξορισμένοι από την πολιτική σκηνή, με αναλαμπές αλλά και με απουσίες, που οφείλονται και σε αδυναμία να επιλύσουν τα εσωτερικά τους προβλήματα, διεκδικούν να επιστρέψουν στην πολιτική σκηνή. Οι εκλεγμένοι στην ευρωβουλή και την αυτοδιοίκηση, με μια υπερδραστηριοποίηση δυσανάλογη για το μέγεθος και το δυναμικό τους, δημιουργούν προσδοκία για τη δυνατότητα όχι μόνο οι Οικολόγοι Πράσινοι να εκφράσουν ένα διαφορετικό πολιτικό λόγο δημιουργικής ανατροπής αλλά και να προτείνουν ένα συνεκτικό πρόγραμμα λύσεων των προβλημάτων των πολιτών.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν δυνατότητα να ξαναπιάσουν το δικό τους νήμα και να επαναθεμελιώσουν την πολιτική τους συμφωνία, οικοδομώντας το στρατόπεδο της βιωσιμότητας και αναδεικνύοντας την αφερεγγυότητα ολόκληρου του σημερινού πολιτικού συστήματος.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ το κείμενο της απόφασης βρίσκεται εδώ: http://goo.gl/4yy5pv
